نوشته‌ها

اضطراب و احساس بی قراری و ناخوشی

اضطراب و احساس بی قراری و ناخوشی

اضطراب و بی قراری از جمله واکنش های رایج سطح روان به استرس های محیطی می باشد، داشتن اضطراب در برخی از موقعیت ها مثلا زمانی که می خواهید به مصاحبه شغلی بروید و یا تصمیم مهمی مانند ازدواج دارید تا حدی طبیعی می باشد.

در صورتی که علائم و نشانه های اضطراب به قدری زیاد شود که فرد نتواند عملکرد عادی خوبی داشته باشد و کارهایش دچار اختلال شود، در این صورت به یک اختلال تبدیل می شود و باید اضطراب او مورد ارزیابی و درمان قرار گیرد، در صورتی که علائم و نشانه های اضطراب به مدت طولانی باشد و مورد درمان قرار نگیرند در این حالت مشکلات زیادی مانند اختلالات روان تنی و سایر اختلالات روانی مانند افسردگی در فرد به وجود می آید.

برای این که در مورد علل، علائم و روش های درمان اضطراب اطلاعاتی را کسب کنید باید این مطلب را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید.

انواع اضطراب و احساس بی قراری و اختلالات اضطرابی

اضطراب، احساس تنشی می باشد که به خاطر فشارهای درون روانی و یا محیطی به وجود می آید این احساس یکی از ناخوشایند ترین هیجانات بشری می باشد که باعث به وجود آمدن اختلالات متعددی می شود، در برخی مواقع  اضطراب شدید در غالب حملات عصبی نشان داده می شود که به آن حملات پانیک می گویند.

از جمله موارد دیگر اختلالات اضطرابی می توان به انواع فوبیا، اضطراب جدایی، اضطراب بیماری، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال اضطراب فراگیر اشاره کرد.

اختلال اضطراب فراگیر چیست و چه علائمی دارد؟

اختلال اضطراب فراگیر نگرانی و اضطراب مفرط و غیر قابل کنترل در مورد موقعیت های مختلف می باشد، افرادی که به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا می شوند معمولا در حوزه های مختلف احساس نگرانی می کنند و زمانی که از آن ها می پرسید در مورد چه چیزی نگران می باشید می گویند در مورد همه چیز نگرانیم! اختلال اضطراب فراگیر دارای علائم و نشانه هایی می باشد که در زیر نمونه هایی از آن را بیان می کنیم:

  • لرزش
  • تپش قلب
  • بالا رفتن فشار خون
  • تعریق
  • سرگیجه و تهوع
  • لرز یا گر گرفتگی
  • سردرد و درد های عضلانی
  • احساس ضعف و خستگی

باید این نکته را در نظر بگیرید که برای تشخیص اختلال حتما باید به یک روانشناس بالینی مراجعه نمایید، روانشناس با انجام مصاحبه دقیق و ارزیابی کردن عوامل مختلف تشخیص نهایی را انجام می دهد و نوع اختلال را به درستی مشخص می کند.

علائم نشان دهنده اضطراب و بی قراری

همه افراد در شرایط و موقعیت های پر فشار و استرس زا اضطراب و بی قراری را تجربه می کنند در برخی موارد این مسئله به یک وضعیت مزمن تبدیل می شود و باعث تضعیف شدن سلامت روان فرد می گردد، در ادامه این مقاله علائمی که نشان دهنده اضطراب و بی قراری مفرط می باشد را بیان نموده ایم.

  1. نگرانی دائمی

یکی از علائم و نشانه های بارز دچار شدن به اختلالات اضطرابی تجربه نگرانی بیش از حد می باشد ، افرادی که به این اختلال دچار می شوند معمولا در پاسخ به وقایه روزمره و معمولی نگرانی های مفرطی را از خودشان نشان می دهند ذهن آن ها در مورد موضوعات مختلف درگیر است و ذهنشان معطوف به آینده می باشد، این افراد معمولا خطرهای دنیای اطرافشان را از قبل برآورد می کنند و همین مسئله باعث می شود تا بر روی احساسات و رفتارهای آن ها اثر بگذارد.

  1. فعال شدن سیستم جنگ و گریز

زمانی که در حالت اضطراب قرار می گیرید در حقیقت مغز شما یک خطر قریب الوقوع را پیش بینی می کند و همین مسئله باعث می شود تا در بدن شما واکنشی به عنوان جنگ و گریز اتفاق افتد، در این حالت بیشتر خون بدن به سمت اندام های انتهایی حرکت می کند و در این حالت شما نیروی بیشتری برای جنگیدن و فرار کردن یا عامل تهدید کننده خواهید داشت، همین عوامل باعث می شود تا علائمی مانند تعریق کف دست، لرزش، احساس سوزش در معده و بالا رفتن ضربان قلب را تجربه کنید.

  1. بی قراری ذهنی و بی قراری حرکتی

احساس بی قراری معمولا در میان متخصصان سلامت روان معمولا به دو صورت مشخص شده است که به عنوان بی قراری ذهنی و بی قراری حرکتی تعریف می شود، در بی قراری ذهنی فرد دچار تشویش شده است و افکار مزاحم و نگران کننده از ذهن او رد می شوند و در بی قراری حرکتی فرد از نظر جسمانی نمی تواند آرامش خود را حفظ کند و به همین دلیل تمایل دارد با استفاده از فعالیت هایی مانند راه رفتن، مالیدن دست ها به یکدیگر، تکان دادن پاها و حرف زدن اضطراب و استرس خود را کاهش دهد.

  1. احساس خستگی مزمن

در این حالت بسیاری از افراد در هنگامی که دچار اضطراب می شوند نوعی بیش فعالی حرکتی و ذهنی را تجربه می کنند و برخی از این افراد احساس خستگی مزمنی به سراغشان می آید و این مسئله به دلایل مختلفی به وجود می آید.

به طور مثال افرادی که اضطراب دارند شب های خواب های آشفته ای دارند و همین مسئله باعث می شود که در طول شب نتوانند انرژی کافی برای فعالیت های روزانه شان ذخیره کنند و به طور طبیعی فرد احساس خستگی می کند و به اندازه کافی سرحال و پر انرژی نمی باشد.

  1. بروز مشکلات در تمرکز

جالب است بدانید که بسیاری از افراد در صورتی که دچار اضطراب می شوند مشکلاتی در تمرکز آن ها به وجود می آید و بر توانایی یادگیری آن ها اثر می گذارددر این خصوص مطالعه  ای بر روی ۱۵۷ نفر از کودکان و نوجوانانی که مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر هستند انجام شده است و بر اساس نتایج آن بیش از ۹۰ درصد آن ها در تمرکز کردن اختلالاتی برای آن ها به وجود می آید.

در نتیجه بسیار اهمیت دارد که مشکلات توجه و تمرکز تشخیص اختلالاتی مانند بیش فعالی و نقض تمرکز را مطرح نکنید، در صورتی که فرزندی دارید که با این طور مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند باید او را به پیش روانشناس ببرید تا وضعیت روانی او را با دقت و به طور کامل مورد ارزیابی قرار دهد.

  1. افزایش حساسیت و تحریک پذیری

افرادی که دچار اضطراب زیاد می شوند آستانه تحمل آن ها پایین می آید همین مسأله باعث می شود تا فرد در شرایط حساسیت روانی بالایی قرار گیرد و تحریک پذیر بشوند، تحریک پذیری می تواند در قالب واکنش های شدید نشان داده شود و فرد علائمی مانند پرخاشگری و تندخویی را از خود نشان دهد که حاکی از تحریک پذیری بالای فرد می باشد.

  1. افزایش تنش عضلانی

افرادی که مضطرب هستند معمولا عضلاتشان را در حالتی از انقباض و تنش قرار می دهند و این مسئله باعث می شود تا در یک چرخه معیوب قرار گیرند، به طوری که عضلات فرد منقبض شده و اختلالاتی در گردش خون و اکسیژن رسانی به وجود می آید و علائم و نشانه های اضطراب شدت می یابد، به همین دلیل در بسیاری از برنامه های درمانی برای این که اضطراب کاهش یابد از تکنیک های خود آرام سازی جسمانی مانند ریلکسیشن و ذهن آگاهی استفاده می کنند و آن ها را مناسب برای آرام سازی می دانند.

علل بروز نگرانی و بی قراری چیست؟

همه افراد در زندگی دچار اضطراب و نگرانی می شوند ولی افرادی که اختلالات اضطرابی دارند بیش از دیگران در معرض این حالت قرار می گیرند که از عواملی که باعث بروز بی قراری می شود می توان به عوامل زیر اشاره کرد.

  • برداشت نادرست از تحریکات محیطی مانند سر و صدا
  • استرس های روانی مانند از دست دادن عزیزان یا مشکلات مالی
  • جا به جایی محل سکونت
  • بستری شدن در بیمارستان
  • مصرف داروی جدید و عوارض جانبی آن
  • تداخلات دارویی
  • ابتلا به بیماری های صعب العلاج

درمان اضطراب و احساس بی قراری

در صورتی که فرد دچار اضطراب و بی قراری شدید می شود در تمام جوانب زندگی او اختلالاتی به وجود می آید و به همین دلیل باید در اولین فرصت اقدامات لازم برای درمان صورت گیرد ، درمان اضطراب از طریق دارو درمانی و روان درمانی انجام می شود .

در صورتی که علائم و نشانه های اضطراب به قدری شدید باشد که فرد نتواند در جلسات روان درمانی شرکت کنند از دارودرمانی استفاده می شود تا آمادگی لازم برای شرکت در جلسات در او به وجود آید .

در جلسات روان درمانی، درمانگر با مصاحبه بالینی وگرفتن شرح حال تمامی عواملی که باعث بی قراری و ناخوشی شما شده اند و اضطراب و استرس ایجاد کرده اند را شناسایی کرده و مورد بررسی قرار می دهد.

در فرایند درمان هایی مانند درمان شناختی – رفتاری ، حالت هایی مانند افسردگی، فکر، احساس و نحوه رفتار شما به نسبت استرس زاهای زندگی به دقت مورد بررسی قرار می گیرد و درمانگر یک سری آزمایش های رفتاری را انجام می دهد تا به وسیله آن افکار مخرب و طرحواره های منفی را به چالش می کشاند.

در نتیجه قادر خواهید بود با مدیریت بهتر هیجانات و به دست آوردن آگاهی بیشتر از علت بروز آن ها در این خصوص با احساس های منفی مقابله کنید و برای حل آن ها اقداماتی را انجام دهید.

استراتژی هایی برای کاهش اضطراب

احساس خطر و ناامنی، سردرگمی و ابهام می تواند نگرانی و بی قراری هایی را برای شما به وجود آورد مهم ترین اقدام برای درمان اضطراب شناسایی عوامل اضطراب و استرس آور و تنش زا در زندگی تان می باشد ، باید شما شناخت دقیق و درستی نسبت به این عوامل داشته باشید و برای رفع آن اقداماتی را انجام دهید در این حالت از موارد تنش زا در زندگی تان پیشگیری می کنید، برای این که به آرامش برسید باید اقدامات زیر را مد نظر قرار دهید:

  • به وجود آوردن محیطی ساکت و آرام بخش
  • دریافت حمایت و دلگرمی از نزدیکان و اطرافیان
  • تلاش در جهت شناسایی عوامل استرس زا و رفع عوامل محیطی آن
  • مواجهه شدن با انواع ترس ها و اضطراب ها
  • کسب اطمینان در مورد عدم وجود بیماری های دیگر
  • استفاده از تکنیک های ذهن آگاهی که برای کاهش استرس و مراقبه به کار می رود.
  • داشتن ورزش منظم، رژیم غذایی سرشار از ویتامین ها و نوشیدن آب فراوان
  • مدیریت و کنترل استرس با مشاوره کنترل استرس

منبع : اضطراب و احساس بی قراری و ناخوشی

کاهش اضطراب

در رفتار درمانی شناختی (CBT)، تمرکز توجه به ابعاد شناختی، رفتاری و جسمی و فیزیکی اضطراب است. بدین ترتیب، تلاش برای کنترل اضطراب می بایست معطوف به الف) باورهای ترس آور، ب) رفتارهای اجتنابی و پ) تنش در بدن باشد. به هر سه مورد بیشتر می پردازیم.

