بایگانی دسته ی کودک

اختلال لالی انتخابی (selective mutism) نوع خاصی از اختلال اضطراب است که مشخصه عمده ی آن ناتوانی پایدار برای صحبت کردن در موقعیت های اجتماعی (مانند مدرسه، یا در حضور هم‌بازی ها) است، این اختلال معمولاً در کودکی شروع شده و در صورت عدم درمان و توجه لازم، می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد.

لالی انتخابی با پیشرفت آموزشی یا شغلی یا ارتباط اجتماعی تداخل می یابد و برای تشخیص آن، باید این حالت ظرف یک ماه تداوم یابد و تنها به ماه اول مدرسه (زیرا در این دوره اکثر کودکان خجالت می کشند و از این رو تمایلی به صحبت کردن ندارند) اکتفا نگردد.

لالی انتخابی چیست

درصورتی که ناتوانی افراد در صحبت کردن تنها به دلیل عدم شناخت یا بلد نبودن زبان گفتاری مورد نیاز در آن موقعیت اجتماعی است نباید به عنوان لالی انتخابی تشخیص داده شود. همچنین، اگر اختلال با خجالت ارتباط بیشتری داشته باشد نباید احتمال وجود لالی انتخابی را داد.

علاوه بر این در صورت مشاهده اسکیزوفرنی یا دیگر اختلالات روان پریش رخ دهد نیز نباید به عنوان اختلال لالی انتخابی تشخیص داده شود. در عوض، با ارتباط از طریق بیان های کلامی استاندارد (گفتار درمانی)، کودکان دارای این اختلال ممکن است بتوانند با اشارات، صداکشی های همزمان، کوتاه یا تک هجایی یا با تغییر صدا ارتباط برقرار کنند.

اختلالات مرتبط با اختلال لالی انتخابی

مشخصه های مرتبط لالی انتخابی ممکن است شامل کمرویی پیش رونده، ترس از خجالت در اجتماع، گوشه گیری و عقب نشینی اجتماعی، چسبیدن به دیگران، صفات وسواسی گونه، منفی گرایی، قشقرق های وحشتناک، نشان دادن رفتار کنترل کننده یا نافرمانی به ویژه در خانه باشد.

امکان اختلال شدید در کارکرد اجتماعی و تحصیلی وجود دارد. مورد تمسخرگرفته شدن، سرزنش و مقصر شناخته شدن توسط همسالان نیز در این شرایط متداول است. اگرچه کودکان با این اختلال عموماً دارای مهارت های نرمال زبان هستند اما ممکن است گاهاً با اختلال ارتباطی (اختلال واج شناختی، اختلال زبان فراگیر، اختلال زبان بیانی دریافتی ترکیبی) یا شرایط ناشی از گذراندن دوره پزشکی عمومی ناشی از نابهنجاری ها در گفتار مرتبط شود.

اختلالات اضطرابی (بالاخص فوبیای اجتماعی)، عقب ماندگی ذهنی، معالجات بیمارستانی یا محرک های مفرط تنش زای روانشناختی ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند. کودکان مهاجری که در تسلط به زبان رسمی کشور جدید میزبان ناآشنا یا ضعیف باشند ممکن است از صحبت با غریبه ها در محیط های جدید ممانعت کنند (که این حالت به معنی لالی انتخابی نیست).

به نظر می رسد که لالی انتخابی اختلالی کمیاب باشد که در کمتر از پنج صدم کودکان حاضر در شرایط تحصیلی عمومی یافت می شود. لالی انتخابی در دختران نسبت به پسران اندکی متداول تر است و بیش تر دیده می شود.

علائم خاص لالی انتخابی

1.  ناتوانی مداوم در صحبت کردن در موقعیت های اجتماعی خاصی که لازمه حضور در آن موقعیت صحبت کردن برخلاف دیگر موقعیت ها است (مانند کلاس درس، یا در مهمانی).
2.  این مشکل با پیشرفت شغلی یا آموزشی یا با ارتباط اجتماعی تداخل شدیدی دارد. به عبارتی دیگر، شخص از تحصیل بازمی ماند (یا بی میل می شود) نمی توانند در راستای شغل موردنظر خود پیش روند یا در برقراری ارتباطات اجتماعی خوب با دوستان یا دوستان یا افراد مهم دیگری ضعف دارند و به طور کلی طرد می شود.
3. طول این اختلال دست کم یک ماه می باشد (و به ماه نخست مدرسه رفتن محدود نیست).
4.  ناتوانی در صحبت کردن به دلیل بی اطلاعی، دشواری زبان گفتاری مورد نظر در موقعیت اجتماعی نیست.
5. اختلال ارتباطی (لکنت زبان) توصیف بهتر این اختلال نیست و منحصراً در طی دوره های اختلال رشدی فراگیر، اسکیزوفرنی یا دیگر اختلالات روان پریشی رخ نمی دهد.

نشانه ها بر اساس ویراست پنجم راهنمای تشخیصی و اماری اختلالات روانی انجمن روان شناسی آمریکا DSM-5 آورده شده اند.

راه های درمان لالی انتخابی

برنامه درمانی اختلال لالی انتخابی کودک و والدین را درگیر می کند و از راهبردهای مبتنی بر شواهد خاصی استفاده می کند تا به کودک آموزش دهد که چگونه اضطراب خود را در پیش دبستانی/مدرسه و در جمع مدیریت کند، بنابراین آن ها را قادر می سازد از برقراری ارتباط لذت ببرند و دوران کودکی کم اضطراب را تجربه کنند.

بسیاری از کودکانی که با آنها کار می کنیم مشکلات دیگری نیز دارند، مانند مسائل رفتاری در خانه، مسائل مربوط به عزت نفس، تنظیم احساسات، فوبیا، مسائل مربوط به دستشویی و خوردن، اختلال طیف اوتیسم (ASD)، مشکلات یادگیری، مشکلات گفتاری و زبانی (جدا از لالی انتخابی) و مشکلات مهارت های اجتماعی. هر یک از این مسائل را می توان به عنوان بخشی از برنامه کلی درمان، ارزیابی و هدف قرار داد.

بهترین درمان برای لالی انتخابی چیست؟

بیشترین درمان موفق برای لالی انتخابی، درمان شناختی رفتاری است. رویکردهای رفتاردرمانی، از جمله مواجهه تدریجی، مدیریت احتمالی، شکل دهی متوالی، و محو شدن محرک، در درمان اضطراب دوران کودکی موفق می باشد.

روانشناسان تکنیک‌های مقابله‌های مختلف را برای مدیریت استرس ارائه می کنند برخی از تکنیک های رفتاری برای بهبود مهارت های گفتاری در موقعیت های خاص عبارتند از:

• مدل‌سازی. شامل ساخت فیلم‌های ضبط‌شده و صوتی با الگوبرداری از رفتارهای مناسب، نشان دادن صحبت بزرگان در موقعیت‌هایی است که قبلاً سکوت کرده‌اند. ضبط ها به طور منظم در طول جلسات درمانی پخش می شوند تا به شنیدن صحبت های خود در شرایط مختلف عادت کنند.
• حساسیت زدایی سیستماتیک تکنیکی است که به تدریج بیماران را در معرض رویدادهای تحریک کننده اضطراب قرار می دهد و از محرک های کمتر به محرک های شدیدتر حرکت می کند. درمان شامل توالی تصویر و مواجهه واقعی با موقعیت های مشکل ساز است.
• شکل دادن به رفتار از طریق تعامل با گروهی از غریبه ها در یک محیط کنترل شده به دست می آید و از فعالیت هایی مانند خواندن با صدای بلند یا شرکت در بازی های تعاملی استفاده می کند. سپس با ارتباطات یک به یک با افراد دیگر جایگزین می شود تا بر لالی انتخابی غلبه کند.
• آموزش مهارت های اجتماعی شامل یادگیری مهارت های اجتماعی لازم با کمک یک درمانگر است. این به کاهش اضطراب اجتماعی و شرکت در مکالمات دشوار برای بزرگسالان مبتلا به لالی انتخابی کمک می کند. این آموزش به افراد کمک می‌کند تا مهارت‌هایی مانند شروع و انجام مکالمه، درک نشانه‌های غیرکلامی و مدیریت تماس چشمی و غیره را توسعه دهند.

