بایگانی برچسب برای: اختلال شخصیت وابسته

اختلال شخصیت وابسته (DPD)

اختلال شخصیت وابسته با نیاز فراگیر و مفرط به مراقبت مشخص می شود که منجر به رفتارهای تسلیم پذیر می شود. تشخیص اختلال شخصیت وابسته با معیارهای بالینی صورت می گیرد و درمان آن با روان درمانی و احتمالاً داروهای ضد افسردگی انجام می شود.

در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وابسته، نیاز به مراقبت منجر به از دست دادن استقلال و علایق آن ها می شود. از آنجایی که آن ها به شدت نگران مراقبت از خود هستند، بیش از حد وابسته و مطیع می شوند.

تخمین زده می شود که کمتر از ۱٪ از جمعیت عمومی ایالات متحده به اختلال شخصیت وابسته مبتلا باشند. این اختلال بیشتر در زنان تشخیص داده می شود، اما در برخی مطالعات، شیوع آن در مردان و زنان به یک اندازه بوده است.

اختلالات همراه نیز در شخصیت وابسته شایع می باشند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته اغلب دارای اختلال افسردگی (اختلال افسردگی اساسی یا اختلال افسردگی مداوم )، اختلال اضطرابی، اختلال مصرف الکل یا اختلال شخصیت (مثلاً مرزی، هیستریونیک ) هستند.

اختلال شخصیت وابسته چیست؟

تصور می‌شود که عوامل فرهنگی، تجربیات اولیه منفی و آسیب‌پذیری‌های بیولوژیکی مرتبط با اضطراب در ایجاد اختلال شخصیت وابسته نقش دارند. ویژگی های خانوادگی مانند تسلیم بودن، ناامنی و رفتار خودآزاری نیز ممکن است در این امر نقش داشته باشند.

علائم و نشانه های شخصیت وابسته

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وابسته فکر نمی کنند که بتوانند از خود مراقبت کنند. آن ها از تسلیم شدن استفاده می کنند تا دیگران را وادار به مراقبت از خود کنند.

بیماران مبتلا به این اختلال معمولاً هنگام تصمیم گیری های معمولی به اطمینان خاطر و مشاوره زیادی نیاز دارند. آن ها اغلب به دیگران، اغلب یک نفر، اجازه می دهند که مسئولیت بسیاری از جنبه های زندگی آن ها را بر عهده بگیرند. 

برای مثال، آن ها ممکن است به همسرشان وابسته باشند تا به آن ها بگوید چه بپوشند، به دنبال چه شغلی باشند و با چه کسی معاشرت کنند.

این بیماران خود را حقیر می دانند و تمایل دارند توانایی های خود را کوچک جلوه دهند. آن ها هر گونه انتقاد یا عدم تایید را دلیلی بر بی کفایتی خود می دانند که اعتماد به نفس شان را بیشتر تضعیف می کند.

ابراز مخالفت با دیگران برای آن ها دشوار است زیرا می ترسند حمایت خود را از دست بدهند. آن ها ممکن است به جای از دست دادن کمک دیگران، با چیزی که می دانند اشتباه است موافقت کنند. 

حتی زمانی که باید عصبی شوند یا احساسات خود را بروز دهند، از ترس از دست دادن حمایت خود، از دست دوستان و همکاران عصبانی نمی شوند.

این بیماران برای به دست آوردن مراقبت و حمایت تمام تلاش خود را می کنند (مثلاً انجام کارهای ناخوشایند، تسلیم شدن به خواسته های نامعقول، تحمل آزار جسمی، جنسی یا عاطفی). تنها بودن باعث می شود آن ها احساس ناراحتی یا ترس زیادی داشته باشند زیرا می ترسند نتوانند از خود مراقبت کنند.

بیماران مبتلا به این اختلال تمایل دارند تنها با افراد معدودی که به آن ها وابسته هستند تعامل اجتماعی داشته باشند. هنگامی که یک رابطه نزدیک به پایان می رسد، بیماران مبتلا به این اختلال بلافاصله سعی می کنند جایگزینی پیدا کنند. 