• باورهای ترسناک

این باورها و افکار شامل فکر کردن به موقعیتی است که چالش برانگیزتر از حالت واقعی آن است، تصور کردن این که آینده غیر قابل پیش بینی و غیر قابل کنترل است .

باور به اینکه شما قابلیت و توانایی برای مواجهه با این موقعیت های ترسناک را ندارید. این باورها زمانی که بخش احساسی اضطراب شدید است، تشخیصشان سخت است اما با تمرین می توانند شناسایی شده و تغییر داده شوند.

• رفتارهای اجتنابی

با اجتناب از موقعیت هایی که منجر به اضطراب می شود، ممکن است احساس بهتری داشته باشیم، حداقل برای مدتی.

اما اگر دفعه ی بعد ما در کنار افراد و یا موقعیت هایی باشیم که باعث بروز اضطراب می شوند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ احتمالات ممکن این است که ما از این موقعیت ها و افراد هم اجتناب خواهیم کرد.

این نشان دهنده ی این است که چگونه الگوهای اجتناب گسترش پیدا می کنند و چرا شکستن این الگوها سخت می شود.

اجتناب بایستی به مرور با رفتارهایی که عملکرد در موقعیت های چالش بر انگیز را بهبود می دهد، جایگزین شود.

توجه به این نکته حائز اهمیت است که در این فرآیند عجله نداشته باشید، چرا که تنزل در این فرآیند ممکن است به اعتماد به نفس فرد آسیب برساند و اعتماد به نفس پایین به نوبه ی خود به پیشبرفت اضطراب کمک می کند.

• تنش در بدن

زمانی که اضطراب رخ می دهد، عضله ها منقبض شده، تنفس سطحی می شود و ضربان قلب افزایش می یابد.

این عکس العمل ها مشابه عکس العمل هایی هستند که ممکن است ما در حین تهدیدهای فیزیکی مانند افتادن از یک سقف یا زمانی که یک سگ عصبانی ما را دنبال می کند، داشته باشیم.

این بخش عادی از واکنش ترس است و اگر ما نیاز به دفاع از خودمان و یا فرار از خطر داشته باشیم، انطباق پذیر است. و به این دلیل است که آموزش ریلکسیشن فیزیکی یکی از مهم ترین بخش ها در مدیریت اضطراب است.

روش هایی برای کاهش اضطراب

توصیه های پیش رو می توانند برای کاهش باورهای ترسناک، رفتارهای اجتنابی و تنش در بدن به کار روند. تاثیر گذاری هر یک از این توصیه ها به نوع اضطرابی که شما تجربه می کنید و شدت مسائل بروز یافته بستگی خواهد داشت.

 اگر نگرانی شما شامل سوالاتی با مضمون ” اگر … شود چه اتفاقی می افتد؟” باشد، به این سوالات با نوشتن لیستی از رفتارهای قابل انجام و افکاری که می تواند مدیریت یک موقعیت را تسهیل کند، پاسخ دهید.

 افکار خود برای زمانهای آتی را به جای تکرار آنها در ذهنتان، بنویسید. به عنوان مثال، اگر شما در مورد به خواب رفتن بسیار نگران هستید، در رخخواب خود در یک نوتپد و یا دفترچه این نگرانی های خود را یادداشت کنید.

با این روش، همیشه می توانید این نگرانی ها را زمانی که آمادگی پرداختن به آنها را دارید، مرور کنید.
 سعی کردن برای نگران نبودن و یا گفتن اینکه همه چیز خوب پیش خواهد رفت می تواند تاثیرات غیر ارادی برای بروز نگرانی بیشتر داشته باشد.

زمانی که نگرانی تشدید می شود، یا اگر دغدغه های خاصی کنرل کردنشان سخت است، از خودتان یک سری سوال برای ارزیابی میزان مشابهت پیش بینی هایتان با رخدادهای پیش رو و اینکه چه میزان این پیش بینی ها تحقق خواهند یافت و اینکه شما چگونه با اینها مواجه خواهید شد، بپرسید.

اینجا مثال هایی آورده شده: “این اتفاق چگونه رخ خواهد داد؟ ” اگر اتفاق افتاد، بدترین خروجی آن چه خواهد بود؟” بهترین نتیجه چه خواهد بود؟ محتمل ترین نتیجه چه خواهد بود؟ من برای اینکه از بروز آن جلوگیری کنم چه کاری می توانم انجام دهم؟ برای مواجهه با آن چه کاری می توانم انجام دهم؟”.

یادگیری برای تحمل عدم قطعیت بخش مهمی از مدیریت اضطراب است. اهمیتی ندارد چه میزان شما برای آینده آمادگی دارید، همیشه اتفاقات غیر قابل پیش بینی و غیر قابل کنترل خواهند بود. هر چه بیشتر شما این عدم قطعیت را بپذیرید، مواجهه با این سورپرایزها برایتان آسان تر خواهد شد.

مواجهه ی مکرر با یک موقعیت دلهره آور یکی از بهترین روش ها برای کاهش رفتارهای اجتنابی است. به عنوان مثال، اگر شما در حال تجربه ی اضطراب اجتماعی پیرامون افراد نا آشنا هستید، فرصت های ملاقات با افراد جدید به خود بدهید و با این پروسه احساس راحتی بیشتری خواهید داشت.

به مردمی که نمی شناسید سلام بدهید و بپذیریدشان، با فردی که در صف خرید سوپر مارکت ایستاده مکالمه کنید، به مهمانی بروید، در کلاس های مختلف شرکت کنید و یا در یک گروه عضو شوید.

این فرآیند مواجهه در شروع کار ممکن است خیلی چندان هم راحت نباشد، اما با گذر زمان و مداومت در این کار، اضطراب رفع خواهد شد.

روند این اضطراب را پیگیری کنید.

رکورد کردن این روندها نظارت و کنترل تاثیرگذاری استراتژی های کاهش اضطراب را آسان تر می کند.

به این شیوه و با رکورد و نظارت و کنترل محرک ها، باورها، رفتارها، استراتژی های کاهش اضطراب و تغیرات در نشانه ها و علائم، شما خواهید دانست که کدام یک موثر بوده و کدام نبوده. از یک برگه ی توزیعی، نوت بوک و یا نرم افزار گوشی های همراه استفاده کنید.
ریلکس کردن مداوم عضلات و تمرینات مربوط به آن می تواند به شما کمک کند تا با ریلکسیشن های فیزیکی زمانی که تنش عضلانی بخاطر اضطراب به یک مشکل تبدیل می شود، آسان تر  شود.

تنفس عمیق و دیافراگمی یکی دیگر از استراتژی های فیزیکی است که می تواند برای ریلکس کردن در یک شرایط استرس زا بکار رود. سعی کنید زمانی که شانه هایتان پایین و در حالت آرامش قرار دارند تنفس شکمی داشته باشید. اجازه دهید به جای قفسه سینه، شکمتان منقبض و منبسط شود.

ورزش، به خصوص ورزش ایروبیک یا کاردیو اجرا شده تا ۲۰ دقیقه می تواند اضطراب را کاهش دهد. اما صبور باشید- ممکن است چند ماه طول بکشد تا اثر بخشی آن را ببینید.

یک کتاب یا مرجع خویار معتبر مانند کتاب کار اضطراب و راههای مقابله با آن تهیه کنید و یا با یک روان شناس که تمارین رفتارشناختی را پیگیری می کند، مشورت کنید. این به خصوص برای درمان اختلالات اضطراب شیوه ی موثری است.

منبع : کاهش اضطراب

نوجوان مضطرب

نوجوان مضطرب

نوجوان مضطرب – تمامی افراد در طول زندگی خود با مشکل اضطراب مواجه می شوند چرا که به هر حال در تمامی زندگی ها و روند رشد افراد در طول زندگی مشکلات و دغدغه هایی وجود دارد که می تواند به شدت بر میزان استرس و اضطراب افراد تاثیر گذار باشد. طبیعی است که تمامی افراد در مقابله با موقعیت های تنش زا و پر استرس زندگی خود درگیر اضطراب شده و با این مشکل اساسی دست و پنجه نرم می کنند. اضطراب امری طبیعی است که در مواقع تنش زای زندگی برای هر فردی و در هر سنی پیش می آید اما اگر مقدار و زمان آن در فرد زیاد و طولانی شود فرد به اضطرابی مبتلا است که از حالت طبیعی خود خارج شده و نیاز به بررسی دارد. به طور کلی اضطراب یک حس ناخوشایند است که در پی به وجود آمدن موقعیت های ناگوار که برای هرفردی هم می تواند متفاوت باشد به وجود می آید.

نوجوانان به عنوان کسانی که با مشکلات و تغییرات خلقی و  مواردی از این قبیل مواجه می شوند و نیز سالمندان و طبقات اقتصادی فقیر بیشتر در معرض ابتلا به اضطراب هستند و افراد مرفه و مردها و جوانان کلا کمتر به بیماری اضطراب مبتلا می شوند. نوجوان مضطرب می تواند در نتیجه ترس ناشی از تغییرات جسمانی و تغییرات صدا، ترس ناشی از پذیرفته نشدن نزد دیگران، ترس ناشی از بلوغ زود رس به خصوص در دختران، ترس ناشی از بلوغ دیر رس به خصوص در پسران، ترس ناشی از زشت شدن قیافه و هیکل نزد نوجوانان دختر و پسر و مواردی از این قبیل به وجود بیاید.  بهترین راه برای جلوگیری از ایجاد اضطراب ناشی از ترس از بلوغ زود رس و یا دیر رس در نوجوانان اطلاع دادن و آگاهی به موقع آنها از این موارد است. قبل از اینکه نوجوان به سن بلوغ برسد و علائم ثانویه بلوغ در او هویدا شود نیاز است تا خانواده ها با رعایت مسائل اخلاقی و شرعی نکات مورد نیاز در مورد بلوغ را به آن ها آموزش داده تا در نتیجه ترس آن ها شاهد اضطراب بیشتری نباشند. لازم است تا مربیان و مشاوران فرد نوجوان توضیحاتی مناسب در دوران نوجوانی به فرد داده تا از انحراف و مشورت او با افراد هم سن و سال و کسانی که شاید او را در زمینه جنسی به انحراف بکشانند جلوگیری نمایند.

نتیجه تحقیق پژوهشگران نشان می دهد که حس ناامنی و نداشتن مهارت های لازم برای برقراری روابط صحیح اجتماعی و عاطفی و تفاوت در فرهنگ خانواده ها و جوامع از عوامل مهم به وجود آمدن یک نوجوان مضطرب در خانواده خواهد بود. برای اینکه جلوی اضطراب نوجوان مضطرب را گرفت و یا در موردی که او اضطراب دارد از انتشار و افزایش اضطراب در او جلوگیری نمود لازم است تا مواردی از جانب والدین و اطرافیان نوجوان به دقت رعایت شود که چند مورد از مهم ترین آن ها را با هم بررسی خواهیم کرد.

اولین نکته این است که همواره باید نیاز و گرایش ها و تمایلات فرد نوجوان را به هم سن و سالانش و نیاز او به پذیرفته شدن در نزد هم سالانش را با دقت درک نمود چراکه این یک نیاز طبیعی است و در تمامی نوجوانان وجود دارد. نیاز است تا والدین در مورد موضوع دوست یابی در نوجوان خود به دقت وارد شده و توافقی میان آن ها در این مورد صورت گیرد تا نوجوان نیز در این زمینه پنهان کاری نکند و دوستی ها و روابط میان نوجوان با دوستانش برای خانواده مبهم نبوده و دوستان فرد نزد والدین شناخته شده باشند. والدین بایستی برای شخصیت نوجوان خود بسیار احترام قائل بوده و به خصوص نزد دیگران با او با ناملایمت رفتار نکند و طوری رفتار نکنند که نوجوان احساس حقارت نماید بلکه او نیز باید مانند یک فرد بزرگسال مورد احترام قرار گیرد.