علت لالی انتخابی

هیچ علت مشخص و ثابتی برای اختلال لالی انتخابی وجود ندارد، اما تحقیقات نشان داده اند که برخی از عوامل احتمال ایجاد لالی انتخابی را افزایش می دهند. برای مثال، مشکلات گفتاری، اضطراب شدید، مشکلات ژنتیکی، تاخیر در تکلم، دوری از موقعیت های جدید، ناتوانی در ارتباط برقرار کردن و…

لالی انتخابی در بزرگسالان

بزرگسالان مبتلا به لالی انتخابی ممکن است در تعامل با دیگران در محیط های گروهی، اجتماعات و محل کار مشکل داشته باشند. آن ها همچنین ممکن است مسیرهای تحصیلی یا شغلی را انتخاب کرده باشند که به آن ها کمک کرده است از تعاملات اجتماعی اجتناب کنند.

حتی در موارد ناشناخته طولانی مدت لالی انتخابی، غلبه بر این اختلال اضطرابی با درمان مناسب امکان پذیر است. چگونه متوجه می شوید که لالی انتخابی دارید؟ تنها کافی است علائم گفته شده را چک کنید.

علت لالی انتخابی در بزرگسالان

لالی انتخابی در سال های اولیه ایجاد می شود، بنابراین بیشتر اوقات، علل لالی انتخابی در بزرگسالان به عوامل دوران کودکی مرتبط است. علت دقیق آن نامشخص است. با این حال، محرک های رایج زیر با آن مرتبط هستند.

1. ژن ها. ژنتیک نقش مهمی در ایجاد بسیاری از مشکلات سلامت روان دارد. لالی انتخابی نیز از این قاعده مستثنی نیست. اضطراب مادر، افسردگی و اختلالات دلبستگی معمولاً در خانواده‌های مبتلایان دیده می‌شود. علاوه بر این، به دلیل شباهت نزدیک لالی انتخابی با اضطراب اجتماعی، عوامل ژنتیکی یکسان ممکن است مسئول هر دو حالت باشند.
2. محیط کودکی. محیط نقش اساسی در تربیت کودکان دارد و تاثیر آن می تواند مادام العمر در زندگی آن ها باقی بماند. حمایت بیش از حد والدین از فرزندانشان یک عامل اصلی برای لالی انتخابی است. به همین ترتیب، اگر هر یک از والدین با اختلالات اضطرابی سر و کار داشته باشند، می تواند منجر به عدم ارتباط با فرزندان خود شود و احتمال ابتلا به این اختلال را افزایش می یابد.
3. مشکلات گفتاری و زبانی. تاخیر گفتار در افراد مبتلا به لالی انتخابی رایج است. بزرگسالان مبتلا به این اختلال ممکن است در دوران کودکی از مشکلات شنوایی رنج ببرند که منجر به تاخیر در گفتار می شود.

نکات کلیدی در مورد لالی انتخابی

• در خانه یا با عزیزانش آزادانه صحبت می‌کند، اما در موقعیت‌های اجتماعی خاصی مانند مدرسه، محل کار، بیرون از اجتماع یا در اطراف افرادی که به خوبی نمی‌شناسند، نمی‌تواند صحبت کند.
• ترس فلج کننده را تجربه می کند.
• ممکن است برای برقراری تماس چشمی دچار مشکل شود.
• ممکن است به روش های غیر کلامی مانند اشاره کردن، تکان دادن سر، حرکت دادن اشیاء، نقاشی یا نوشتن ارتباط برقرار کند.
• چسبیدن به مراقب مورد اعتماد
• از نظر اجتماعی نگران و عصبی است
• مشکل برای  مشارکت در برخی فعالیت های گروهی مدرسه
• به دلیل ناتوانی در صحبت کردن در جمع توسط دیگران طرد می شود.
• مشکلات خواب
• مشکلات جسمی (شکم درد، سردرد، تهوع، استفراغ، اسهال، درد قفسه سینه، سردرد، تنگی نفس)
• مشکلات روده یا مثانه

منبع : اختلال لالی انتخابی | درمان قطعی + تشخیص

علاقه مند کردن کودک به مدرسه دغدغه بسیاری از والدین می باشد. آیا کودک شما در برابر مدرسه رفتن مقاومت می کند؟ مشق های خود را به موقع انجام نمی دهد؟

روش های علاقه مند کردن کودک به مدرسه

نگران نباشید نکات زیر در مورد کمک به بچه ها به لذت بردن از مدرسه است و به شما و همسرتان کمک می کند تا بتوانید علاقه مند کردن کودک به مدرسه را تجربه کنید:

۱.خانه خود را پر از کتاب کنید

خانه‌های پر از کتاب سطح تحصیلی کودک را به طور متوسط ​​۳.۲ سال افزایش می‌دهند. صرفاً داشتن کتاب در خانه (۵۰ کتاب ایده آل است) برای تعیین اهمیت مطالعه و علاقه مند کردن کودک به مدرسه کافی می باشد.

امانت گرفتن کتاب از کتابخانه (هر چند با ارزش باشد) کافی نیست . این واقعیت که والدین به اندازه کافی کتاب ها را در اولویت قرار می دهند تا فضایی برای آن ها در خانه ایجاد کنند، چیزی است که به بچه ها کمک می کند تا از مدرسه و ارتباط با کتاب لذت ببرند.

لازم نیست ۵۰ کتاب را باهم بخرید، اما شروع به برنامه ریزی برای کتابخانه شخصی خود در خانه کنید. اگر قفسه دارید، بخشی را که به کتاب های کودکان اختصاص دهید. اگر نه، یک قفسه ساده برای کودکان به اتاق آن ها اضافه کنید.

سپس او را به کتاب فروشی برده و به عنوان هدیه برای او کتاب بگیرید. به او اجازه دهید تا کتابی که می خواهد را انتخاب کند.

۲. مراقب نحوه صحبت خود در مورد مدرسه باشید

همه مردم از تعطیل شدن مدارس در آخر هفته ها یا تعطیلات خوشحال می شوند همین خوشحالی به کودک نشان می دهد که مدرسه چیز خوبی نمی باشد.

بنابراین، از خود بپرسید: چگونه با فرزند خود در مورد مدرسه صحبت می کنم؟

آیا به او می گویید« یک خبر خوش فردا تعطیل است و مدرسه ای در کار نیست؟»

این تصمیمات کوچک تعیین می کند که آیا مدرسه برای خانواده شما مهم است یا باید از آن دوری کرد. البته آخر هفته‌ها سرگرم‌کننده هستند، زیرا ما می‌توانیم تمام روز را با یکدیگر معاشرت کنیم و دیر از خواب بیدار شویم. اما مراقب باشید که چگونه در مورد مدرسه صحبت می کنید و مطمئن شوید که آن را منفی نشان نمی دهید.

علاقه مند کردن کودک به درس

۳. در تعطیلات مدرسه به یادگیری ادامه دهید

چه چند هفته تعطیلات عید و چه طولانی مدت در تابستان، زمانی که فرزندتان در مدرسه نیست، نوعی «برنامه درسی» جذاب برای او فراهم کنید تا اهمیت علاقه مند کردن کودک به مدرسه را به او نشان دهید.

البته، بچه ها تقریباً همیشه در حال یادگیری هستند، از هر لحظه بازی تا درس خواندن همیشه یاد می گیرند. با این حال، بسیاری از تابستان‌هایم را به یاد می‌آورم که بعدازظهرها تلویزیون تماشا می‌کردم و زمانی که می‌توانستم بیشتر درگیر کتاب و یادگیری باشم.

نباید برنامه سخت و دشواری داشته باشید زیرا خانه مدرسه نیست. اما یادگیری هرگز نباید کنار گذاشته شود.

۴. قوانینی را در خانه در مورد مدرسه وضع کنید

آیا در مورد مسواک زدن دو بار فکر می کنید؟ احتمالا نه. شما باید هر روز صبح و شب دندان های خود را مسواک بزنید، بعد از استفاده از دستشویی دست های خود را بشویید و قبل از خواب چراغ ها را خاموش کنید.

این قدرت عادات و کارهای روزمره است و همین امر را می توان در مدرسه نیز به کار برد.

به عنوان مثال، می توانید یک برنامه روتین بعد از مدرسه ایجاد کنید که شامل یک میان وعده و چند دقیقه تکالیف درسی باشد. اطمینان حاصل کنید که فرزندتان میز خود را مرتب نگه می دارد.