این بیماران از رها شدن توسط افرادی که به آن ها وابسته هستند می ترسند، حتی زمانی که دلیلی برای این کار وجود ندارد.

تشخیص شخصیت وابسته

معیارهای بالینی ( بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ، ویرایش پنجم [DSM-5])

برای تشخیص اختلال شخصیت وابسته، بیماران باید ویژگی های زیر را داشته باشند:

• نیاز مداوم و مفرط به دیگران که منجر به تسلیم آن ها می شود.

• مشکل در تصمیم گیری روزانه بدون توصیه و اطمینان بیش از حد از سوی افراد دیگر.
• نیاز به اینکه دیگران مسئول مهم ترین جنبه های زندگی آن ها باشند.
• مشکل در ابراز مخالفت با دیگران به دلیل ترس از دست دادن حمایت یا تایید آن ها
• مشکل در شروع پروژه ها به تنهایی به دلیل عدم اطمینان به توانایی های خود (نه به دلیل کمبود انگیزه یا انرژی)
• تمایل به انجام کارهای زیاد (مثلاً انجام کارهای ناخوشایند) برای جلب حمایت دیگران
• احساس ناراحتی یا درماندگی زمانی که تنها هستند زیرا می ترسند نتوانند از خود مراقبت کنند
• نیاز فوری به برقراری یک رابطه جدید با شخصی دیگر

همچنین این علائم باید از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد.

اختلال های مشابه

چندین اختلال شخصیت دیگر مشابه اختلال شخصیت وابسته وجود دارند. با این حال، می توان آن ها را از اختلال شخصیت وابسته بر اساس ویژگی های زیر تشخیص داد:

• اختلال شخصیت مرزی : بیماران مبتلا به این اختلال آنقدر ترسیده اند که نمی توانند به همان درجه کنترلی که بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وابسته دارند، تسلیم شوند. بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، بر خلاف مبتلایان به اختلال شخصیت وابسته، بین تسلیم و خصومت خشمگین در نوسان هستند.
• اختلال شخصیت اجتنابی : بیماران مبتلا به این اختلال نیز به اندازه بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وابسته، می‌ترسند که تحت کنترل درآیند. بیماران مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی تا زمانی که مطمئن شوند بدون انتقاد پذیرفته می شوند کنار می کشند. در مقابل، افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته به دنبال و تلاش برای حفظ روابط با دیگران هستند.
• اختلال شخصیت هیستریونیک : بیماران مبتلا به این اختلال بیشتر به دنبال جلب توجه می باشند تا اطمینان (همانطور که مبتلایان به اختلال شخصیت وابسته هستند)، اما پرزرق و برق تر هستند و فعالانه به دنبال توجه هستند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته خجالتی می باشند.

اختلال DPD باید از وابستگی موجود در سایر اختلالات روانپزشکی (مانند اختلالات افسردگی، هراس و آگورافوبیا ) متمایز شود.

درمان شخصیت وابسته

• درمان شناختی- رفتاری
• روان درمانی روان پویشی
• داروهای ضد افسردگی

روان درمانی روان پویشی و درمان شناختی-رفتاری که بر بررسی ترس از استقلال و مشکلات تمرکز دارد، می تواند به بیماران مبتلا به اختلال شخصیت وابسته نیز کمک کند. پزشکان باید مراقب باشند که وابستگی را در رابطه درمانی ترویج نکنند.

شواهد در مورد تاثیر درمان دارویی برای این اختلال اندک است. مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) می تواند در درمان شخصیت وابسته مؤثر باشند، البته باید زیر نظر دکتر متخصص مصرف شود.

بنزودیازپین ها در درمان اختلال شخصیت وابسته استفاده نمی شوند زیرا باعث می شود مبتلایان به اختلال شخصیت وابسته درگیر اعتیاد به مواد مخدر شو

منبع : اختلال شخصیت وابسته (DPD)