نکته بعدی که بسیار مهم نیز می باشد این است که همواره باید در مورد استقلال نوجوان مواردی را رعایت نمود چرا که وابستگی نوجوان تا حد زیاد به والدین منجر به عدم حس استقلال و در نتیجه کاهش اعتماد به نفس او خواهد شد که می تواند به شدت نوجوان را درگیر اضطراب نموده و مشکلات متععدی برای او به وجود بیاورد. مخالفت ورزیدن با دیگران از ویژگی های بارز تمامی نوجوان در برخورد های اجتماعی و حضور در خانه و محیط بیرون از خانه است که آن ها معمولا دوست دارند نظر خود را به صورت مخالف اعلام کنند و عدم کنترل رفتارهای پرخاشگرانه و این گونه رفتارها می تواند موجب افزایش تنش و اضطراب در نوجوان شده که نیاز است تا والدین در مورد مسائل گفته شده با هم اتفاق نظر داشته باشند.

منبع : نوجوان مضطرب

اضطراب رابطه | ۲۰ نشانه که نمی دانید

اضطراب رابطه می تواند ناشی از مشکلاتی باشد که در رابطه خود دارید: ممکن است نگران این باشید که آیا رابطه شما دوام خواهد داشت یا خیر، ممکن است مطمئن نباشید که می توانید به شریک عاشقانه خود اعتماد کنید.

حتی ممکن است با مسائل تعهدی دست و پنجه نرم کنید. همه این نگرانی ها می توانند به اضطراب رابطه یا وسواس در رابطه منجر می شود.

اضطراب رابطه چیست؟

اضطراب رابطه وقتی برای اولین بار شروع به قرار ملاقات با کسی می کنید، مطمئناً کمی اضطراب را احساس خواهید کرد. پس از مدتی که با هم بودید، این احساسات معمولاً به مرور زمان شروع به فروکش می‌کنند.

با این حال، مواقعی وجود دارد که ممکن است شخص هنوز در رابطه احساس اضطراب بیش از حد داشته باشد، به طوری که به رابطه خود آسیب وارد کند.

اضطراب رابطه در صورت درمان نشدن منجر به موارد زیر می شود:

  • فقدان انگیزه، چه از نظر شخصی و چه از نظر شغلی
  • ناراحتی عاطفی برای یک یا هر دو شریک زندگی
  • خستگی عاطفی
  • خستگی مفرط
  • مشکلات فیزیکی مانند ناراحتی معده، سردرد، گردن و تنش عضلانی

نشانه های اضطراب رابطه

۱٫ مقایسه رابطه خود با دیگران

اگر اضطراب رابطه دارید، ممکن است وسوسه شوید که رابطه فعلی خود را با روابط گذشته، رابطه دوست یا نسخه ایده آل مقایسه کنید.

این نوع رفتار باعث می شود که شریک زندگی یا رابطه شما به موفقیت نرسد. برای کنار آمدن با این موضوع، انرژی خود را به جای مقایسه کردن، روی رابطه خود متمرکز کنید.

۲٫ مدام فکر می کنید که طرف مقابل قصد جدایی دارد

ترس از اینکه شریک شما بخواهد از هم جدا شود به طور معمول کاملاً بی اساس است و می تواند استرس غیرضروری را به رابطه وارد کند.

به طور معمول علائم واضحی وجود دارد که نشان می دهد رابطه خوب پیش نمی رود یا اینکه شریک زندگی شما ناراضی است و ممکن است بخواهد به رابطه پایان دهد. اگر بدون هیچ نشانه ای احساس کنید که همسرتان قصد جدایی دارد احتمالا به اضطراب رابطه مبتلا هستید.

۳٫ تجزیه و تحلیل بیش از حد کلمات

افراد مبتلا به اضطراب رابطه، اغلب چیزهای کوچکی را که شریک زندگیشان می گویند را نیز فراموش نمی کنند. مهم است که شریک زندگی خود را در قبال چیزهایی که می گویند مسئول بدانید، اما مطمئن شوید که نظرات را بیش از حد تجزیه و تحلیل نکنید.

۴٫ از دست دادن خوشی، اضطراب رابطه

افراد مبتلا به اضطراب رابطه اغلب آنقدر نگران پیش آمدن اوضاع بد هستند که تمام لحظات خوب را در رابطه از دست می دهند.

همه روابط جدی سختی هایی دارند، به همین دلیل است که لذت بردن از لحظات خوب بسیار مهم است. تمرکز بر حضور در رابطه و عدم نگرانی در مورد آینده به شما کمک می کند تا با اضطراب رابطه کنار بیایید.

۵٫ وابستگی از نشانه های اضطراب رابطه

گاهی اوقات اضطراب رابطه می تواند ناشی از دلبستگی باشد. چهار نوع مختلف از سبک دلبستگی وجود دارد که از ایمن تا ناامن‌تر را شامل می‌شود. اگر سبک دلبستگی ناایمن دارید، ممکن است احساس کنید که نیاز دارید از ترس اینکه او شما را ترک کند به او بچسبید.

۶٫ سازگاری بیش از حد با شریک زندگی خود

افراد مبتلا به اضطراب رابطه اغلب منعطف هستند و خود را با شریک زندگی تطبیق می دهند. در حالی که سازش در رابطه مهم است، اما باید از سمت هر دو طرف باشد. اگر تمام خواسته ها و نیازهای شریک زندگی تان را برآورده کنید، نیازهای شما نادیده گرفته می شود که می تواند منجر به مشکلات دیگری در رابطه شما شود.

۷٫ اضطراب مربوط به رابطه جنسی

صمیمیت جنسی با شریک زندگی مطمئناً می تواند باعث ایجاد اضطراب شود! اما با بررسی صمیمیت جنسی به عنوان یک زوج، این احساسات اضطراب باید فروکش کند.

اگر احساس شما فروکش نکند شما در حال تجربه اضطراب رابطه هستید بنابراین با شریک زندگی خود در مورد آنچه که باعث اضطراب شما می شود صادق باشید تا بتوانید با هم از آن عبور کنید و مطمئن شوید که رابطه جنسی برای هر دوی شما لذت بخش است.

۸٫ زیر سوال بردن احساسات شریک زندگی

زمانی که تصمیم گرفتید در یک رابطه به یکدیگر متعهد شوید، نباید به احساسات شریکتان نسبت به خود شک کنید. در عوض، سعی کنید به احساسات او اهمیت بدهید و از آن قدردانی کنید.

چگونه بر اضطراب رابطه غلبه کنیم؟

خوشبختانه اضطراب رابطه قابل درمان است و هنگامی که بتوانید آن را شناسایی و تصدیق کنید، می توانید راه هایی برای غلبه بر آن پیدا کنید.

با مشاور صحبت کنید، درمان اضطراب رابطه

درمان می تواند برای هر نوع استرسی عالی باشد. هم درمان فردی و هم زوج درمانی زمانی که یک یا هر دو نفر در یک رابطه اضطراب را تجربه می کنند موثر بوده است. درمانگران می توانند به شما در مقابله با اضطراب رابطه کمک کنند، بنابراین می توانید اضطراب خود را درمان کرده و بر ایجاد ارتباط قوی تر با شریک زندگی خود تمرکز کنید.

روی افکار خود تمرکز کنید

مدیریت نحوه تفکر می تواند اولین قدم برای غلبه بر اضطراب رابطه باشد. به خصوص اگر افکار منفی یا مسائل مربوط به عزت نفس را تجربه می کنید، اگر تمایل دارید در مورد انگیزه ها و مقاصد شریک زندگی خود فرضیاتی داشته باشید، می توانید یاد بگیرید که چگونه فکر خود را تغییر دهید تا رابطه خود را بهتر کنید.

از آنجایی که اضطراب رابطه اغلب نتیجه نگرانی مداوم و بیش از حد است، رویکردهای درمانی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) می تواند در ایجاد مهارت هایی برای بهبود رابطه شما بسیار موفق باشد.

علائم جسمانی خود را مدیریت کنید

خودمراقبتی همیشه یک تمرین عالی است، صرف نظر از اینکه در چه وضعیت ذهنی هستید. ضروری است که یاد بگیرید علائم جسمی خود را با شناختن آن ها کنترل کنید.

اگر متوجه شدید که ضربان قلب شما افزایش یافته است، تنفس سریع، تکنیک های تمرکز حواس مانند تنفس عمیق، مدیتیشن و حتی ورزش همگی را تمرین کنید. خواب کافی و تغذیه سالم راه های دیگری هستند که می توانید واکنش های فیزیکی را که به اضطراب دارید مدیریت کنید.

روی اعمال خود تمرکز کنید

آگاهی از رفتار خود به این معنی است که می توانید آن را تغییر دهید.

به عنوان مثال، اگر می‌دانید که مشکلاتی با اعتماد دارید باید یاد بگیرید که انرژی خود را تغییر دهید. فراتر از آن، می توانید دریابید که چرا به شریک زندگی خود اعتماد ندارید. یافتن راه های مفید و سالم برای مقابله با کمبود اعتماد می تواند در بسیاری از جنبه های زندگی به شما کمک کند.

ارتباط مثبت را تمرین کنید

ارتباط ضعیف ممکن است یکی از بزرگترین عوامل استرس در رابطه می باشد. درمان نیز می تواند به این امر کمک کند. توانایی برقراری ارتباط موثر می‌تواند اضطراب را کاهش دهد، زیرا یاد می‌گیرید که چگونه آن را قبل از اینکه از کنترل خارج شود برطرف کنید.

منبع : اضطراب رابطه | ۲۰ نشانه که نمی دانید

نکات صحبت با فرد مضطرب| به فرد مضطرب چه بگوییم و چه نگوییم

نکات صحبت با فرد مضطرب یکی از مهم ترین نکات در ارتباط با فرد مضطرب می باشد بنابراین این مقاله را از دست ندهید.

اختلالات اضطرابی یکی از رایج‌ترین انواع بیماری‌های روانی است و بدلیل کورونا، در حال افزایش است. حدود ۱۹ درصد از جمعیت بزرگسال ایالات متحده هر سال تحت تأثیر اضطراب قرار می گیرند. به احتمال زیاد فردی را می شناسید که دارای اضطراب است.

بین اضطراب ناخوشایند اما منطقی که همه ما در موقعیت‌های استرس‌زا دچار می‌شویم و اضطراب ناتوان‌کننده و غیرمنطقی که افراد مضطرب در موقعیت‌هایی که واقعاً استرس‌زا یا تهدیدکننده نیستند احساس می کنند تفاوت وجود دارد.

افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی نسبت در توانایی عملکرد و انجام کارهایی که از آن لذت می‌برند اختلال ایجاد می‌کند. بنابراین، تا زمانی که اختلال اضطراب قابل تشخیص نداشته باشید نباید اضطراب خود را با فرد دیگری مقایسه کنید.

چه چیزی باید بگوییم و چگونه به فرد مضطرب کمک کنیم. 

۱٫به آن ها اطمینان دهید که کنارشان هستید

شما مجبور نیستید بفهمید که دوستتان چه چیزی را تجربه می کند تا در کنار آن ها باشد و مجبور نیستید تجربیات خود را با تجربیات آن ها مقایسه کنید تا به آن ها نشان دهید که احساسشان را درک می کنید.

اگر نمی دانید افکار فرد مضطرب چگونه است، در مورد آن صادق باشید. اما همچنین به آن ها بگویید که می خواهید کنار آن ها باشید تا هر طور که می توانید حمایتشان کنید.