این روال ها زندگی روزمره شما را برای یادگیری تنظیم می کنند و این انتظار را ایجاد می کنند که مدرسه مهم است.

۵. انتظار داشته باشید فرزندتان به دانشگاه برود

من افرادی را می‌شناسم که بدون چنین انتظاری بزرگ شده‌اند و احساس می‌کردند که ورود به دانشگاه و گذراندن آن دشوارتر است. آن ها باید به تنهایی مراحل ثبت نام را طی می کردند، یا والدینشان علاقه ای نداشت که مدرکی داشته باشند.

همه کسانی که به دانشگاه می روند موفقیت پیدا نمی کنند، همانطور که همه کسانی که به کالج نمی روند با مشکل مواجه نیستند. اما کالج فرصت های زیادی را در دراز مدت ارائه می دهد. درآمد بیشتر و بیکاری کمتر و ایجاد علایق مادام العمر چند مورد از این موارد هستند.

بسیاری از افراد در دانشگاه و تعامل با دیگران متوجه می شوند که چه علایقی در زندگی دارند و یاد می گیرند که چگونه می توانند آن ها را بهتر دنبال کنند.

۶. نشان دهید که چگونه مدرسه بر آینده فرزند شما تأثیر می گذارد

بسیاری از مردم آموزه های مدرسه را مسخره می کنند به طور مثال حتما زیاد شنیده اید که انتگرال چه زمانی به من کمک می کند؟

مسلماً، ما همیشه موضوعاتی را که در مدرسه می آموزیم در زندگی روزمره به کار نمی بریم. ممکن است جزئیاتی که در تاریخ یاد می گیریم و درس های تکالیفی که در آن مطالعه کرده ایم اهمیتی نداشته باشند.

تا به امروز، من هنوز از بسیاری از برنامه های ریاضی که در دوره ابتدایی یاد گرفتم برای یافتن درصد استفاده می کنم.

در مورد نحوه استفاده از آنچه در مدرسه آموخته اید اکنون به عنوان یک بزرگسال صحبت کنید. شاید نوشتن پروپوزال برای کار، با استفاده از مهارت هایی است که در کلاس انگلیسی آموخته اید یکی از این موارد باشد. در بحث ها می توانید نظرات خود را در مورد تاریخ و جغرافیا بهتر بیان کنید زیرا در مدرسه آن ها را آموخته اید.

علاوه بر استفاده مستقیم از آنچه در مدرسه آموخته اید، شما می توانید انتقادی فکر کنید، مشاهده کنید، سوال کنید. شما یاد گرفتید که چگونه استنباط کنید، استدلال کنید و تحقیق کنید و  از اینکه چیز جدیدی یاد گرفته اید خوشحال شوید.

و مهمتر از همه به کودک خود بگویید که اگر به مدرسه نمی‌رفتید یا خوب کار نمی‌کردید، چه فصرت هایی ممکن بود وجود نداشته باشند. هرچه برای مدرسه ارزش بیشتری قائل باشیم، شانس ها و انتخاب های بیشتری در بزرگسالی می توانیم داشته باشیم.

چگونه کلاس اولی را به درس علاقه مند کنیم

۷. روی علایق فرزندتان تمرکز کنید

اگر یادگیری برای کودکان در مورد موضوعات مورد علاقه آن ها باشد کودک با علاقه خود درگیر یادگیری می شود و در حقیقت این یادگیری را نوعی سرگرمی می داند. برای این کار ابتدا لازم است که موضوعاتی که فرزندتان به آن علاقه مند است را شناسایی کنید.

به طور مثال ممکن است فرزند شما علاقه زیادی به نجوم و ستارگان داشته باشد می توانید برای او کتاب هایی در این زمینه تهیه کنید یا در کلاس هایی مربوط به نجوم او را ثبت نام کنید.

۸. انواع مختلف سبک های یادگیری را معرفی کنید

هر فرد و کودکی سبک یادگیری خاص خود را دارد که می تواند برای هرکس متفاوت باشد و این بدین معنی نمی باشد که سبک یادگیری یک نفر از دیگری بهتر می باشد. برای اینکه علاقه مند کردن کودک به مدرسه را تجربه کنید بهتراست در ابتدا سبک یادگیری او را شناسایی کنید تا با کمک مشاور بتوانید فرزند خود را بهتر شناخته و از این سبک برای بهبود یادگیری او استفاده کنید.

هفت سبک یادگیری اساسی وجود دارد:

• دیداری
• شنیداری
• کلامی
• فیزیکی
• منطقی (ریاضی)
• اجتماعی
• انفرادی

به طور مثال کودکان اجتماعی به صورت گروهی بهتر یاد می گیرند، کودکانی با سبک یادگیری دیداری با دیدن فیلم های آموزشی بهتر مطلب را درک می کنند و این کار باعث می شود علاقه مند کردن کودک به مدرسه راحت تر شود.

۹. پاداش به تلاش نه نتیجه

پیامی که می خواهید به فرزند خود دهید این است که به سخت کوشی او احترام می گذارید. تمجید از بچه‌ها به خاطر اینکه در هر شرایطی تلاش می‌کنند حتی اگر موفق نشوند، می تواند به آن ها یاد دهد که تلاش آن ها بیش تر از نتیجه ای که کسب می کنند مهم است.

تمجید از نمرات خوب که به راحتی به دست می‌آیند باعث می شود بچه‌ها احساس کنند که نیازی به تلاش ندارند و تنها نتیجه کافی است حتی اگر به راحتی به دست بیاید.

۱۰. بگذارید اشتباه کنند

هیچ کس نمی تواند در هر آزمون نمره ۲۰ یا در هر تکلیف نمره عالی بگیرد. در حالی که بچه ها نیاز به تشویق دارند و خوب است که آن ها را وادار کنید تا بیش ترین تلاش خود را بکنند، بدانید که شکست ها طبیعی هستند.

گاهی اوقات تنها راهی که بچه‌ها یاد می‌گیرند چگونه برای مدرسه آماده شوند، این است که بفهمند وقتی آماده نیستند چه اتفاقی می‌افتد بنابراین اجازه دهید گاهی اشتباه کنند و نتیجه آن را درک کنند.

۱۱. تکالیف را تقسیم بندی کنید

با کمک کودک خود تصمیم بگیرید که آیا باید تکالیفش را به قسمت های کوچک تر تقسیم کنید یا خیر و در یک تقویم برنامه ریزی کنید که هر روز چه کاری باید انجام دهد.

می توانید برای او یک تخته گچی یا وایت برد تهیه کنید و روی آن برنامه روزانه کودک خود را بنویسید.

۱۲. از مشاور کمک بگیرید

یکی از راه‌هایی که می‌توانید کمی تنش را از رابطه‌تان با فرزندتان دور کنید، پیدا کردن مشاور کودک مناسب است. اگر تمام کارهای گفته شده را انجام دادید اما بازهم در علاقه مند کردن کودک به مدرسه مشکل داشتید بهترین کار این است که از مشاور کمک بگیرید.

شما می توانید برای علاقه مند کردن کودک به مدرسه با مراکز تخصصی مشاوره کودک همچون “مرکز مشاوره ستاره” تماس حاصل کنید، رزرو وقت با مشاوران از طریق شماره های ۰۲۱۲۲۳۵۴۲۸۲و ۰۲۱۲۲۲۴۷۱۰۰و به وسیله موبایل از طریق شماره های ۰۹۰۳۵۶۷۳۰۵۰ و ۰۹۱۰۸۳۴۷۵۹۷ امکان پذیر است.

۱۳.در مورد آینده وسواس نداشته باشید

زمانی که به نظر می رسد فرزند شما هیچ علاقه ای به زندگی خود و  ندارد ممکن است نگران آینده او شوید، ممکن است فرزند شما علاقه زیادی به بازی و فیلم نشان دهد و همین باعث اضطراب و ترس شما در مورد آینده کودک شود.

اما هیچ یک از ما نمی توانیم آینده را ببینیم و آن را پیشبینی کنیم. تمرکز بر روی کارهای منفی که فرزندتان انجام می دهد، باعث نمی شود کودکتان کم تر آن را انجام دهد. در عوض، روی ویژگی‌های مثبت فرزندتان تمرکز کنید و به او کمک کنید تا او هم این ویژگی ها را ببیند و برای بهبود آن تلاش کند.

