بایگانی برچسب برای: روانشناسی شخصیت

فیلم و فایل صوتی آموزشی روانشناسی رایگان و مشاوره

نشانه ها و درمان

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال به وضعیتی اطلاق می شود که در آن فرد مشکلات بسیاری در ایجاد و حفظ ارتباط نزدیک با دیگران دارد. فردی که اختلال شخصیت اسکیزوتایپال دارد ممکن است از این قبیل ارتباطات رنج بکشد، و بنابراین ظرفیت کمی در اینباره داراست. فردی با این اختلال معمولا دارای تحریف شناختی و ادراکی و هم چنین بی قاعدگی در رفتار روزمره می باشد.

افراد با اختلال شخصیت اسکیزوتایپال عقاید عجیبی در مورد مرجع رویدادها دارند ( برای مثال انها تفسیرهای نادرستی از رویدادهای علی و وقایع خارجی دارند و به انها معنای شخصی می دهند). انها معمولا خرافی هستند و دل مشغولی با پدیده های فراتر از معمول دارند که خارج از خرده فرهنگ خود می باشند.

افراد با اختلال اسکیزوتایپال معمولا بیشتر دنبال درمان برای مشکلات اضطراب، افسردگی یا دیگر وضعیت های خلقی ملال آور می روند تا درمان ویژگی های اختلال شخصیت اسکیزوتایپال.

یک اختلال شخصیت الگوی پایدار از تجارب و رفتارهایی است که از هنجارهای فرهنگی فرد انحراف دارد. این الگو در دو یا چند حیطه که در ادامه ذکر می شوند دیده می شود: شناخت، عاطفه، کارکرد بین فردی و موقعیت های اجتماعی. این الگو معمولا منجر به تنش یا نقص در کارکرد اجتماعی و شغلی می گردد. این الگو اغلب پایدار و طولانی مدت است و شروع ان به اوایل بزرگسالی یا نوجوانی برمی گردد.

برای مطالعه بیشتر بخوانید: پنج توصیه برای اختلال اضطراب منتشر

نشانه های اختلال شخصیت اسکیزوتایپال

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال یک الگویی از نقص های اجتماعی و بین فردی می باشد و با نارامی مزمن و کاهش ظرفیت در روابط نزدیک، هم چنین اختلال ادراکی و شناختی و رفتارهای گریز از مرکز مشخص می شود. شروع ان معمولا در اوایل بزرگسالی است و در بافت های مختلف به شکل های زیر ظاهر می شود:

1. عقاید در مورد مرجع رویدادها (نه به صورت هذیان)
2. باورهای عجیب و غریب و افکار جادویی که بر رفتار انها تاثییر می گذارد و با هنجارهای خرده فرهنگ ها تناقض دارد (مانند خرافه ها، عقاید در مورد بصیرت ذهنی، تله پاتی، یا حس ششم، در کودکان و نوجوانان به صورت فانتزی های عجیب و غریب و مشغولیت های ذهنی عجیب)
3. تجارب ادراکی غیر معمول شامل توهمات بدنی.
4. تفکر و سخن عجیب و غریب (مبهم، ضمنی، استعاری، یا کلیشه ای)
5. عقاید حرافی و یا پارانوئیدی
6. عاطفه نامناسب یا محدود
7. ظاهر و رفتار عجیب و غریب و یا دور از معمول
8. فقدان دوستی های نزدیک و اعتماد به دیگران غیر از خویشاوندان درجه یک
9. اضطراب اجتماعی بالا که با اشناییت کاهش نمی یابد، و بیشتر با ترس های پارانوئیدی همراه است تا قضاوت های منفی در مورد خود.

از انجایی که اختلالات شخصیت در برگیرنده الگوها و رفتارهای پایدار و طولانی مدت هستند، اغلب در بزرگسالی تشخیص می گیرند. تشخیص این اختلالات در دوران کودکی متداول نیست زیرا کودکان و نوجوانان تحت تاثیر تغییرات مداوم رشدی و شخصیتی و بلوغ هستند. اگر این اختلال برای کودک و نوجوان تشخیص داده شود علائم ان باید حداقل یک سال حضور داشته باشند.

براساس تحقیق NESARC شیوع اختلال شخصیت اسکیزوتایپال حدود 3.9 درصد جمعیت بزرگسالان می باشد.

مانند اغلب اختلالات شخصیت، شدت اختلال شخصیت اسکیزوتایپال با افزایش سن کاهش می یابد، مانند اغلب افراد اندکی از نشانه ها یا بیشترین نشانه ها را در حدود دهه 40 یا 50 زندگی تجربه می کنند.