اگر دوست شما نسبت به اضطراب خود آگاه باشد یا در مورد آن صحبت کند، به شما اطمینان دارد. بنابراین نکات صحبت با فرد مضطرب را بیاموزید و بدون قضاوت به آنچه می گوید و تجربیاتش گوش دهید تا احساس کند که شنیده می شود و احساساتش مهم هستند.

۲٫اصراری برای روش درمانی نداشته باشید

مدیتیشن و یوگا و تنفس عمیق و همه تکنیک های ضد اضطرابی هستند که ممکن است برای برخی افراد مفید باشد، شاید حتی برای دوست شما نیز موفق باشند اما ممکن هم هست نباشند.

اضطراب شدید می تواند باعث ایجاد درد شود و حتی تنفس هم نتواند این ترس و اضطراب را کاهش دهد. اضطراب همچنین می‌تواند باعث شود که فرد آنقدر احساس بی‌قراری کند که ساکت نشستن تقریباً غیرممکن به نظر برسد.

فرد مضطرب، تکنیک‌ آرام‌سازی متفاوتی را تجربه می کند، برخی از افراد به جای نشستن و نفس کشیدن آرام ، باید کارهای فعالی انجام دهند، مانند دویدن. دیگران ممکن است نیاز به صحبت با درمانگر داشته باشند. تنها در صورتی تکنیک ارائه دهید که آموزش لازم را در این زمینه دیده باشید یا دوستتان از شما درخواست کند در غیر این صورت در صحبت با فرد مضطرب تنها لازم است که خوب به حرف های آن ها گوش دهید.

۳٫ از آن ها بپرسید، چه کاری می توانم برای کمک به شما انجام دهم؟

اگر دوست شما مدتی است که با اضطراب دست و پنجه نرم می کند، به احتمال زیاد می داند که چه چیزی به او کمک می کند تا احساس بهتری داشته باشد و چه چیزی به او کمک نمی کند. از او بپرسید که چه نیازی دارند و سپس آن را انجام دهید، حتی اگر درخواست آن ها به نظر شما احمقانه باشد.

  1. مدام حال او را نپرسید

درخواست مداوم از آن ها برای به‌روزرسانی وضعیتشان می‌تواند باعث شود که برای بهتر شدن احساس فشار کنند. وقتی کسی را می بینیم که رنج می کشد، غریزه ما اغلب این است که سعی کنیم آن را درست کنیم. اما برخی چیزها، از جمله اضطراب، توسط افراد خارجی قابل رفع نیستند.

  1. از او نپرسید که چرا به مشاور مراجعه نمی کند

ایرادی ندارد که نسبت به دوست خود ابراز نگرانی کنید، اما مواظب باشید که متهم به نظر نرسد. پیشنهاد دادن به دوستتان برای انجام کاری می‌تواند باعث ایجاد حس شرم در او شود، یا باعث شود که احساس کند در حال قضاوت شدن است.

اگر آن ها نیاز به مراجعه به مشاور سلامت روان یا مصرف دارو داشته باشند، خودشان مراجعه می کنند و درمان لازم را دریافت می کنند.

  1. به آن ها نشان دهید که اضطراب باعث کم شدن علاقه شما نمی شود

این یکی از قشنگ ترین نکات صحبت با فرد مضطرب است که می توانید برای اطرافیان خود انجام دهید، به آن ها نشان دهید که اختلالی که تجربه می کنند باعث نمی شود که دوستشان نداشته باشید یا برای آن ها وقت نگذارید. به آن ها نشان دهید که فراتر از بیماری شان هستند.

  1. “من می دانم که نمی توانی آن را کنترل کنی”

هنوز این باور عمومی وجود دارد که می‌توان اضطراب و سایر بیماری‌های روانی را به‌طور مؤثر با اراده کنترل کرد. شنیدن اینکه عزیزانمان می‌گویند «می‌دانم که نمی‌توانی آن را کنترل کنی» یا «این تقصیر تو نیست» نوعی تأیید است.

این به ما اطلاع می دهد که جدی گرفته می شوند. در دنیایی که بیماری روانی اغلب نادیده گرفته می شود، این معنای زیادی دارد.

۸٫ “ترس ها و نگرانی های شما احمقانه نیستند”

اضطراب به دلایل مختلفی می تواند شرم آور باشد. یکی از این دلایل این است که «محرک‌های» فرد مبتلا به اضطراب (چیزها، افراد، موقعیت‌هایی که بیماری روانی فرد را تشدید می‌کنند) اغلب غیرعادی هستند. وقتی نگران هستید که مورد خندیدن قرار بگیرید یا تصور کنید مسخره می شوید، گفتن جزئیات به عزیزان سخت می شود.

اگر  فرد مبتلا به اضطراب که بداند ترس ها و نگرانی های او احمقانه نیستند امنیت بیشتری پیدا می کند.

  1. “اگر نیاز به صحبت داشته باشید من همیشه اینجا هستم”

گاهی اوقات فرد مضطرب می خواهد در مورد چیزی که او را آزار می دهد صحبت کند، گاهی اوقات ترجیح می‌دهند برای مدتی تنها باشند تا بتواند آنچه را که در سرشان می‌گذرد مرتب کنند و سپس مواقعی پیش خواهد آمد که می خواهند تنها باشند، اما می خواهند بعداً درباره صحبت کنند.

به هر حال، بسیاری از افراد مبتلا به اضطراب نگران هستند که اگر مشکلات اضطرابی خود را با دوستان و خانواده خود به اشتراک بگذارند، دیگران را آزار می دهن. این که به فرد مبتلا به اضطراب در زندگی تان بفهمانید که همیشه برای صحبت کردن در آنجا هستید و با این کار شما را آزار نخواهند داد، بسیار ارامش بخش می باشد.

  1. نگویید: “نگران نباش، هیچ اتفاق بدی قرار نیست بیفتد.”

افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی تمایل دارند روی بدترین سناریو تمرکز کنند. به جای آن بگویید: “هی، اگر اتفاق بدی بیفتد، می‌توانی از آن عبور کنی. و من تا پایان راه با تو خواهم بود.”

شما نمی توانید آینده ای درخشان را برای آن ها پیش بینی کنید، اما با لحنی حمایتی به آن ها یادآوری کنید که حتی اگر اتفاقی غیر ایده آل رخ دهد، این پایان دنیا نیست.

منبع : نکات صحبت با فرد مضطرب| به فرد مضطرب چه بگوییم و چه نگوییم

تفاوت استرس و اضطراب چیست؟

تفاوت استرس و اضطراب. فرق اضطراب و استرس و افسردگی. درمان استرس و اضطراب. استرس و اضطراب دو فرآیند فیزیولوژیکی هستند که در همه افراد اتفاق می افتد. با این حال، در حالی که هر دو در سال‌های اخیر افزایش یافته‌اند ، بسیاری از افراد در تمایز بین این دو وضعیت روانی مشکل دارند. 

در این مقاله به شباهت‌ها و تفاوت‌های بین استرس و اضطراب می پردازیم و به این موضوع می‌پردازیم که چگونه، در صورت عدم درمان یا در موارد شدیدتر، این شرایط می‌توانند به اختلال تبدیل شوند. ما همچنین نگاهی به چند مکانیسم مقابله ای می اندازیم که برای درمان آن ها موثر می باشد. 

استرس و اضطراب چقدر شبیه هم هستند؟

هر دو پاسخ‌ با مجموعه‌ای از علائم تقریباً یکسان همراه هستند. به عبارت دیگر، هنگامی که فرد اضطراب یا استرس را تجربه می کند، ممکن است علائم زیر را تجربه کند:

  • بی خوابی (مشکل خواب)
  • مشکلات تمرکز
  • خستگی
  • تنش عضلانی
  • تحریک پذیری

تفاوت بین استرس و اضطراب چیست؟

باوجود اینکه استرس و اضطراب می تواند علائم مشترکی را ایجاد کند، خصوصیات کلی هر بیماری متفاوت است. به عنوان مثال وقتی استرس بیش از حد شود، افراد ممکن است علائم دیگری مانند مشکلات گوارشی یا عصبانیت را تجربه کنند. با این حال، هنگامی که افراد احساس اضطراب می کنند، نگرانی های آن ها بیش از حد می شود و ادامه می یابد. 

 استرس پاسخی به فشارهای روزانه یا یک موقعیت تهدید کننده است، در حالی که اضطراب واکنشی به استرس است. اضطراب، که دلیل مشخصی ندارد، بیشتر طول می کشد و درمان آن دشوارتر است.

تفاوت اصلی بین استرس و اضطراب در دوره زمانی است که علائم در آن احساس می شود. استرس یک پاسخ داخلی طبیعی به یک تهدید است که به عنوان «پاسخ جنگ یا گریز» نیز شناخته می‌شود و بدون آن، نژاد ما زنده نمی‌ماند. 

با این حال، برای برخی، استرس در تعیین ضرب الاجل یا پاسخگویی به خواسته ها مفید نیست، بلکه باعث آسیب فیزیکی و پریشانی عاطفی می شود. اگرچه استرس ممکن است باعث ایجاد احساس اضطراب شود، اما این با یک اختلال اضطراب تشخیص داده شده متفاوت است.

اختلال اضطرابی زمانی تعریف می‌شود که اضطراب پایدار، نامتناسب با واقعیت باشد و به طور قابل توجهی در زندگی روزمره فرد اختلال ایجاد کند. 

5 تفاوت استرس و اضطراب

  1. وقتی تهدید از بین رفت، استرس می تواند از بین برود، اما پس از ناپدید شدن تهدید، اضطراب همچنان باقی می ماند.
  2. اضطراب می تواند ناشی از عوامل داخلی بیشتری باشد، در حالی که عوامل استرس زا عمدتاً عوامل بیرونی هستند.
  3. حتی زمانی که ما تهدید یا علتی را نیز تشخیص نمی دهیم، اضطراب می تواند ایجاد شود.
  4. استرس می تواند بر نواحی بیشتری از بدن ما تأثیر بگذارد و علائم بیشتری نسبت به اضطراب ایجاد کند
  5. استرس گاهی اوقات می تواند تأثیرات مثبتی داشته باشد، اما اضطراب فقط تاثیر منفی به همراه دارد.

علائم استرس

استرس بر بسیاری از افراد تأثیر می گذارد و می تواند بر سلامت شما تأثیر بگذارد. علائم استرس عبارتند از:

  • سردرد
  • فشار خون بالا
  • درد قفسه سینه
  • تپش قلب
  • بثورات پوستی
  • از دست دادن خواب

استرس معمولا زمانی از بین می رود که عوامل استرس زا ناپدید شوند. با این حال، استرس مزمن می تواند به اضطراب یا افسردگی تبدیل شود، بنابراین مهم است که در صورت امکان اقداماتی را برای کاهش یا حذف استرس انجام دهید.