بهتراست که روی همه چیزهایی که برای توسعه و موفقیت لازم است تمرکز کنید، نه فقط بر روی تحصیلات و نمرات. به کودک خود کمک کنید تا در زمینه های اجتماعی، خلاقانه و عاطفی رشد کند.

۱۴.سعی نکنید همه اعمال او را کنترل کنید

بسیاری از مادران و پدران این احساس را به کودک خود می دهند که تمام جوانب زندگی آن ها را کنترل می کنند.

انگیزه اصلی از کسب علم این است که می توان آینده خود را از طریق اقداماتی که امروز انجام می دهیم ایجاد کنیم. اما اگر بچه ها احساس کنند که والدینشان کاملاً آن ها را کنترل می کنند، انگیزه کمی خواهند داشت.

برخی از والدین حتی جزئی ترین جوانب زندگی کودک خود را نیز کنترل می کنند، نتیجه این است که بچه ها هرگز این احساس را پیدا نمی کنند که مسئول آموزش و زندگی خود هستند.

با توانمندسازی فرزندان خود، احساس استقلال و مسئولیت پذیری را می توانید در آن ها ایجاد کنید.

به عنوان پدر و مادر، حتما از فرزندان خود انتظاراتی دارید. به عنوان مثال، ممکن است از آن ها انتظار داشته باشید که اتاق خود را مرتب نگه دارند و در غیر این صورت با نتیجه آن مواجه خواهند شد.

برای قانون هایی که می گذارید پاسخگو باشید، هر قانونی باید منطقی داشته باشد، سعی کنید این منطق را برای کودک خود توضیح دهید.

به عنوان مثال، می توانید به فرزندان خود بفهمانید که هر هفته بین ساعت ۸ شب تا ۹ شب آماده پاسخگویی به سؤالات مربوط به تکالیف هستید.

۱۵.  از پاداش، تنبیه یا تهدید استفاده نکنید

به عنوان والدین، استفاده از پاداش، تنبیه یا تهدید وسوسه انگیز است و ممکن است به نظر منطقی بیاید که با استفاده از این راه ها کودک خود را کنترل کنید.

اما تحقیقات نشان داده است که نه تنها این رویکرد در دراز مدت جواب نمی دهد بلکه باعث می شود که علاقه کودک شما به آموزش از بین برود.

سه دلیل وجود دارد که باید از پاداش و مجازات اجتناب کرد.

1. به فرزندان شما می آموزند که آن ها را به خاطر کاری که انجام می دهند دوست دارند نه برای آنچه هستند.
2. پاداش‌ها و تنبیه‌ها ممکن است نتایج کوتاه‌مدتی داشته باشند، اما این موضوع را که “چرا فرزند شما انگیزه ندارد؟” را نادیده می گیرد.
3.  پاداش‌ها و تنبیه‌ تمرکز فرزندانتان را کاملاً روی نتایج قرار می‌دهد.

پس به جای استفاده از پاداش و تنبیه چه باید کرد؟

در مورد لذت و فواید یادگیری و مطالعه با فرزندان خود بحث کنید و با کمک مشاور سعی کنید علاقه مند کردن کودک به مدرسه را یاد بگیرید.

به آن ها توضیح دهید که بیشتر مشاغل با ارزش نیاز به زمان و تلاش دارند.

با فرزندان خود در مورد امیدها و آرزوهایشان بحث کنید.

با این کار به آن ها کمک می کنید تا رویاهای بزرگ داشته و جرات شکست را داشته باشند. این رویکرد برخلاف پاداش و تنبیه که موقتی می باشد، نوعی انگیزه و انضباط درونی را تولید می کند که برای تمام عمر باقی خواهد ماند.

۱۶. به تمام جنبه های زندگی فرزندان خود علاقه نشان دهید

یکی از کلیدهای ایجاد انگیزه در فرزندانتان برای پیشرفت در مدرسه این است که به همه جنبه های زندگی آن ها علاقه نشان دهید، نه فقط به تحصیلاتشان یا نمراتی که در مدرسه کسب می کنند.

اگر تنها نگرانی شما این است که فرزندانتان در مدرسه چگونه عمل می کنند، ممکن است این احساس را به فرزند خود دهید که به جای اینکه به عنوان یک شخص با آن ها برخورد کنید تنها نتیجه کارهای آن ها را می خواهید.

وقتی فرزندانتان در مورد علایقش صحبت می کنند به حرف هایش گوش دهید. آن ها را تشویق کنید تا در فعالیت های غیر مدرسه ای، مانند رقص، نمایش یا ورزش، شرکت کنند. و در مورد پیشرفت این فعالیت ها نیز او را تشویق کنید، به هیچ عنوان علاقه های او را مسخره نکنید.

اینکه نوجوانان و نوجوانان چگونه وقت خود را سپری می کنند برای رشد کلی آن ها بسیار مهم است، بنابراین علاوه بر مدرسه به ویژگی ها و علایق دیگر آن ها نیز توجه کنید.

رویکردی که کاملاً بر مطالعه تمرکز دارد به رشد متعادل فرزندان شما کمک نمی کند، فرزند شما باید علاوه بر درس در مسائل دیگر نیز به رشد کافی برسد تا بتواند فرد کاملی بشود.

نتیجه

من معتقدم که می توانیم تغییرات ساده ای برای علاقه مند کردن کودک به مدرسه انجام دهیم. با پر کردن خانه خود با کتاب شروع کنید تا نشان دهید که برای خواندن و یادگیری ارزش قائل هستید. نگرش مثبتی نسبت به مدرسه داشته باشید و از ترساندن آن اجتناب کنید.

در طول تعطیلات طولانی مدرسه به یادگیری ادامه دهید و قوانین و روال هایی را در اطراف مدرسه در خانه خود ایجاد کنید و در مورد اینکه مدرسه چگونه آینده فرزندتان را تحت تأثیر قرار می دهد صحبت کنید. و به آن ها نشان دهید که این تحصیلات باعث می شود در آینده بتوانند به دیگران نیز کمک کنند.

با کمک این نکات می توانید مدرسه را به اندازه تعطیلات برای فرزند خود هیجان انگیز کنید.

منبع : ۱۰ روش علاقه مند کردن کودک به مدرسه

مزایا و معایب پیش دبستانی بسیار مهم است زیرا اجباری برای آن وجود ندارد. در این مقاله فواید و معایب پیش دبستانی به طور کامل آمده و به والدین کمک می کند تا بهترین تصمیم را بگیرند.

برای کمک به تصمیم گیری در مورد فرستادن فرزند خود به پیش دبستانی، در زیر لیستی از مزایا و معایب پیش دبستانی آورده شده است. این ها نکات واقعی هستند که به شما کمک می کند راحت تر بهترین تصمیم را بگیرید.

فهرست مطالب

• ۷ مزایا و معایب پیش دبستانی
  • معایب پیش دبستانی
  • نکاتی که در انتخاب پیش دبستانی باید در نظر گرفت |راهنمای انتخاب پیش دبستانی
  • مطالب مرتبط

۷ مزایا و معایب پیش دبستانی

همان طور که گفته شد مزایا و معایب پیش دبستانی نکات مهمی هستند که آگاهی از آن ها برای والدین بسیار مهم می باشد و به آن ها کمک می کند تا تصمیم درستی بگیرند.

ابتدا اجازه دهید با جوانب مثبت دوره پیش دبستانی شروع کنیم:

مزیت ۱: یک محیط آموزشی که انجام آن در خانه ممکن است دشوار باشد

پیش دبستانی ها آموزش و برنامه درسی دوران کودکی را ارائه می دهند که تقلید آن در خانه می تواند بسیار دشوار باشد.

حتی اگر یک برنامه روتین دارید، باید مهارت هایی را که بچه های دیگر در مدرسه یاد می گیرند به فرزندتان بیاموزید. او می تواند خیلی چیزها را در مدرسه بیاموزد، درس هایی که ممکن است فکرش را نکرده باشید که خودتان آموزش دهید یا معرفی کنید.

یکی از مزایا و مهایب پیش دبستانی این است که شاید او خیلی زودتر از زمانی که شما قصد آموزش دادن به او را داشتید شروع به خواندن و نوشتن کند. او می تواند درس های جالبی بیاموزد علاوه بر این کودک در پیش دبستانی چیزهای زیادی در مورد ارتباط با دیگران، دوست یابی و موارد دیگر یاد می گیرد که در خانه امکان پذیر نیست.