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال چگونه تشخیص داده می شود؟

اختلال شخصیت اسکیزوتایپال مانند دیگر اختلالات شخصیت توسط یک روان شناس یا روانپزشک حرفه ای تشخیص داده می شود. پزشکان عمومی و یا بهیاران معمولا اموزش لازم را برای یک هم چین تشخیصی ندیده اند. بنابراین زمانی که برای اولین بار به یک پزشک خانواده مراحعه کرده و علائم را توضیحی می دهید باید شما را به یک درمانگر مناسب جهت تشخیص و درمان ارجاع دهد. هیچ ازمایش و یا تست ژنتیکی برای تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپال وجود ندارد.

بسیاری از افراد با اختلال شخصیت اسکیزوتایپال به دنبال درمان نمی روند. افراد با این اختلال شخصیت اغلب زمانی به دنبال درمان می ایند که مشکلات همراه با این اختلال زیاد شده و زندگی شخصی وی را تحت تاثیر قرار می دهد. اغلب این حالت زمانی اتفاق می افتد که توانمندی های مقابله ای فرد برای مقابله با استرس و رویدادهای زندگی بسیار پایین امده است.

تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوتایپال توسط یک متخصص با مقایسه علائم شما و علائمی که ذکر شد هم چنین تاریخچه شخصی زندگی شما صورت می گیرد. انها تعیین می کنند که ایا نشانه های شما معیار لازم برای اختلال شخصیت اسکیزوتایپال را دربرمی گیرد یا نه.

علل اختلال شخصیت اسکیزوتایپال

امروزه محققین نمی دانند چه عاملی منجر به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال می شود. با این وجود نظریه های زیادی در مورد علل اختلال شخضیت اسکیزوتایپال وجود دارند. اکثر محققین بر یک مدل علی زیستی-روانی-اجتماعی توافق دارند. بر اساس این مدل، علل این اختلال ممکن است فاکتورهای ژنتیکی و زیستی ، فاکتورهای اجتماعی (مانند چگونگی تعامل فرد در کودکی با خانواده، اطرافیان و دیگر کودکان) و فاکتورهای روانی (شخصیت و مزاج فردی شکل گرفته توسط محیط و مهارت های مقابله اموخته شده برای مواجهه با استرس). این مدل بیان می کند که هیچ عامل واحدی منجر به این اختلال نمی شود و مجموعه ای از عوامل به صورت پیچیده و در کنار هم منجر به این اختلال می شوند. مطالعات نشان داده اند اگر فردی دارای این اختلال است با احتمال زیادی ان را به کودکان خود منتقل خواهد کرد.

درمان اختلال شخصیت اسکیزوتایپال

درمان اختلال شخصیت اسکیزوتایپال نیازمند روان درمانی طولانی مدت با درمانگری است که در درمان این اختلال اموزش دیده است و متخصص است. در برخی موارد ممکن است دارودرمانی نیز برای تقلیل برخی نشانه ها انجام گیرد.

در درمان روانی درمانگر بالینی نباید مستقیما باورها و هذیان های فرد را زیر سوال ببرد. در ارتباط اولیه یک فضای گرمو مراجع محور باید فراهم شود. مانند اختلال شخصیت دوری گزین فرد از هرگونه ارتباط نزدیک دوری می کند و اضطراب زیادی را در روابط اجتماعی تجربه می کند. در این شرایط اموزش مهارت های اجتماعی و دیگر مهارت های لازمه روابط و تعاملات بسیار مهم هستند. در هنگام پیشرفت مراجع درمان های گروهی نیز می توانند مفید باشند.

دارودرمانی نیز گزینه دیگر این بیماری می باشد. اغلب دارودرمانی در مراحل حاد سایکوتیک مورد استفاده قرار می گیرد. این مراحل اغلب هنگام استرس های شدید و یا زمانی که فرد توانایی مقاومت ندارد ظاهر می شود. معمولا در این موارد از داروهای انتی سایکوز استفاده می شود.

به صورت کلی، از انجایی که در زمینه علل نیز ذکر شد، این اختلال چند وجهی به دلیل عومل چندگانه ای می باشد که به همان صورت درمان نیز نیازمند یک دیدگاه چند وجهی می باشد.

منبع:مرکز مشاوره ستاره ایرانیان

مقالات مرتبط با درمان اختلالات روانی:

درمان فردی چیست

درمان افسردگي

درباره ی رواندرمانی شناختی