 
فیزیکیفکریاحساسیرفتار-اخلاق
سردردفراموشیتحریک پذیریمشکل در خوابیدن
درد عضلانیمشکل در تمرکزناامیدیتعریق
حالت تهوعنگرانی در مورد نبود وقتبی حسیمصرف الکل یا سیگار
درد قلبتغییر در واکنش عاطفیاسترسدوری از مردم
افزایش یا کاهش وزن آسیب پذیریماندن در اتاق خواب
خستگی مستاصل بودن 
مشکلات پوستی کم انرژی شدن 

مدیریت استرس

  • ورزش کردن
  • خوردن غذاهای سالم
  • یادگیری تکنیک های مدیریت زمان
  • تعیین اهداف واقع بینانه
  • خوابیدن بیشتر
  • از تکنیک های تمدد اعصاب مانند تمرینات تنفس عمیق ، یوگا و مدیتیشن استفاده کنید
  • وقت گذاشتن برای فعالیت هایی مناسب در اوقات فراغت
  • ایجاد مهارت های کاهش استرس
  • یادگیری و تمرین ذهن آگاهی
  • برای حمایت به دوستان و اعضای خانواده خود تکیه کنید

علائم اضطراب

 اگر اختلال اضطرابی دارید، ممکن است این موارد را تجربه کنید:

  • ترس، وحشت یا اضطراب در موقعیت هایی که اکثر مردم احساس اضطراب یا تهدید نمی کنند
  • نگرانی یا اضطراب آزاردهنده دائمی
  • حملات پانیک یا اضطراب ناگهانی بدون هیچ محرک مشخصی

 انواع اختلالات اضطرابی

  • فوبیای خاص ترس شدید از چیزی مانند عنکبوت یا ارتفاع می باشد. به عنوان مثال، فردی که فوبیا نسبت به میکروب ها دارد، ممکن است لمس شدن توسط افراد دیگر را غیرقابل تحمل کند.
  • اختلال اضطراب فراگیر اضطرابی است که ثابت یا تقریباً ثابت می باشد. 
  • حملات پانیک احساس ناگهانی ترس شدید در زمانی که هیچ خطر واقعی وجود ندارد.
  • اختلال وسواس فکری-اجباری یا OCD، نوعی اضطراب است که توسط افکار ناخواسته، ناراحت کننده و مداوم ایجاد می شود که مدام به ذهن فرد می رسد. برای کنترل آن و فرونشاندن اضطراب شدید، ممکن است فرد رفتاری اجباری داشته باشد، مانند شستن دست ها، کندن موها و یا جویدن ناخون.
  • اختلال استرس پس از سانحه، یا PTSD، نوعی اضطراب است که در پاسخ به ضربه، مانند زمانی که در یک منطقه جنگی سپری می‌شود یا قربانی یک جنایت، ایجاد می‌شود.

درمان اختلال اضطرابی

طیف وسیعی از درمان ها در درمان اختلالات اضطرابی موثر هستند:

  • درمان شناختی رفتاری (CBT) یک درمان کوتاه مدت است که به دنبال تغییر رفتارهای ناشی از افکار مضطرب و به چالش کشیدن خود افکار است. در درمان، ما به افراد یاد می‌دهیم که افکار مولد اضطراب را به روشی سازگارتر پردازش کنند. دکتر پیتنگر می‌گوید: سرکوب کردن آن‌ها – که به ندرت کار می‌کند – نیست، بلکه در مورد پاسخ بهتر به آنها و کاهش قدرت آنها است.
  • درمان مبتنی بر ذهن آگاهی که با تکنیک های مراقبه ترکیب می کند.
  • ورزش و بهبود خواب می تواند به کاهش اضطراب کمک کند.
  • داروهای ضد افسردگی مانند SSRI (مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین) می‌توانند در درمان اختلالات اضطرابی نیز مفید باشند، اگرچه معمولاً هفته‌ها طول می‌کشد تا عمل کنند، البته مصرف آن ها باید زیر نظر متخصص صورت بگیرد.
  • بنزودیازپین هایی مانند والیوم و زاناکس به سرعت برای کاهش اضطراب عمل می کنند، اما فقط در کوتاه مدت و زیر نظر پزشک باید مصرف شوند زیرا خطر اعتیاد را به همراه دارند.

منبع : تفاوت استرس و اضطراب چیست؟ 

تاثیر اضطراب در زنان+ درمان تضمینی

اضطراب زنان هم به اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب فراگیر یا اختلال هراس و هم به احساسات گاه به گاه اضطراب اشاره دارد که بسیاری از افراد در طول زندگی خود آن را تجربه می کنند. در حالی که مردان و زنان هر دو علائم اضطراب را تجربه می کنند، تفاوت های ظریف بین این دو وجود دارد.

چرا زنان دچار اضطراب می شوند؟

تفاوت های قابل توجهی در میزان اضطراب بین مردان و زنان مشاهده می شود، به طوری که اضطراب به طور مداوم در بین زنان بیش تر می باشد.

اضطراب در زنان به طور بالقوه می تواند با تجربیات منحصر به فرد اجتماعی مرتبط باشد، از جمله: 

فشار برای حفظ ظاهر فیزیکی

بسیاری از زنان، در سنین پایین از ظاهر بدنی خود آگاه می شوند. در این سن نوجوانان می توانند با آزار و اذیت دیگران دست و پنجه نرم کنند، هم برای چیزهایی که می توانند تغییر دهند(مانند لباس، مدل مو و لوازم جانبی خود ) و هم چیزهایی که نمی توانند به راحتی تغییر دهند (مانند ویژگی های صورت، قد و وزن).

این تجربیات می‌تواند در بزرگسالی نیز باقی بماند و باعث شود که فرد اضطراب زیادی در مورد ظاهر خود داشته باشد. بدن ما نمایانگر شخصیت ما است و وقتی زنان نسبت به ظاهر خود احساس بد، حقارت یا خودآگاهی داشته باشند، درگیر اضطراب شدید می شوند.

فشار در مورد بارداری، زایمان و مادر شدن

تقریباً 10 درصد از زنان پس از زایمان و تبدیل شدن به مادر دچار اضطراب می شوند. این رقم عجیب حجم عظیم زنانی را که پس از تولد نوزادشان دچار اضطراب می‌شوند، نشان می دهد. با این حال در مورد رابطه بین بارداری، مادری و سلامت روان چندان بحث نمی شود.

هر یک از والدین ایده خود را در مورد اینکه چگونه فرزند خود را به درستی تربیت کنند، دارند، اما این می تواند باعث اضطراب آن ها شود، به خصوص زمانی که زنان به دلیل روش های انتخاب شده خود احساس بد یا گناه می کنند.

نمونه ای از آن مادرانی است که شیردهی را انتخاب می کنند و مادرانی که شیر خشک را انتخاب می کنند. علیرغم اینکه هر دو گزینه برای نوزاد سالم هستند، برخی از مادران احساس ناراحتی و اضطراب زنان پیدا می کنند. هیچ زنی نمی خواهد احساس کند که فرزندش را در معرض آسیب قرار می دهد، به همین دلیل است که به اشتراک گذاشتن تصمیمات والدین با دیگران می تواند منبع مهمی از اضطراب زنان باشد.

این فشار حتی به زنانی که ممکن است اصلاً تمایلی به باردار شدن یا بچه دار شدن نداشته باشند نیز کشیده می شود. برخی از زنان تحت فشار دوستان، شریک زندگی، خانواده و حتی جامعه تصمیم به بارداری می گیرد. این امر برای هر زنی امکان پذیر و مطلوب نیست و ممکن است باعث اضطراب او شود.

فشار برای اثبات خود در مدرسه و محل کار

بسیاری از زنان همچنان با احساس جدی نگرفتن در محیط های حرفه ای دست و پنجه نرم می کنند، علاوه براین گزارش های زنان مبنی بر اغماض و آزار و اذیت نیز شایع می باشد. مدرسه یا محیط های کاری که برای زنان غیر مهمان نواز است می توانند به سرعت به منبع اضطراب آن ها تبدیل شوند، زیرا احساس می کنند که برای سرپا ماندن باید سخت تر کار کنند. 

عوارض استرس در زنان| عوارض استرس و فکر زیاد

علائم اضطراب زنان بسیار بیشتر از احساس عصبی بودن قبل از یک کار یا ارائه است. زنان می‌توانند طیف وسیعی از علائم و نشانه‌های فیزیکی، ذهنی و عاطفی را تجربه کنند، از جمله:

  • ترس و نگرانی بیش از حد
  • بی خوابی یا مشکل در خوابیدن
  • مشکل در تمرکز
  • تهوع و استفراغ
  • ناراحتی دستگاه گوارش
  • هایپرونتیلاسیون
  • تعریق
  • لرزیدن
  • دهان خشک
  • ضربان قلب نامنظم یا تند
  • تنش عضلانی، درد 
  • داشتن احساس عذاب قریب الوقوع
  • خستگی
  • بی قراری
  • تحریک پذیری
  • احساس آشفتگی
  • موارد وحشت زدگی
  • احساس ضعف یا سرگیجه
  • احساس خفگی
  • اجتناب از موقعیت هایی که باعث اضطراب زنان می شود، مانند موقعیت های اجتماعی

اختلال اضطرابی

اضطراب زنان یک پاسخ طبیعی به استرس می باشد اما اگر کنترل آن سخت شود و زندگی روزمره شما را تحت تاثیر قرار دهد، می تواند ناتوان کننده باشد. اختلالات اضطرابی تقریباً 1 نفر از هر 5 بزرگسال در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد. اختلالات اضطرابی اغلب با مشاوره، دارودرمانی یا ترکیبی از هر دو درمان می شوند. برخی از زنان همچنین متوجه می شوند که یوگا یا مدیتیشن به اختلالات اضطرابی کمک می کند.

انواع اضطراب منحصر به فرد در زنان

  • اضطراب در دوران بلوغ: بلوغ دوره ای از زندگی یک زن جوان است که با تغییرات هورمونی و استرس قابل توجه مشخص می شود. قبل از بلوغ، پسران و دختران میزان اضطراب مشابهی را تجربه کنند، اما زمانی که بلوغ شروع می شود، دختران نوجوان بیشتر از مردان به اضطراب مبتلا می شوند.
  • اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD) : شامل خلق افسرده و اضطراب در طول هفته قبل و چند روز اول قاعدگی است. زنان همچنین ممکن است احساس خستگی کنند و مشکل در تمرکز، خستگی، تغییر در خواب و اشتها، علائم فیزیکی مانند افزایش موقت وزن، درد و تورم سینه، و درد ماهیچه‌ها یا مفاصل را تجربه کنند.
  • اضطراب بارداری : تقریباً 6 درصد از زنان در دوران بارداری اضطراب را تجربه می کنند که با تغییرات هورمونی قابل توجه مشخص می شود. استرس آماده شدن برای مادر شدن و زایمان نیز می تواند به اضطراب در دوران بارداری منجر شود.
  • اضطراب پس از زایمان : حدود 10 درصد از زنان پس از زایمان در سال اول پس از زایمان دچار اضطراب می شوند. اضطراب پس از زایمان ممکن است همراه با افسردگی باشد.
  • اضطراب در دوران یائسگی : مشابه دوران بلوغ، یائسگی دوره زمانی دیگری است که شامل تغییرات هورمونی قابل توجه می باشد و می تواند زنان را در معرض خطر ابتلا به اضطراب قرار دهد. زنانی که علائم فیزیکی مانند گرگرفتگی و بی خوابی را تجربه می کنند، بیشتر در معرض اضطراب در دوران یائسگی هستند. در برخی موارد، هورمون درمانی ممکن است به کاهش علائم کمک کند.

چه چیزی باعث اختلالات اضطرابی می شود؟

محققان بر این باورند که اختلالات اضطرابی ناشی از ترکیبی از عوامل است که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تغییرات هورمونی در طول چرخه قاعدگی
  • ژنتیک
  • حوادث تروماتیک
  • تجاوز جنسی

اختلالات اضطرابی چگونه درمان می شوند؟

درمان اختلالات اضطرابی به نوع اختلال اضطرابی شما و سابقه شخصی مشکلات سلامتی، خشونت یا سوء استفاده فرد بستگی دارد.

اغلب، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • مشاوره یا روان درمانی
  • دارودرمانی
  • ترکیبی از مشاوره و دارودرمانی
  • هیپنوتراپی

مشاوره| درمان استرس بدون دارو

 پزشک شما ممکن است برای درمان اختلالات اضطرابی راهی به نام درمان شناختی رفتاری (CBT) معرفی کند. 