مزیت۲: مکانی برای تمرین مهارت های اجتماعی

شاید روزانه کودک خود را به پارک می برید و تصور می کنید که این کار برای تمرین مهارت های اجتماعی کودک کافی می باشد. اما با مداخله شما او نمی تواند همیشه مهارت های اجتماعی را تمرین کند. والدین اغلب پیش از اینکه بچه هاتعارضات خودشان را حل کنند وارد می شوند.

یکی از مزایا و معایب پیش دبستانی این است که رابطه دوستی ایجاد می کند و تعاملات اجتماعی را تمرین می کند. این چیز خوبی است و می‌تواند به تنهایی تعامل با همسالان را به او بیاموزد.

مزیت ۳: روابط با سایر بزرگسالان

آیا کودک شما بیش از حد به شما وابسته است؟ آیا کودک شما بدون حضورتان حتی نمی تواند کنار دایی، خاله و عمه خود بماند؟

ثبت نام او در پیش دبستانی به او فرصتی می دهد تا روابط خود را با بزرگسالان دیگر توسعه دهد. او به جای شما شروع به اعتماد به دیگران خواهد کرد و مطمئن است که حتی بدون شما نیز می تواند در حضور دیگران سالم بماند و با آن ها ارتباط برقرار کند این مورد یکی از مهم ترین مزایا و معایب پیش دبستانی می باشد.

مزیت ۴: قرار گرفتن در معرض تجربیات جدید

بچه ها در پیش دبستانی تجربه های جدیدی را کسب می کنند که باعث می شود با مشاغل، مکان ها، روابط و خواسته های متفاوت آشنا شوند. به طور مثال از موزه ها دیدن کنند یا به همراه همکلاسی های خود به سفری خارج از شهر بروند.

رویدادهایی مانند این، کودک شما را در معرض تجربیات جدیدی قرار می دهد که ممکن است نتوانید در خانه فراهم کنید.

کارشناسان همچنین دریافته‌اند که سال‌های پیش‌دبستانی برای تحرک بالا در آینده مهم هستند.

مزیت ۵: آمادگی برای مدرسه

پیش دبستانی محیطی است که کودک شما را برای مهدکودک و مدرسه عادی آماده می کند. به طور مثال موارد زیر جزو کارهایی هستند که برای آمادگی کودک برای مدرسه لازم می باشد:

• پیروی از دستورات معلم
• بازی با دیگر بچه های جوان
• بیدار شدن برای رسیدن به موقع به مدرسه
• خوردن ناهار دور از خانه
• گوش دادن و یادگیری در کلاس

پیش دبستانی شکاف بین خانه و دبستان را پر می کند. هنگامی که فرزند شما برای مدرسه آماده شود، انتقال بسیار راحت تر خواهد بود.

مزیت ۶: والدین می توانند از والدین دیگر مشاوره بگیرند

پیش دبستانی ممکن است نه تنها برای کودکان، بلکه برای والدین نیز مفید باشد، زیرا آن ها می توانند تجربیات خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند و برای برخی از مشکلاتی که تجربه می کنند کمک بگیرند.

بنابراین، این والدین می توانند از یکدیگر بیاموزند و احتمالاً دانش جمعی خود را در مورد مراقبت از کودک افزایش می یابد.

علاوه بر این، همچنین ممکن است والدین بتوانند در طول زمان زمانی که فرزندانشان با هم بازی می کنند، دوستی جدیدی با والدین دیگر برقرار کنند.

مزیت ۷:استعدادهای خاص ممکن است در اوایل شناسایی شوند

بسیاری از مطالعات مختلف نشان داده است که کودکانی که چیزی را از سنین پایین یاد می‌گیرند، بیشتر در آن مهارت دارند.

بنابراین حمایت و کشف این استعداد از همان ابتدا بسیار مهم است.

با انجام این کار، کودک شما حتی ممکن است بعداً بتواند سرگرمی خود را به شغل تبدیل کند و حتی ممکن است از آن پول زیادی به دست آورد.

نکته مزایا و معایب پیش دبستانی: برای تشخیص استعداد کودک می توانید از تست های استعدادیابی و هوش مرکز مشاوره ستاره ایرانیان کمک بگیرید که به شما کمک می کند تا از همان دوره کودکی استعدادهای کودک خود را شناسایی و آن را پرورش دهید.

معایب پیش دبستانی

اکنون که مزایای دوره پیش دبستانی را دیدید، ممکن است با چه معایبی مواجه شوید؟

عیب ۱: برنامه دشوار | مزایا و معایب پیش دبستانی

برخی از پیش دبستانی ها ممکن است در برنامه ها انعطاف کمتری داشته باشند. بهتراست پیش دبستانی را انتخاب کنید که برنامه مناسبی داشته باشد و نیازهای شما و کودکتان را بهتر درک کند.

عیب ۲: هزینه های بالا

همانطور که ممکن است حدس بزنید، پیش دبستانی ارزان نیست. در برخی موارد، ثبت نام فرزند شما در پیش دبستانی می تواند گرانتر از استخدام پرستار یا درخواست از یکی از بستگان شما برای مراقبت از کودک شما باشد.

علاوه بر شهریه ماهانه، ممکن است بخواهید او را در کلاس های تقویتی مانند بازیگری و رقص ثبت نام کنید. برخی از پیش دبستانی ها نیز هر سال شهریه را افزایش می دهند.

عیب ۳: بچه ها بیمار می شوند

اگر تصمیم دارید فرزند خود را در پیش دبستانی ثبت نام کنید و او مرتباً در معرض کودکان دیگر قرار نگرفته است، آماده باشید که روزهای تعطیل را برای مراقبت از او در خانه در نظر بگیرید. به طور معمول بچه ها در پیش دبستانی مریض می شوند بنابراین جای نگرانی نیست.

عیب ۴: چالش برانگیزی

پیش دبستانی یک تغییر بزرگ است، کودک ممکن است دارای اضطراب جدایی باشد، مطمئن نباشد که چه زمانی برمیگردید، یا نسبت به معلمان و همکلاسی های جدید پیش دبستانی خود نگرانی داشته باشد.

در همین حال، ممکن است غرق در احساس گناه شوید و از خود بپرسید که آیا تصمیم درستی در مورد پیش دبستانی گرفته اید یا خیر.

حتی بعد از اینکه کودک خود را تطبیق داد، باز هم ممکن است روزهایی را داشته باشد که نمی‌خواهد به مدرسه برود یا در برابر پیش دبستانی مقاومت کند، این یکی از مزایا و معایب پیش دبستانی می باشد که بسیاری از والدین را درگیر می کند.

عیب۵: اضطراب جدایی

برخی از کودکان ممکن است از اضطراب جدایی جدی رنج ببرند.

این کودکان ممکن است برای پیش دبستانی مناسب نباشند زیرا اغلب برای والدین خود گریه و فریاد می کنند.

بنابراین، اگر کودک شما از اضطراب جدایی رنج می برد، ممکن است ابتدا لازم باشد که بر اضطراب جدایی غلبه کنید و سپس او را پیش دبستانی ببرید.

نکاتی که در انتخاب پیش دبستانی باید در نظر گرفت |راهنمای انتخاب پیش دبستانی

فرض کنید تصمیم دارید فرزندتان را در پیش دبستانی ثبت نام کنید. چگونه شروع می کنید؟ به چه نکاتی باید دقت کنید؟

انتخاب پیش دبستانی می تواند دلهره آور به نظر برسد، به خصوص که شما همه عوامل را در تصمیم گیری در نظر می گیرید. اما چه عواملی را هنگام انتخاب باید در نظر بگیرید؟ در اینجا سوالاتی وجود دارد که باید هنگام انتخاب پیش دبستانی از خود بپرسید:

۱. آیا ساعت آن ها با برنامه شما مطابقت دارد؟

برخی از پیش دبستانی ها فقط چند ساعت از روز کار می کنند، به عنوان مثال از ۹ صبح تا ۲ بعد از ظهر. برخی دیگر مراقبت صبح و بعد از ظهر را ارائه می دهند.

به عنوان یک مادر یا پدر شاغل، به مدرسه ای نیاز دارید که برنامه های متنوعی را در خود جای دهد. بنابراین بسته به برنامه خود ساعات پیش دبستانی را در نظر بگیرید.

