زود انزالی چیست| درمان قطعی زود انزالی مردان

زود انزالی چیست؟ زود انزالی(premature ejaculation) نوعی اختلال عملکرد جنسی است که می تواند بر کیفیت زندگی جنسی مردان تأثیر منفی بگذارد.

این اختلال گاهی اوقات در تولید مثل مشکلاتی ایجاد می کند، علاوه بر این می تواند بر رضایت جنسی، هم در مردان و هم زنان تأثیر منفی قابل توجهی بگذارد. در سال های اخیر، شناخت اختلالات جنسی مردان پیشرفت کرده است و درمان های بهتر و موثرتری در دسترس آن ها قرار گرفته است.

از هر 3 مرد 18 تا 59 ساله، 1 نفر با این اختلال دست و پنجه نرم می کند. تصور می شود که این مشکل اغلب روانی است، اما مشکلات جنسی نیز در آن نقش دارد.

علت زود انزالی چیست

زود انزالی ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود که در ادامه به عوامل روانشناسی و جسمانی آن پرداخته ایم:

عوامل روانشناسی

  • مشکلات مربوط به تصویر بدن
  • شروع تازه رابطه
  • هیجان بیش از حد
  • استرس 
  • اضطراب
  • احساس گناه 
  • افسردگی
  • نگرانی در مورد کنترل وضعیت

این عوامل اغلب ریشه در آموزش، تجربه های آسیب زا قبلی، شرطی کردن و بی تجربگی فرد دارد.

علل پزشکی

  • دیابت
  • ام اس
  • مصرف مواد مخدر غیرقانونی
  • مصرف بیش از حد الکل
  • عدم تعادل هورمون جنسی تستوسترون
  • آسیب یا درد در بافت آلت تناسلی
  •  اختلال نعوظ. مردان مبتلا به اختلال نعوظ نمی توانند نعوظ را برای مدت طولانی حفظ کنند.
  • مصرف زیاد قرص های ضد افسردگی به دلیل بیماری های قلبی عروقی
  • جراحی پروستات

درمان قطعی زود انزالی

  • رفتار درمانی می تواند به مرور زودانزالی را درمان کرده و باعث بهبود رابطه جنسی افراد شود.
  • روش های دیگر شام فشار دادن نوک آلت تناسلی، استفاده از کاندوم برای کاهش هیجانات جنسی، استفاده از پمادها و داروها برای به تاخیر انداختن انزال.
  • اگر مشکل روانشناختی باشد که به دلیل استرس، فشارهای مختلف و آسیب های روحی ایجاد می شود برای ریشه یابی و درمان باید به روانشناس مراجعه کرد.
  • اگر مشکل زودانزالی جسمانی باشد با تمرین های زیر می توان بهبود رابطه جنسی را مشاهده کرد.
  • اگر مشکل وراثتی باشد باید به دکتر اورولوژیست مراجعه شود.

برای تشخیص زودانزالی مشاور یا اورولوژیست ممکن است سوالات زیر را از شما بپرسد:

  • چه مدت است که این اختلال را دارید؟
  • در چه شرایطی شروع شده است؟
  • چند وقت یکبار آن را تجربه می کنید؟
  • آیا در تمام رابطه های جنسی خود این مشکل را دارید؟
  • آیا انزال زودرس هنگام خودارضایی نیز اتفاق می افتد؟
  • زود انزالی چگونه رابطه شما را تغییر داده است؟
  • آیا در حفظ نعوظ مشکل دارید؟

درمان زود انزالی با خمیر دندان

متاسفانه زود انزالی یکی از شایع‌ترین مشکل جنسی در مردان می باشد که باعث اضطراب و افسردگی آن ها شده و از طرفی رابطه جنسی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد.

به دلیل اینکه این مشکل بسیار شایع است خرافات نیز به آن اضافه شده است. استفاده از خمیردندان یکی از همین خرافات می باشد که علاوه بر این که سودی ندارد باعث آسیب نیز می شود. همیشه مشکلات را از طریق متخصص پیگیری کنید تا باعث تشدید آن نشوید.

تمرینات کف لگن

ضعف عضلات لگن ممکن است باعث دیر انزالی شود. تمرینات کف لگن یا کگل می تواند به تقویت این عضلات کمک کرده و باعث بهبود زودانزالی شود.

  • عضلات مناسب را پیدا کنید. برای پیدا کردن عضلات کف لگن خود، ادرار را ناگهانی خود متوقف کنید. یا ماهیچه هایی را سفت کنید که از دفع جلوگیری می کنید. هر دو این حرکات از عضلات کف لگن شما استفاده می کنند. هنگامی که عضلات کف لگن خود را شناسایی کردید، می توانید آن ها را  تمرین دهید.
  • عضلات کف لگن خود را سفت کنید، سه ثانیه نگه دارید و سپس سه ثانیه استراحت کنید. این کار را چند بار پشت سر هم امتحان کنید. هنگامی که عضلات شما قوی تر شدند، تمرینات کگل را در حالت نشسته، ایستاده یا راه رفتن انجام دهید.
  • تمرکز داشته باشید. فقط روی سفت کردن عضلات لگن تمرکز کنید. مراقب باشید که عضلات شکم، ران یا باسن خود را خم نکنید. از حبس نفس خودداری کنید و آزادانه نفس بکشید.
  • سه بار در روز این کار را تکرار کنید.