درمان شناختی رفتاری می تواند به شما کمک کند الگوهای تفکر پیرامون ترس های خود را تغییر دهید. همچنین به شما کمک می کند نحوه واکنش خود را به موقعیت هایی که ممکن است باعث ایجاد اضطراب زنان می شوند تغییر دهید. علاوه بر این ممکن است راه هایی برای کاهش احساس اضطراب زنان و بهبود رفتارهای خاص ناشی از اضطراب مزمن بیاموزید که در آرامش درمانی و حل مسئله موثر می باشد.

چه نوع دارویی اختلالات اضطرابی را درمان می کند؟

انواع مختلفی از داروها اختلالات اضطرابی را درمان می کنند. این شامل:

  • ضد اضطراب (بنزودیازپین ها).  این داروها معمولاً برای مدت کوتاهی تجویز می شوند زیرا اعتیادآور هستند. قطع سریع این دارو می تواند باعث علائم ترک شود.
  • مسدود کننده های بتا. این داروها می توانند از علائم فیزیکی مانند لرزش یا تعریق جلوگیری کنند. 
  • مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs). SSRI ها سطح سروتونین را در مغز تغییر می دهند.   آن ها مقدار سروتونین موجود را افزایش می دهند تا به سلول های مغز کمک کنند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. عوارض جانبی این دارو شامل بی خوابی یا آرام بخشی، مشکلات معده و کاهش میل جنسی باشد.
  • سه حلقه ای. تریسیلیک ها مانند SSRI ها عمل می کنند. اما گاهی عوارض جانبی بیشتری نسبت به SSRI ها ایجاد می کنند. آن ها ممکن است باعث سرگیجه، خواب آلودگی، خشکی دهان، یبوست یا افزایش وزن شوند.
  • مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs).  افرادی که مهارکننده های مونوآمین اکسیداز مصرف می کنند باید از برخی غذاها و نوشیدنی ها (مانند پارمزان یا پنیر چدار و شراب قرمز) که حاوی اسید آمینه ای به نام تیرامین هستند اجتناب کنند. مصرف MAOI و خوردن این غذاها می تواند باعث افزایش خطرناک فشار خون شود.  زنانی که MAOI مصرف می کنند نیز باید از برخی داروها مانند برخی از انواع قرص های ضد بارداری، مسکن ها، داروهای سرماخوردگی و آلرژی اجتناب کنند. در مورد هر دارویی که مصرف می کنید ابتدا با پزشک خود صحبت کنید.

منبع : تاثیر اضطراب در زنان+ درمان تضمینی 

اختلال اضطراب جدایی در کودکان از دلایل تا درمان

اختلال اضطراب جدایی در کودکان از دلایل تا درمان

اختلال اضطراب جدایی در کودکان چیست؟ به احتمال زیاد برای شما هم اتفاق افتاده است که خواسته اید بیرون بروید اما با گریه و کج خلقی کودکتان رو به رو شده اید. در این جا این سوال پیش می آید که آیا این اتفاق و وابستگی فرزندان به شما طبیعی می باشد؟ و باید در این موارد چطور با فرزندان برخورد شود؟ اضطراب جدایی در سنین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی طبیعی می باشد اما این اضطراب در کودکان سنین بالاتر به عنوان یک اختلال روانی شناخته شده و آن را تحت عنوان اختلال اضطراب جدایی می شناسند که نیاز به درمان دارد.

در ادامه این مقاله به بررسی کامل این موضوع پرداخته شده است تا جواب بسیاری از سوال های خود را در زمینه اختلال اضطراب جدایی در کودکان دریافت نمایید.

اختلال اضطراب جدایی چیست؟

کودک شما در سنین پایین تر وابستگی های زیادی به شما دارد و از این که شما او را ترک می کنید و تنهایش می گذارید می ترسد و گریه و بهانه گیری می کند، ممکن است در صورت جدایی از شما به مدت کوتاهی، گریه و بد خلقی کند اما باید توجه داشته باشید این واکنش ها در سنین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی طبیعی می باشد و با طی کردن روند رشد طبیعی کودک به تدریج اضطراب جدایی و وابستگی کودک از بین می رود.

اما در صورتی که در سنین بالاتر به ویژه در سن پیش دبستانی این واکنش ها در کودک مشاهده شد باید نگران شوید زیرا احتمال دارد کودک شما از اختلال اضطراب جدایی رنج ببرد، در واقع اختلال اضطراب جدایی یکی از اختلال های اضطرابی می باشد که کودک در هنگام جدایی از خانه یا مراقبان، دچار اضطراب شدید و نامناسبی می شود و واکنش هایی نشان می دهد که نسبت به سنش غیر طبیعی می باشد.

علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان

بر اساس مطالبی که بیان شد اختلال اضطراب جدایی در کودکان بیشتر در سال های پیش دبستانی دیده می شود به طوری که این کودکان حاضر نیستند در هنگام مدرسه رفتن یا بازی کردن از والدین شان جدا شوند و برای جدا نشدن از خانواده دلایل مختلفی مانند مریض شدن را بهانه می کنند، از جمله علائمی که اختلال اضطراب جدایی را نشان می دهد می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  1. ترس از جدایی از خانواده:

کودکانی که دچار اختلال اضطراب جدایی می شوند به طور مداوم ترس از جدایی از والدین را دارند و همین مسئله باعث می شود تا اضطراب های پیاپی در آن ها به وجود آید، یکی از مهم ترین علائم اضطراب جدایی، ترس از جدایی کودکان از والدینشان می باشد.

۲٫ از دست دادن افراد وابسته:

نگرانی زیادی نسبت به افرادی که وابسته و دلبسته هستند دارند به طوری که همواره نگران از دست دادن آن ها می باشند و می ترسند بلایی سر این افراد بیاید.

۳٫ خارج نشدن از خانه:

کودک علاقه ای به بیرون رفتن ندارد و دوست ندارد از خانه خارج شود و به دیدار دوستان، اقوام و یا مدرسه و مکان های دیگر برود.

۴٫ بی خوابی یا کابوس دیدن:

دلش نمی خواهد شب ها در مکان دیگری جز خانه خود بخوابد. اضطراب جدایی در این کودکان باعث می شود که حتما در کنار فردی که به او وابسته است بخوابد و یا احتمال دارد کابوس هایی در مورد جدایی از والدین خود ببیند.

۵٫ علائم جسمانی:

در صورت جدایی از افرادی که به آن ها وابسته است دچار سردرد، حالت تهوع، استفراغ، دل درد و غیره می شود.

نکته: علائمی که بیان شد باید حداقل به مدت ۴ هفته در کودکان ادامه داشته باشد و این اختلال ناراحتی قابل ملاحظه ای در عملکرد های اجتماعی، شغلی و تحصیلی و یا زمینه های دیگر ایجاد کند و با اختلال های روانی دیگر قابل توجیه نمی باشد.دلایل بروز اختلال اضطراب جدایی در کودکان

افرادی که دچار اختلال اضطراب جدایی می شوند ممکن است به خاطر احساس ناامنی در کودک باشد این ناامنی به دلایل بسیاری به وجود می آید که از جمله دلایل بروز اختلال اضطراب می توان به موارد زیر اشاره  نمود.

  1. ژنتیک:

بسیاری از کودکان به صورت ژنتیکی خلق و خوی حساسی دارند و احتمال این که به اضطراب دچار شوند بسیار زیاد است و به همین دلیل آمادگی آن ها برای ابتلا به اضطراب جدایی بیشتر می باشد.

۲٫ تغییر محیط:

تغییرات محیطی می تواند باعث به وجود آمدن این اختلالات شوند به عنوان مثال تغییر در مدرسه و محله زندگی تاثیر بسیاری در به وجود آمدن این اختلال دارد.

۳٫ از دست دادن والدین:

مرگ یکی از والدین یا عزیزان کودک و یا طلاق گرفتن تاثیر زیادی در به وجود آمدن اختلال اضطراب جدایی دارد.

۴٫ روش فرزند پروری:

روش هایی که والدین برای تربیت فرزندشان به کار می برند می تواند در ابتلا به این اختلال بسیار موثر باشد به عنوان مثال والدینی که در تربیت خود بسیار آسان گیر هستند و هر چیزی که کودک دوست دارد در اختیارش قرار می دهند و یا والدینی که بسیار سخت گیرانه برخورد می کنند به گونه ای که کودک برای رفتارهایش دچار اضطراب و استرس می شود می توانند زمینه ای برای ابتلا به اختلال جدایی را فراهم کنند.

۵٫ دلبستگی نا ایمن:

دلبستگی، ارتباطی است که میان کودک و مراقب او شکل می گیرد در صورتی که مراقب کودک در زمان نوزادی بیشتر در کنار او باشد و به نیازهای او پاسخ دهد وابستگی ایمن تری شکل خواهد گرفت، در مقابل وابستگی ایمن، وابستگی نا ایمن وجود دارد که یکی از عوامل اصلی برای شکل گیری اختلال اضطراب جدایی در کودکان می باشد.

نحوه برخورد صحیح با اختلال اضطراب جدایی کودکان

برای این که اختلال اضطراب جدایی کودکان را مدیریت کنید و برخورد صحیحی داشته باشید در ابتدا باید سعی کنید خودتان آرام و به دور از هر استرسی باشید و استرس تان را کنترل کنید، زیرا اضطراب و استرس شما به فرزندتان انتقال داده می شود هم چنین باید به احساسات کودکان احترام بگذارید و با زور، کودک را از خودتان جدا نکنید و سعی کنید فرزندتان در کارهای گروهی و بازی کردن با دوستان و هم سن و سالش شرکت کند و برای حضور در این گروه ها او را تشویق کنید تا به تدریج اضطراب جدایی کودک کاهش یابد و در کنار تشویق خود، از تلاش های او برای پیوستن به جمع دیگران تمجید کنید.

علاوه بر این سعی کنید هرگز به کودکتان دروغ نگویید به عنوان مثال وعده بازگشت یا عدم ترک محیط در صورتی که انجام نمی گیرد به او ندهید زیرا اضطراب او را بیشتر می کند، برای این که بتوانید جدایی را با کودک خود تمرین کنید باید از محیط خانه شروع کنید زیرا کودک نسبت به این محیط آشنایی بیشتری دارد، سپس با مدت زمان کوتاه و با فاصله زمانی مناسب این کار را انجام دهید و به مرور زمان سعی کنید آن را افزایش دهید.

در این خصوص می توانید از مشاور کمک بگیرید تا راهکارهایی لازم را در اختیارتان قرار دهد و به شما کمک کند تا برخورد صحیح با کودک داشته باشید.

درمان اختلال اضطراب جدایی در کودکان

در جلسه مشاوره کودک، در ابتدا درمانگر اطلاعاتی در مورد محیط خانه، مدرسه و هم چنین مراحل رشدی کودک کسب می کند، تا تشخیص دهد آیا کودک دچار اختلال اضطراب جدایی شده یا نه، بعد از بررسی به شما کمک می کند تا تدابیر لازم برای رو به رو شدن با اضطراب جدایی کودک را یاد بگیرید برای درمان اختلال روش های بسیاری وجود دارد که در زیر نمونه هایی از آن بیان شده است.

  1. درمان های متمرکز بر کودکان

برای کودکی که به اختلال اضطراب جدایی دچار شده است از روش های درمانی مانند بازی درمانی، گروه درمانی، درمان های شناختی- رفتاری و روان درمان استفاده می شود اصلی که در همه این روش ها مشترک است این است که کودک افکار و احساسات و نگرانی هایش را بیان می کند و در کنار آن مهارت های لازم برای برخورد صحیح با ترس های خود، بالا بودن اعتماد به نفس و نحوه کنار آمدن با نگرانی ها را یاد می گیرد.

  1. درمان های متمرکز بر والدین

در رویکرد درمانی متمرکز بر والدین سعی می شود در مرحله اول، والدین و مسائل و مشکلات روانشناختی احتمالی آن ها مورد هدف قرار بگیرد و بعد از آن نوع ارتباط والدین با کودک و سبک فرزند پروری آن ها مورد برررسی قرار گیرد ، والدین با توجه به آموزش هایی که از طرف متخصصین دریافت می کنند می توانند در روند درمان مشارکت لازم را داشته باشند و اختلال اضطرابی کودک را تعدیل ببخشند و به درمان او کمک کنند.