۲. هزینه پیش دبستانی چقدر است؟

مهم نیست که چقدر پیش دبستانی را دوست دارید، اگر هزینه های آن خارج از بودجه باشد باید تجدید نظر کنید.

در نظر بگیرید که چقدر می خواهید و می توانید برای پیش دبستانی بپردازید. بپرسید که آیا آنها برای ساعات مختلف هزینه های متفاوتی دارند. به عنوان مثال، بیشتر پیش دبستانی ها برای نیم روز (۹ صبح تا ۱۲ بعد از ظهر) یا برای سه روز هفته به جای پنج روز، هزینه کمتری دریافت می کنند.

۳. نسبت معلم به دانش آموز چقدر است؟

تعداد کودکانی که هر معلم زیر نظر خود خواهد داشت و اینکه آیا کمک دارد یا نه را نیز در نظر بگیرید.

شما یک تعادل خوب می‌خواهید: بچه‌های زیادی نباشند که معلمان آنقدر مشغول باشند که نتوانند به هر یک از آن ها توجه کافی داشته باشند. اما همچنین نه خیلی کم که روحیه گروهی و تعامل را یاد نگیرند.

۴. نحوه تعامل معلمان با دانش آموزان چگونه است؟

معلمان باید هنگام صحبت کردن با کودک آرام، مهربان و در برخی مواقع قاطع باشند. همچنین دیدن گفتگوهای واقعی بین کارکنان و کودکان بسیار مهم است.

۵.  ایمنی محیط چگونه است؟

در حین گشت و گذار نیز به زمین بازی نگاهی بیندازید، آیا وسایل بازی از ایمنی کافی برخوردار هستند؟

آیا مدرسه از بچه ها مراقبت می کند؟ آیا ناهار سالم و تازه است؟ آیا هر کلاس جعبه کمک های اولیه دارد؟ آیا کلاس ها در زمستان گرمایش دارد؟

۶. جو محیط

وقتی در مدرسه قدم می‌زنید، آیا احساس می‌کنید بچه‌ها آرام و راضی هستند؟ یا احساس تنش و بی نظمی می کند؟

اطمینان حاصل کنید که کودک شما در محیط احساس شادی می کند.

با تماشای نحوه تعامل کارکنان عمومی با بچه ها می توانید چیزهای زیادی در مورد یک مدرسه متوجه شوید. به یاد داشته باشید که پیش دبستانی باید فضای بسیار دوست داشتنی داشته باشد.

۷. برنامه ریزی

در پیش دبستانی معلم قرار است فعالیت های بازی را با هدف برنامه ریزی کند.

در حین بازی وسایلی مانند میز، قلم مو و آب برای نقاشی روی دیوارهای بیرونی باید تعبیه شود. محیط بازی باید مرتباً تغییر کند.

در طول هر روز مدرسه، معلم باید یک فعالیت حرکتی، زنگ گفتگو، فعالیت موسیقی، فعالیت مبتنی بر داستان، فعالیت‌های هنری و غیره را برنامه‌ریزی کند.

در سطح پیش دبستانی، باید برنامه ریزی هفتگی و همچنین برنامه کلی وجود داشته باشد این یکی از مزایا و معایب پیش دبستانی می باشد. شما حق دارید در مورد برنامه ریزی درسی از مدرسه سوال کنید.

منبع : مزایا و معایب پیش دبستانی | مهم ترین نکات برای انتخاب پیش دبستانی مناسب

تاثیر تغذیه در بیش فعالی چه می باشد؟ آیا آنچه می خورید به توجه، تمرکز و یا بیش فعالی کمک می کند؟ هیچ دلیل علمی واضحی وجود ندارد که اختلال بیش فعالی و کمبود توجه در اثر رژیم یا مشکلات غذایی بوجود می آید.

ولی تحقیقات نشان داده اند که غذاهای مشخصی حداقل می توانند در تاثیر تغذیه در بیش فعالی نقش داشته باشند. بنابراین آیا این غذاها چیزهای خاصی هستند که اگر شما این شرایط را داشته باشید نباید بخورید؟ و یا اگر فرزند شما دچار مشکل کمبود توجه و بیش فعالی باشد نباید بخورد و آنچه می خورد را باید تغییر دهید؟

در اینجا پاسخ به سوالات شما درباره حذف رژیم غذایی، مکمل های غذایی، و تاثیر تغذیه در بیش فعالی با کمک مشاوران متخصص پاسخ داده می شود. در صورتی که سوالی دارید در انتهای متن می توانید آن را مطرح کرده تا متخصصان ما در سریع تر زمان ممکن به آن پاسخ دهند.

اختلال نقص توجه و بیش فعالی چیست؟

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) شایع ترین اختلال دوران کودکی است که تخمین زده می شود ۲ تا ۱۸٪ از کودکان را تحت تاثیر قرار دهد . علائم اصلی مرتبط با ADHD شامل سطوح نامناسب بیش فعالی، تکانشگری و بی توجهی است.

ADHD همراه با سایر مشکلات سلامت روان مانند اضطراب و اختلالات خلقی، از جمله افسردگی، افکار خودکشی و اختلال دوقطبی ظاهر می شود و اغلب به ویژه با مشکلات ضد اجتماعی مانند اختلال سلوک و اختلال نافرمانی مقابله ای همراه است. در این شرایط ADHD می تواند منجر به رفتار ضد اجتماعی، سوء مصرف مواد و اختلال شخصیت مرزی در اواخر نوجوانی و بزرگسالی شود.

علاوه بر این، ADHD با نقایص شناختی نیز مرتبط است. تخمین زده شده است که یک چهارم این کودکان دارای ناتوانی های یادگیری خاص در ریاضیات، خواندن، یا املا هستند. مشکلات توجه با تاخیر در عملکرد شناختی کلی، مهارت های زبانی ضعیف و سازگاری ضعیف در کلاس همراه می باشد.

رفتار مخرب، انضباط ضعیف، حواس‌پرتی می‌تواند تأثیر نامطلوبی بر خانواده‌ها، روابط، تعاملات اجتماعی و عزت‌نفس و عملکرد مدرسه کودکان بگذارد.

چه غذاهایی برای کودکان بیش از حد فعال مضر است

تاثیر تغذیه در بیش فعالی شامل غذاهایی می باشد که شما می خورید و یا هر مکمل غذایی که شما مصرف می کنید. به طور ایده آل عادات غذایی شما به کارکرد بهتر مغز کمک می کند و این علائم را کاهش می دهد مثل بی خوابی و یا عدم تمرکز.

ممکن است در مورد تاثیر تغذیه در بیش فعالی شنیده باشید، موارد غذایی زیر تاثیر تغذیه در بیش فعالی  را نشان می دهند و باید به آن ها توجه ویژه ای داشته باشید:

تاثیر تغذیه در بیش فعالی: فرض بر اینست که برخی از غذاهایی که شما می خورید ممکن است علائم را بهتر یا بدتر نمایند. هم چنین ممکن است خیلی از مواد غذایی که نمی خورید به بهبود علائم شما کمک کنند.

رژیم مکمل غذایی: با این برنامه شما ویتامین ها، مواد معدنی و یا سایر مواد غذایی را به تغذیه خود اضافه می کنید، این ایده به گونه ای است که می تواند به شما کمک کند چیزی را که از طریق غذا خوردن نمی توانید کسب کنید جبران نمایید. پیشنهاد دهندگان این نوع رژیم های غذایی بر این باورند که اگر مقدار کافی از این مواد غذایی را نداشته باشید ممکن است علائم شما تشدید گردد این نشانه تاثیر تغذیه در بیش فعالی می باشد.

رژیم های غذایی حذفی: این رژیم غذایی شامل نخوردن غذاها یا مواد غذایی می باشد که فکر می کنید منجر به رفتارهای خاصی شده یا علائم را بدتر می کنند.

تاثیر تغذیه در بیش فعالی: درباره رژیم های غذایی بیش فعالی تحقیق زیادی نشده است. داده ها محدود هستند و نتایج ترکیبی می باشند. علی رغم این مطلب متخصصان عرصه سلامت بر این باورند که آنچه که شما می خورید و می نوشید می تواند نقشی را در کمک به این علائم ایفا نماید.

بهترین صبحانه برای کودکان بیش فعال

یکی از متخصصان به نام ریچارد سان می گوید: هر آنچه که برای مغز خوب باشد تقریبا برای بیش فعالی نیز خوب است. ممکن است خواهان خوردن این موارد باشید:

یک رژیم غذایی با پروتئین بالا، لوبیاها، پنیر، گوشت و خشکبار می تواند منبع خوبی برای پروتئین باشند، این غذاها را در صبح و بعد از وعده های مدرسه بخورید. این موضوع می تواند تمرکز را بهبود بخشیده و ممکن است باعث اثربخشی دارو درمانی در دراز مدت شود.

موادی که در زیر آمده اند را کاهش دهید:

شکلات، شربت، ذرت، عسل، شکر، محصولاتی که از گندم سفید، برنج سفید و سیب زمینی می توانند تاثیر تغذیه در بیش فعالی داشته باشد و بهتراست که مصرف این موارد را کاهش دهید.

افزایش کربوهیدرات های پیچیده تر: این موارد خوب هستند؛ مقدار زیادی سبزیجات و میوه را مصرف کنید که شامل پرتقال، نارنگی، گلابی، گریپ فروت، سیب و کیوی می باشد. این نوع غذاها را در هنگام عصر می تواند به کودک کمک کند تا بخوابد و خواب راحت تری داشته باشد علاوه بر این تاثیر تغذیه در بیش فعالی را کاهش می دهد و کودک را ارام تر می سازد. از طرفی مصرف غذاهای فست فودی و نامناسب می تواند باعث تشدید تاثیر تغذیه در بیش فعالی شود.

افزایش اسیدهای چرب دارای امگا۳: می توانید این مواد را در ماهی تن، قزل آلا و سایر ماهی های سفید آب سرد پیدا کنید. گردوها، آجیل برزیل، روغن زیتون و کانولا غذاهای دیگری هستند که این مواد را در خود دارند. هم چنین می توانید مکمل اسید چرب دارای امگا۳ مصرف نمایید.

مولتی ویتامین و بیش فعالی

برخی از کارشناسان می گویند افراد بیش فعال باید هر روز ۱۰۰ % مکمل های معدنی و ویتامین دریافت کنند. سایر کارشناسان تغذیه معتقدند افرادی که رژیم غذایی عادی و متعارف دارند نیازی به مکمل های مغزی و ویتامین ندارند. کارشناسان می گویند شواهد کافی مبنی بر این که مکمل های معدنی و ویتامین ها به ناهنجاری های همه کودکان کمک می کنند و باعث افزایش تاثیر تغذیه در بیش فعالی می شوند وجود ندارد.

گرچه مولتی ویتامین ممکن است برای کودکان، نوجونان و افراد بالغ که رژیم غذایی نامناسب دارند مفید باشد، دوز زیاد ویتامین ها می تواند سمی باشد، پس از آن ها اجتناب کنید.

علائم بیش فعالی از شخصی به شخص دیگر متفاوت است. اگر نیازمند دریافت مکمل هستید از نزدیک با پزشکان در ارتباط باشید تا تاثیر تغذیه در بیش فعالی را کاهش دهید.

رژیم های غذایی و تاثیر تغذیه در بیش فعالی 

برای پیروی از این کار، شما یک غذا یا ماده غذایی خاصی را که فکر می کنید برای بیش فعالی مضر باشد انتخاب می کنید. پس شما هر چیزی را که شامل آن ماده غذایی باشد حذف می کنید و نمی خورید. اگر ناهنجاری ها بهتر شدند یا کلا از بین رفتند شما به نخوردن آن ماده ادامه می دهید.

اگر غذایی را از رژیم غذایی تان حذف کنید، آیا ناهنجاری هایتان را بهبود می بخشد؟ تحقیق در این زمینه در حال انجام است و نتایج روشن نیستند. بیشتر دانشمندان مخالف این رویکرد برای سامان دهی بیش فعالی هستند.

افزودنی های غذایی و بیش فعالی

یک متخصص آلرژی برای اولین بار در سال ۱۹۷۵ گفت: که رنگ های مصنوعی، طعم دهنده ها و نگه دارنده ها ممکن است در برخی کودکان موجب بیش فعالی شوند. از آن زمان به بعد محققان و کارشناسان رفتار کودک به شدت درگیر این موضوع شدند.

برخی معتقدند که نظریه حذف همه مواد ذکر شده از رژیم غذایی بی اساس است و مدارک کافی برای اثبات وجود ندارد. اما مطالعه ای نشان می دهد که برخی رنگ های غذایی و یک نگه دارنده، بیش فعالی را در برخی کودکان افزایش داد. اما تاثیرات آن در هر سن و هر افزودنی متفاوت است.

طبق این تحقیق و مطالعات اخیر دیگر، آکادمی آمریکایی طب اطفال با این نظریه موافق است که حذف نگه دارنده ها و رنگ های غذایی از رژیم غذایی، انتخاب مناسبی برای کودکان بیش فعال است.

برخی کارشناسان پیشنهاد می کنند افرادی که دارای بیش فعالی هستند از استفاده این مواد اجتناب کنند:

• رنگ های مصنوعی، مخصوصاً قرمز و زرد
• افزودنی های غذایی مانند آسپارتامه (یک نوع شکر مصنوعی)، MSG (نمک اسید گلوتامیک مونوسدیم)، و نیتریت ها، برخی مطالعات به رابطه بیش فعالی و نگه دارنده سدیم بنزوات اشاره می کنند.

شکر و بیش فعالی

برخی کودکان بعد از خوردن شکلات و سایر غذاهای شیرین دچار بیش فعالی می شوند. البته مدرک معتبری وجود ندارد که ثابت کند شکر عامل بیش فعالی است. به طور کلی، غذاهای شکر دار و مغذی باید بخش کوچکی از رژیم غذایی باشند. بنابراین می توانید آن ها را حذف کنید تا ببینید که علائم بهبود می یابند یا نه.

چه ویتامینی باعث بیش فعالی می شود

روی

روی علاوه بر ایفای نقش های مهم در عملکرد سیستم ایمنی، رشد، رشد و تولید مثل، برای مغز در حال رشد مورد نیاز است. نقش های متعددی در عملکرد مداوم مغز از طریق اتصال پروتئین، فعالیت آنزیمی و انتقال عصبی ایفا می کند.

اهن

تخمین زده می شود که کم خونی ناشی از فقر آهن ۲۰ تا ۲۵ درصد از نوزادان را تحت تاثیر قرار دهد آهن برای ساختار و عملکرد سیستم عصبی مرکزی مهم است و نقش های متعددی در انتقال عصبی ایفا می کند. کمبود آهن با رشد شناختی ضعیف مرتبط است.

منیزیم و تاثیر تغذیه در بیش فعالی 

سطوح پایین منیزیم (Mg) ممکن است بر عملکرد مغز از طریق تعدادی مکانیسم از جمله کاهش متابولیسم انرژی، سیگنال‌دهی سلول‌های عصبی سیناپسی و جریان خون مغزی تأثیر بگذارد.  در ۱۱۶ کودک مبتلا به ADHD تشخیص داده شده، ۹۵٪ کمبود منیزیم مشاهده شد و این موارد به طور قابل توجهی بیشتر از یک گروه کنترل بود.

آلرژی های غذایی و حساسیت های مفرط

آلرژی غذایی در علائم رفتاری و روانی، از جمله علائم مرتبط با ADHD نقش دارد. جالب توجه است که ناهنجاری‌های روانی-اجتماعی نیز منجر به آلرژی غذایی می‌شوند. برخی گزارش ها نشان می دهد که واکنش های آلرژیک در دوران نوزادی می تواند ناهنجاری های رشد عصبی بعدی را پیش بینی کند.

توصیه های تغذیه ای برای کودکان مبتلا به ADHD

کمک به کودکان مبتلا به ADHD برای مدیریت رفتارهای مربوط به غذا و تغذیه مهم است و باعث کاهش تاثیر تغذیه در بیش فعالی می شود.

۱.استفاده از غذا به عنوان عامل حواس پرتی خودداری کنید

بسیاری از اوقات والدین یاد می‌گیرند که ارائه غذا می‌تواند راهی برای ساکت کردن کودک برای چند دقیقه باشد، که می‌تواند برای والدین آرامش بخش باشد اما به مروز باعث تشدید تاثیر تغذیه در بیش فعالی می شود. با این حال، این می تواند کودک را تشویق به ایجاد یک رابطه ناسالم با غذا کند، زیرا کودک ممکن است یاد بگیرد هر زمان که حوصله اش سر رفت، غذا بخورد. بعلاوه، احتمالاً کودک یاد می‌گیرد که با غذا پاداش می‌گیرد و بنابراین ممکن است این کار را بیشتر انجام دهد.