منبع : اختلال اضطراب جدایی در کودکان از دلایل تا درمان

رابطه میان اضطراب و ناخوشی و بی قراری+ کاربردی ترین راه های درمان

اضطراب و بی قراری از جمله واکنش های رایج سطح روان به استرس های محیطی می باشد، داشتن اضطراب در برخی از موقعیت ها مثلا زمانی که می خواهید به مصاحبه شغلی بروید و یا تصمیم مهمی مانند ازدواج دارید تا حدی طبیعی می باشد. اما در برخی از موارد این اضطراب ممکن است باعث احساس ناخوشی و مریضی شود، در این مقاله به رابطه میان اضطراب و ناخوشی پرداخته شده است.

در صورتی که علائم و نشانه های اضطراب به قدری زیاد شود که فرد نتواند عملکرد عادی خوبی داشته باشد و کارهایش دچار مشکل شود، در این صورت به یک اختلال تبدیل می شود و باید میزان اضطراب او مورد ارزیابی و درمان قرار گیرد، در صورتی که علائم و نشانه های اضطراب به مدت طولانی باشد و مورد درمان قرار نگیرند در این حالت مشکلات زیادی مانند اختلالات روان تنی و سایر اختلالات روانی مانند افسردگی در فرد به وجود می آید.

برای این که در مورد علل، علائم و روش های درمان اضطراب اطلاعاتی را کسب کنید باید این مطلب را تا انتها مورد مطالعه قرار دهید.

انواع اضطراب و اختلالات اضطرابی

اضطراب، احساس تنشی می باشد که به خاطر فشارهای درون روانی و یا محیطی به وجود می آید این احساس یکی از ناخوشایند ترین هیجانات بشری می باشد که باعث به وجود آمدن اختلالات متعددی می شود، در برخی مواقع  اضطراب شدید در غالب حملات عصبی نشان داده می شود که به آن حملات پانیک می گویند.

از جمله موارد دیگر اختلالات اضطرابی می توان به انواع فوبیا، اضطراب جدایی، اضطراب بیماری، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال اضطراب فراگیر اشاره کرد.

اختلال اضطراب فراگیر چیست و چه علائمی دارد؟

اختلال اضطراب فراگیر نگرانی و اضطراب مفرط و غیر قابل کنترل در مورد موقعیت های مختلف می باشد، افرادی که به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا می شوند معمولا در حوزه های مختلف احساس نگرانی می کنند و زمانی که از آن ها می پرسید در مورد چه چیزی نگران می باشید می گویند در مورد همه چیز نگرانیم! اختلال اضطراب فراگیر دارای علائم و نشانه هایی می باشد که در زیر نمونه هایی از آن را بیان می کنیم:

  • لرزش
  • تپش قلب
  • بالا رفتن فشار خون
  • تعریق
  • سرگیجه و تهوع
  • لرز یا گر گرفتگی
  • سردرد و درد های عضلانی
  • احساس ضعف و خستگی

باید این نکته را در نظر بگیرید که برای تشخیص اختلال حتما باید به یک روانشناس بالینی مراجعه نمایید، روانشناس با انجام مصاحبه دقیق و ارزیابی کردن عوامل مختلف تشخیص نهایی را انجام می دهد و نوع اختلال را به درستی مشخص می کند.

علائم نشان دهنده اضطراب و بی قراری

همه افراد در شرایط و موقعیت های پر فشار و استرس زا اضطراب و بی قراری را تجربه می کنند در برخی موارد این مسئله به یک وضعیت مزمن تبدیل می شود و باعث تضعیف شدن سلامت روان فرد می گردد، در ادامه این مقاله علائمی که نشان دهنده اضطراب و بی قراری مفرط می باشد را بیان نموده ایم.

  • نگرانی دائمی از علامت های اضطراب

یکی از علائم و نشانه های بارز دچار شدن به اختلالات اضطرابی تجربه نگرانی بیش از حد می باشد ، افرادی که به این اختلال دچار می شوند معمولا در پاسخ به وقایع روزمره و معمولی نگرانی های مفرطی را از خودشان نشان می دهند ذهن آن ها در مورد موضوعات مختلف درگیر است و ذهنشان معطوف به آینده می باشد، این افراد معمولا خطرهای دنیای اطرافشان را از قبل برآورد می کنند و همین مسئله باعث می شود تا بر روی احساسات و رفتارهای آن ها اثر بگذارد.

  • فعال شدن سیستم جنگ و گریز

زمانی که در حالت اضطراب قرار می گیرید در حقیقت مغز شما یک خطر قریب الوقوع را پیش بینی می کند و همین مسئله باعث می شود تا در بدن شما واکنشی به عنوان جنگ و گریز اتفاق افتد، در این حالت بیشتر خون بدن به سمت اندام های انتهایی حرکت می کند و در این حالت شما نیروی بیشتری برای جنگیدن و فرار کردن یا عامل تهدید کننده خواهید داشت، همین عوامل باعث می شود تا علائمی مانند تعریق کف دست، لرزش، احساس سوزش در معده و بالا رفتن ضربان قلب را تجربه کنید.

  • بی قراری ذهنی و بی قراری حرکتی از نشانه های اضطراب

احساس بی قراری معمولا در میان متخصصان سلامت روان معمولا به دو صورت مشخص شده است که به عنوان بی قراری ذهنی و بی قراری حرکتی تعریف می شود، در بی قراری ذهنی فرد دچار تشویش شده است و افکار مزاحم و نگران کننده از ذهن او رد می شوند و در بی قراری حرکتی فرد از نظر جسمانی نمی تواند آرامش خود را حفظ کند و به همین دلیل تمایل دارد با استفاده از فعالیت هایی مانند راه رفتن، مالیدن دست ها به یکدیگر، تکان دادن پاها و حرف زدن اضطراب و استرس خود را کاهش دهد.

  • احساس خستگی مزمن

در این حالت بسیاری از افراد در هنگامی که دچار اضطراب می شوند نوعی بیش فعالی حرکتی و ذهنی را تجربه می کنند و برخی از این افراد احساس خستگی مزمنی به سراغشان می آید و این مسئله به دلایل مختلفی به وجود می آید.

به طور مثال افرادی که اضطراب دارند شب های خواب های آشفته ای دارند و همین مسئله باعث می شود که در طول شب نتوانند انرژی کافی برای فعالیت های روزانه شان ذخیره کنند و به طور طبیعی فرد احساس خستگی می کند و به اندازه کافی سرحال و پر انرژی نمی باشد.

  • بروز مشکلات در تمرکز

جالب است بدانید که بسیاری از افراد در صورتی که دچار اضطراب می شوند مشکلاتی در تمرکز آن ها به وجود می آید و بر توانایی یادگیری آن ها اثر می گذارد در این خصوص مطالعه  ای بر روی 157 نفر از کودکان و نوجوانانی که مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر هستند انجام شده است و بر اساس نتایج آن بیش از 90 درصد آن ها در تمرکز اختلالاتی برای آن ها به وجود می آید.

در نتیجه بسیار اهمیت دارد که مشکلات توجه و تمرکز تشخیص اختلالاتی مانند بیش فعالی و نقض تمرکز را مطرح نکنید، در صورتی که فرزندی دارید که با این طور مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند باید او را به پیش روانشناس ببرید تا وضعیت روانی او را با دقت و به طور کامل مورد ارزیابی قرار دهد.

  • افزایش حساسیت و تحریک پذیری از علائم اضطراب

افرادی که دچار اضطراب زیاد می شوند آستانه تحمل آن ها پایین می آید همین مسئله باعث می شود تا فرد در شرایط حساسیت روانی بالایی قرار گیرد و تحریک پذیر بشوند، تحریک پذیری می تواند در قالب واکنش های شدید نشان داده شود و فرد علائمی مانند پرخاشگری و تندخویی را از خود نشان دهد که حاکی از تحریک پذیری بالای فرد می باشد.

  • افزایش تنش عضلانی

افرادی که مضطرب هستند معمولا عضلاتشان را در حالتی از انقباض و تنش قرار می دهند و این مسئله باعث می شود تا در یک چرخه معیوب قرار گیرند، به طوری که عضلات فرد منقبض شده و اختلالاتی در گردش خون و اکسیژن رسانی به وجود می آید و علائم و نشانه های اضطراب شدت می یابد، به همین دلیل در بسیاری از برنامه های درمانی برای این که اضطراب کاهش یابد از تکنیک های خود آرام سازی جسمانی مانند ریلکسیشن و ذهن آگاهی استفاده می کنند و آن ها را مناسب برای آرام سازی می دانند.

علل بروز نگرانی و بی قراری چیست؟

همه افراد در زندگی دچار اضطراب و نگرانی می شوند ولی افرادی که اختلالات اضطرابی دارند بیش از دیگران در معرض این حالت قرار می گیرند که از عواملی که باعث بروز بی قراری می شود می توان به عوامل زیر اشاره کرد.

  • برداشت نادرست از تحریکات محیطی مانند سر و صدا
  • استرس های روانی مانند از دست دادن عزیزان یا مشکلات مالی
  • جا به جایی محل سکونت
  • بستری شدن در بیمارستان
  • مصرف داروی جدید و عوارض جانبی آن
  • تداخلات دارویی
  • ابتلا به بیماری های صعب العلاج

درمان اضطراب و بی قراری

در صورتی که فرد دچار اضطراب و بی قراری شدید می شود در تمام جوانب زندگی او اختلالاتی به وجود می آید و به همین دلیل باید در اولین فرصت اقدامات لازم برای درمان صورت گیرد، درمان اضطراب از طریق دارو درمانی و روان درمانی انجام می شود .

در صورتی که علائم و نشانه های اضطراب به قدری شدید باشد که فرد نتواند در جلسات روان درمانی شرکت کنند از دارودرمانی استفاده می شود تا آمادگی لازم برای شرکت در جلسات در او به وجود آید .

در جلسات روان درمانی، درمانگر با مصاحبه بالینی و گرفتن شرح حال تمامی عواملی که باعث بی قراری و ناخوشی شما شده اند و اضطراب و استرس ایجاد کرده اند را شناسایی کرده و مورد بررسی قرار می دهد.

در فرایند درمان هایی مانند درمان شناختی – رفتاری، حالت هایی مانند افسردگی، فکر، احساس و نحوه رفتار شما به نسبت استرس زای زندگی به دقت مورد بررسی قرار می گیرد و درمانگر یک سری آزمایش های رفتاری را انجام می دهد تا به وسیله آن افکار مخرب و طرحواره های منفی را به چالش می کشاند.

در نتیجه قادر خواهید بود با مدیریت بهتر هیجانات و به دست آوردن آگاهی بیشتر از علت بروز آن ها در این خصوص با احساس های منفی مقابله کنید و برای حل آن ها اقداماتی را انجام دهید.