۲.نه یعنی نه

اکثر بچه‌ها به طور مکرر همان چیز را می‌خواهند، حتی اگر والدین قبلاً «نه» گفته باشند. این احتمالاً در کودک مبتلا به ADHD به دلیل تمایل به تکانشگری تشدید می شود. اگر والدین در نهایت تسلیم شوند بچه‌ها یاد می‌گیرند که به طور مداوم همان سؤال را تکرار کنند، زیرا در نهایت به پاسخی که می‌خواهند می‌رسند. بنابراین، برای والدین مهم است که فقط زمانی «نه» بگویند که واقعاً «نه» را معنی می‌کنند و سپس به آن پایبند باشند. این یک تکنیک مدیریتی مهم برای همه رفتارها از جمله رفتارهای مرتبط با غذا است.

۳.زمان غذا برای کاهش تاثیر تغذیه در بیش فعالی اغلب اوقات تشخیص ADHD و در نتیجه درمان به دلیل عدم شناخت علائم یا عدم دسترسی به روانشناس به تاخیر می افتد به همین دلیل تاثیر تغذیه در بیش فعالی را متوجه نمی شوند. حواس‌پرتی‌ها در زمان صرف غذا، مانند تلویزیون یا سایر رسانه‌های الکترونیکی، باید به حداقل برسد، زیرا این وسایل توانایی کودک را در فیلتر کردن عوامل حواس‌پرتی برای تمرکز کم تر می کنند.ودکان باید تشویق شوند که آهسته بجوند و واقعاً غذای خود را بچشند. نباید به کودک اجازه داد از روی میز بلند شود اما اگر بتوان نیمکتی را جایگزین صندلی در میز شام کرد، می توان در محدوده معقولی اجازه حرکت داد. این به کودک این امکان را می دهد که به جای اینکه بیش از حد حواسش به حرکاتش باشد و یا به دلیل حرکت زیاد دچار مشکل شود، روی غذا خوردن تمرکز کند.ایجاد یک برنامه غذایی خانوادگی تقریباً در زمان و مکان یکسان هر روز می تواند به کودک کمک کند تا بداند چه زمانی و کجا باید انتظار غذا خوردن را داشته باشد و باعث کاهش تاثیر تغذیه در بیش فعالی شود. ۴. کاهش اشتها و میل از آنجایی که داروهایی که معمولاً برای درمان ADHD استفاده می‌شوند باعث کاهش اشتها می گردند، خانواده‌ها و کودکان باید راهبردهای عملی برای مقابله با این مشکل پیدا کنند. برخی از کودکان به طور کلی علاقه خود را به خوردن از دست می دهند و غذا آن ها به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.تاثیر تغذیه در بیش فعالی می تواند منجر به کاهش وزن نامطلوب شود و اگر این مصرف ضعیف برای چندین ماه ادامه یابد، ممکن است بر قد تأثیر بگذارد و منجر به مشکلات پزشکی شود.تاثیر تغذیه در بیش فعالی باید با پزشک در میان گذاشته شود، زیرا دوز دارو و زمان بندی دارو می تواند برای کاهش اثرات سرکوب اشتها تغییر کند. به عنوان مثال، متیل فنیدات یک داروی محرک است که برای درمان ADHD استفاده می شود و باعث کاهش اشتها می شود. این دارو باید ۱ بار در روز تجویز شود، اگر پس از شروع دارو، سرکوب اشتها برای مدت طولانی ادامه یابد، به جای تغییر یک داروی جدید، ممکن است همان دارو را  با دوز متفاوتی چایگزین کرده یا دارو را تغییر دهید.علاوه بر تغییرات احتمالی در زمان و دفعات مصرف دارو، استراتژی های تغذیه نیز برای کاهش تاثیر تغذیه در بیش فعالی مهم هستند. غذاها و نوشیدنی‌های انتخابی باید غنی از مواد مغذی باشند و از مصرف غذاهای «کالری خالی» مانند نوشابه، آب نبات یا ژلاتین خودداری کنند. باید بین وعده های غذایی، به جای همراه غذا یا مستقیماً قبل از غذا، به منظور حفظ اشتها برای غذاهای جامد ارائه شود. 

گلوتن و بیش فعالی

گلوتن پروتئینی است که در گندم و جو یافت می شود. گلوتن به انعطاف پذیری خمیر کمک می کند و نان ها را نرم و پف می کند. گلوتن را می توان به عنوان در سایر غذاها از جمله غذاهای آماده مانند سوپ، سس، سس سالاد و غلات نیز استفاده کرد.

اغلب مقالاتی وجود دارند که نشان می‌دهد رژیم غذایی بدون گلوتن می‌تواند به کاهش علائم ADHD کمک کند، برخی افراد معتقدند رژیم بدون گلوتن حتی ممکن است ADHD را درمان کند.

آیا بیش از فعالی بد است

ADHD اغلب با سایر اختلالات رخ می دهد. بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD دارای اختلالات دیگری نیز مانند ADHD نیز هستند، مانند مشکلات رفتاری یا رفتاری، اختلالات یادگیری، اضطراب، افسردگی، وسواس یا اختلال های دیگری که کنترل آن ها برای کودک دشوار می باشد. این بدین معنی نمی باشد که کودک شما از قصد سعی می کند شما را اذیت کند یا بد می باشد.

توجه داشته باشید که سعی کنید او را درک کنید و او را مقصر ندانید تا بتوانید به او کمک کنید که روند درمان را طی کند.

منبع : تاثیر تغذیه در بیش فعالی + چه ویتامینی باعث بیش فعالی می شود

خشم و عصبانیت ساده به وسیله ی کودک در اویل زندگی اش، وسیله ای برای بیان مخالفت با والدین و دیگران است. گریه، جیغ، به زمین کوبیدن خود، کوبیدن سر به دیوار، جلوگیری از تنفس، عدم توجه به محیط ، دلیلی بر اثبات این ناراحتی می باشد. در ماه های اولیه ی زندگی، منشا اصلی عصبانیت کودک ، ترس از دست دادن مادر است. گاهی دلیل این عصبانیت های کودک، بی خوابی است. احتما دارد که لجاجت و عصبانیت کودک واکنشی کوتاه مدت و اما بسیار شدید او در مقابل کوچکترین سرخوردگی باشد.

احتمال دارد که علت این برخورد کودک، به دلیل عدم موفقیت کودک در انجام کاری، به علت ممانعت اطرافیان باشد. در این صورت کودک عصبی شده و از خود خشم و لج بازی بروز می دهد و گاهی اوقات ممکن است که کلماتی رکیک و نامفهومی را به زبان بیاورد. و یا امکان دارد که با نشان دادن عکس العمل هایی همانند؛ کوبیدن سر به زمین، جیغ کشیدن، جلوگیری از تنفس، گریه کردن و… خشم و مخالفت خود را بیان کند. گاهی هم امکان دارد که عصبانیت و لجاجت کودک باعث تشنج در او شود و کودک به اغماء و بی هوشی برود.

در عصبانیت های طبیعی، واکنش های ذکر شده در بالا؛ تنها چند دقیقه به طول می انجامد و با خستگی کودک از بین می روند و نیز کودک از حرکات خود پشیمان می شود و بعد از چند دقیقه گریه کردن، آرام می شود. اما در عصبانیت شدید و لجاجت، کودک به این شکل عمل نمی کند و با منطق و استدلال نمی توان کودک را به حالت طبیعی خود بازگرداند ، چون در این لحظات ارتباط و تماس کودک با محیط اطاف خود تقریبا از بین می رود و هیچ گونه حس و درکی به محیط ندارد، و کودک نمی تواند به منطق و استدلال مطرح شده پاسخی دهد.

برای درک و فهم لجاجت و بدخلقی کودکان و نیز از بین بردن آن بایدعمیقا  اختلافات بین انتظارات پدر و مادر و غرائز کودک را شناسایی کرد و برای رفع آن، قدمی مؤثر برداشت.

منبع : لجاجت و کج خلقی کودک