استراتژی هایی برای کاهش اضطراب

احساس خطر و ناامنی، سردرگمی و ابهام می تواند نگرانی و بی قراری هایی را برای شما به وجود آورد مهم ترین اقدام برای درمان اضطراب شناسایی عوامل اضطراب و استرس آور و تنش زا در زندگی تان می باشد ، باید شما شناخت دقیق و درستی نسبت به این عوامل داشته باشید و برای رفع آن اقداماتی را انجام دهید در این حالت از موارد تنش زا در زندگی تان پیشگیری می کنید، برای این که به آرامش برسید باید اقدامات زیر را مد نظر قرار دهید:

  • به وجود آوردن محیطی ساکت و آرام بخش
  • دریافت حمایت و دلگرمی از نزدیکان و اطرافیان
  • تلاش در جهت شناسایی عوامل استرس زا و رفع عوامل محیطی آن
  • مواجهه شدن با انواع ترس ها و اضطراب ها
  • کسب اطمینان در مورد عدم وجود بیماری های دیگر
  • استفاده از تکنیک های ذهن آگاهی که برای کاهش استرس و مراقبه به کار می رود.
  • داشتن ورزش منظم، رژیم غذایی سرشار از ویتامین ها و نوشیدن آب فراوان
  • مدیریت و کنترل استرس با مشاوره کنترل استرس

منبع : رابطه میان اضطراب و ناخوشی و بی قراری+ کاربردی ترین راه های درمان 

اختلال اضطرابی

اختلال اضطرابی شامل چند مورد از اختلال هایی می باشد که ویژگی بارز آنها عبارت از احساس ترس، هراس یا وحشت زدگی می باشد که بدون علت یا نامناسب هستند.

معمولا اضطراب یک مکانیسم انطباقی است که نشان دهنده یک تغییر درونی یا خارجی دارای خطر بالقوه است و در نتیجه باعث می شود که فرد از خطر موجود اجتناب کند یا با استرس موجود مقابله کند.

زمانی که اضطراب بدون هیچ علت خاصی یا در واکنش به یک محرک نسبتا بی ضرر و به صورت اغراق آمیز بروز پیدا می کند و در زندگی شخصی فرد یک سری اختلال هایی را به وجود می آورد، ممکن است به عنوان یک اختلال اضطرابی در نظر گرفته شود.

اختلال های اضطرابی عبارت از رایج ترین اختلال های روان پزشکی موجود در سطح جهان می باشند.

در عین حال که روش های درمان موثر زیادی برای این اختلال وجود دارد، ولی اکثر افرادی که دچار این اختلال می شوند، این اختلال در آنها تشخیص داده نمی شود یا این افراد به صورت مناسب درمان نمی شوند.

اختلال های اضطرابی در اغلب مواقع عبارت از شرایط مزمن و ناتوان کننده ای هستند که آسیب های عاطفی و زیان های مالی زیادی را به فرد مبتلا تحمیل می کنند.

رایج ترین اختلال های اضطرابی

اختلال اضطراب عمومی

افراد دچار شده به اختلال اضطراب عمومی یک سری نگرانی ها یا علائم اضطرابی را دارند که حداقل به مدت شش ماه ادامه پیدا می کند.

زنان بیشتر از مردان تحت تاثیر این شرایط قرار می گیرند و سن معمول شروع این اختلال سن 30 سالگی می باشد.

معمولا این اختلال به ایجاد یک شرایط مزمن و حاد منجر می شود.

اختلال اضطراب عمومی شده در اغلب مواقع به همراه یک سری شرایط دیگری بروز پیدا می کند که برخی از آنها شامل افسردگی، اختلال وحشت زدگی، اختلال اضطراب اجتماعی و سوء استفاده از مواد هستند.

علائم خاص ناتوانی در اختلال اضطراب عمومی شده (به خصوص اختلال نقشی)، از نظر شدت مشابه اختلال افسرده کننده عمده هستند.

بروز همزمان افسردگی یا شرایط دیگر به همراه اختلال اضطراب عمومی نه تنها منجر به افزایش میزان ناتوانی فرد می شود، بلکه (به دلیل دوری از کار، افزایش مراجعه به مراقبت سلامتی و بستری شدن در بیمارستان) همچنین یک سری هزینه های اقتصادی دیگری را به فرد تحمیل می کند.

اختلال وسواس فکری – وسواس عملی

ویژگی اختلال وسواس فکری – وسواس عملی عبارت از وجود داشتن تفکرات، تکانش ها یا تصویرهای تکراری، سرزده و تحریک کننده اضطراب آوری می باشد که به عنوان وسواس های فکری شناخته می شوند.

وسواس فکری تقریبا در 80 درصد از موارد منجر به بروز وسواس های عملی ذهنی و حرکتی (که شامل تفکرات یا اقدامات صورت گرفته مکرر می باشد) منجر می شود که برای کاهش اضطراب موجود صورت می گیرند.

این امکان وجود دارد که افراد دارای OCD چند ساعت از وقت روزمره خودشان را صرف انجام وسواس های عملی بکنند و این شرایط مانع از انجام دادن فعالیت های زندگی عادی شود.

معمولا OCD در کودکان یا بزرگسالان جوان بروز پیدا می کند، یک دوره افزایشی و کاهشی مزمن را ایجاد می کند و منجر به ایجاد ناتوانی قابل توجه در بیشتر حوزه های زندگی می شود.

اکثر افراد مبتلا به OCD عزت نفس پایین را گزارش کرده اند، تمایل دارند که خیلی دیر درخواست کمک کنند و در طول زندگی شان به صورت مکرر دچار افسردگی عمده می شوند.

این امکان وجود دارد که افراد مبتلا به OCD حاد یک سری نقایص قابل توجهی را در عملکرد اجتماعی خودشان تجربه کنند و از نظر مالی به یک سری افراد دیگری وابستگی داشته باشند.

اختلال وحشت زدگی

ویژگی مربوط به اختلال وحشتزدگی عبارت از حملات اضطرابی وحشت زای خودانگیخته است که به همراه برخی از علائمی همانند ترس، تپش قلب و عرق ریزی صورت می گیرد.

خود ترس از وحشت زدگی منجر به ایجاد یک الگویی از اجتناب می شود که ممکن است زندگی فرد را با محدودیت شدید مواجه کند.

در طول این وحشت زدگی، ترسی که می تواند نشان دهنده یک حمله قلبی، ضربه خفیف یا یک مشکل بالینی باشد، منجر به مراجعه مکرر فرد به اوژانس و تحمیل یک سری هزینه هایی به فرد می شود.

افراد مبتلابه اختلال وحشت زدگی در مقایسه با افرادی که دچار این شرایط نشده اند، معمولا بیشتر از مراقبت های بالینی استفاده می کنند.

میزان آسیب وارد شده به فرد در نتیجه اختلال وحشت زدگی تحت تاثیر عوامل مختلف (که برخی از آنها شامل سن، آموزش، تشخیص اختلال وحشت زدگی) یا وجود داشتن یک سری شرایط روان پزشکی دیگری (به خصوص افسردگی عمده) قرار دارد.

اختلال اضطرابی

اختلال استرس بعد از آسیب

افرادی که آسیب های مهلک (همانند سوء استفاده جنسی، درگیری و بلایای طبیعی) را تجربه می کنند، ممکن است تفکرات سرزده مکرر و خواب های مربوط به اتفاق آسیب زا، هوشیاری و اضطراب افزایش یافته به صورت غیرمعمول و بی حسی عاطفی را تجربه کنند و همچنین از مکان ها و موقعیت هایی که این آسیب را به آنها یادآوری می کند، اجتناب کنند.

این علائم عبارت از ویژگی های اختلال استرس بعد از آسیب (PTSD) هستند که یک شرایط کاملا رایجی است و معمولا به ایجاد یک شرایط مزمن منجر می شود.

این اختلال در اغلب مواقع به همراه سایر اختلال های اضطرابی، افسردگی و سوء مصرف مواد بروز پیدا می کند.

این امکان وجود دارد که بیماران مبتلا شده تحریک پذیری و عصبانیت را تجربه کنند و این شرایط منجر به ایجاد یک سری مشکلاتی در روابط میان فردی منجر شود.

در مابین بازنشستگان نظامی که PTSD مربوط به جنگ را تجربه می کنند، درصد افرادی که از شرایط سلامتی شان شکایت می کنند، دارای شرایط بالینی هستند و از مراقبت سلامتی استفاده می کنند یک درصد بالایی است.

اختلال های مشابه اضطراب ذهنی، سلامت فیزیکی و عاطفی ضعیف و عملکرد اجتماعی و کاردکردی معیوب عبارت از مواردی هستند که توسط بیماران PTSD غیرنظامی (برای مثال توسط قربانیان تجاوز جنسی) تجربه می شوند.

در اغلب مواقع PTSD به همراه شرایط وحشت زای مزمن و یک سری شرایط بالینی دیگری (همانند HIV) بروز پیدا می کند و منجر به ایجاد درد شدید، ناتوانی قابل توجه تر و پیامدهای بالینی وخیم تر می شود. همچنین PTSD منجر به افزایش میزان خودکشی ها می شود.

اختلال اضطراب اجتماعی و فوبیاهای خاص

اختلال اضطراب اجتماعی معمولا در دوره نوجوانی بروز پیدا می کند، میزان شیوع آن در مابین زنان بیشتر می باشد و همچنین منجر به ایجاد یک شرایط مزمنی می شود.

علائم مربوط به این اختلال می توانند شامل ترس از غریبه ها، ترس از تحقیر شدن یا قضاوت شدن توسط سایر افراد و همچنین اجتناب از موقعیت های اجتماعی می باشد که در آن افراد مورد توجه قرار می گیرند.

برخی از افراد در حین قرار گرفتن در این موقعیت ها، سرخ شدن، تهوع، افزایش ضربان قلب، استفراغ، عرق ریزی و تب و لرز را تجربه می کنند.

اختلال اضطراب اجتماعی در اغلب مواقع به همراه افسردگی و ریسک بالای سوء مصرف الکل بروز پیدا می کند.

بیمارانی که علائم محدودی از اختلال اضطراب اجتماعی را تجربه می کنند، ممکن است ناتوانی عمده را تجربه کنند؛ این شرایط می تواند منجر به افزایش افسردگی عمده شود.

فوبیاهای خاص شامل یک ترس غیرمنطقی می باشند که از طریق یک موجود خاص (همانند سگ ها) یا یک موقعیت خاص (همانند رانندگی کردن در داخل یک تونل) ایجاد می شوند.

علائم اضطراب انتظاری، احساس ناراحتی در حین قرار گرفتن در معرض یک موجود یا موقعیت ترس آور و اجتناب فعال از موقعیت های تحریک کننده عبارت از ویژگی های افراد دارای فوبیاهای خاص هستند.

درمان اختلال های اضطرابی

یک سری گزینه هایی برای درمان اختلال های اضطرابی وجود دارد که برخی از آنها شامل روش درمان شناختی – رفتاری و داروها می باشد.

با این وجود، خجالت، ترس و برچسب هایی (یا تهمت هایی) که در اغلب مواقع در نتیجه تشخیص داده شدن این شرایط ایجاد می شوند، باعث می شود که اکثر افراد در مراحل اول از مراجعه به درمان اجتناب کنند.

سایر موانعی که برای درمان وجود دارند می توانند شامل موارد مختلفی (از ایجاد نقص در سیستم سلامتی تا تشخیص داده شدن اختلال اضطرابی) باشند.

اکثر افراد حتی بعد از درمان شدن هم یک سری علائم و ناتوانایی های باقیمانده را تجربه می کنند.

با این وجود، یک سری از شواهد موجود به صورت کاملا بدیهی نشان داده اند که هر دو مورد روش های درمان روان درمانی و بالینی موثر می توانند عملکرد شخصی و کاکردی فرد را تقویت کنند، کیفیت زندگیش را افزایش دهند و هزینه های بالینی غیر اضطراری را در مورد اکثر اختلال های اضطرابی کاهش دهند.

علاوه بر این، مورد هدف قرار دادن پیشرفت های عملکردی به جای کاهش دادن علائم در طول درمان، منجر به بهبود عملکرد افراد دچار شده به اختلال های اضطرابی می شود.

استفاده روتین از مقیاس های دسته بندی تایید شده می تواند نقایص عملکردی را کاهش دهد، در ارزیابی کارایی درست از روش های درمانی مفید باشد، به افراد معلول کمک کند تا از مزایای مربوط به معلولیت خودشان استفاده کنند یا به صورت راحت تری خودشان را با شرایط کاری انطباق دهند.

نویسنده: Brian Martis

ترجمه : تیم کانون مشاوران ایران