عوارض زود انزالی چیست

انزال زودرس باعث ایجاد مشکلات جدی در رابطه شما می شود که از آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد

  • استرس و مشکلات رابطه.
  • افسردگی
  • اضطراب
  • مشکلات باروری
  • درگیری با همسر

تفاوت بین اختلال نعوظ و انزال زودرس چیست؟

اگر اختلال نعوظ دارید، نمی توانید نعوظ خود را به دست آورید یا حفظ کنید. اگر زود انزالی دارید، نعوظ دارید اما زودتر از زمان مطلوب ارگاسم را تجربه می کنید.

البته دقت داشته باشید که اختلال نعوظ می تواند منجر به ایجاد انزال زودرس شود. به دلیل ارتباط و شباهت میان این دو اختلال، اورولوژیست ابتدا احتمال وجود هردو اختلال را بررسی می کند.

مشاوره، درمان زود انزالی

این رویکرد شامل صحبت با مشاور در مورد روابط و تجربیات شما می باشد. جلسات می تواند به شما در کاهش اضطراب عملکرد یا یافتن راه های مناسب و موثر برای مقابله با استرس کمک کنند. مشاوره زمانی که در ترکیب با دارودرمانی استفاده می شود به احتمال زیاد تاثیر بیش تری دارد و درمان را سریع تر پیش می برد.

با انزال زودرس، ممکن است احساس ناتوانی، خشم، شرم و ناراحتی کنید و از شریک زندگی خود دور شوید.

همسر شما نیز ممکن است از تغییر و سردی در رابطه جنسی ناراحت شود. انزال زودرس می تواند باعث شود که شریک زندگی شما آسیب ببینند. صحبت در مورد مشکل گام مهمی است و مشاور می تواند در این راه به شما کمک بزرگی بکند.

روان درمانی

روان درمانی به مرور منجر به مشکلات در روابط جنسی شود. هدف این نوع درمان یادگیری منشأ مشکلات و یافتن راه حل هایی می باشد، این درمان می تواند به زوج ها کمک کند تا روابط بهتری را تجربه کنند. این نوع درمان بسیار نتیجه بخش می باشد و می تواند به تنهایی یا در کنار دارو درمانی صورت بگیرد.

قویترین داروی گیاهی برای زود انزالی

خود درمانی نیز می تواند در برخی از موارد خفیف پاسخگو باشد که شامل موارد زیر می باشد:

  • استفاده از کاندوم ضخیم
  • نفس عمیق بکشید تا برای مدت کوتاهی رفلکس انزال را خاموش کنید.
  • در حین رابطه جنسی استراحت کنید و با فکر کردن به چیزی کاملاً متفاوت، حواس خود را کمی پرت کنید.
  • داروهای SSRI که برای انزال زودرس تجویز شوند عبارتند از پاروکستین، سرترالین یا فلوکستی که البته باید زیر نظر پزشک متخصص مصرف شود.
  • مصرف گرمیجات وشیرینجات

منبع : زود انزالی چیست| درمان قطعی زود انزالی مردان 

۵ افسانه در مورد اختلال شخصیت اجتنابی

۵ افسانه در مورد اختلال شخصیت اجتنابی

افسانه های زیادی در مورد اختلال شخصیت اجتنابی و افراد مبتلا به آن وجود دارد. یادگیری حقایق می تواند به این افراد در یافتن درمان مناسب کمک کند.

بسیاری از تصورات نادرست در مورد افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی (AVPD) وجود دارد. در حالی که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی ممکن است خجالتی یا ضداجتماعی دیده شوند، اما در واقع دارای یک اختلال روانی هستند که مانع از توانایی آن ها از معاشرت با دیگران می شود.

پس از تشخیص، مبتلایان به اختلال شخصیت اجتنابی می توانند با موفقیت درمان شود. درک اختلال شخصیت اجتنابی برای یافتن کمک مناسب یا کمک به مبتلایان به این بیماری برای دریافت درمان مورد نیاز کلیدی می باشد.

۵ افسانه در مورد اختلال شخصیت اجتنابی

افسانه اول: افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی خجالتی هستند.

واقعیت: افراد مبتلا به اختلال شخحصیت اجتنابی یک وضعیت روانی دارند که فراتر از احساس خجالتی بودن است.

بسیاری از افراد خجالتی، عصبی بوده و صحبت کردن با افراد جدید باعث ترس خفیف یا خجالت آن ها در یک موقعیت اجتماعی می شود. افراد خجالتی با این احساسات به شیوه ای سالم برخورد می کنند و همچنان زندگی اجتماعی رضایت بخشی دارند.

با این حال، اختلال شخصیت اجتنابی باعث می شود این احساسات طاقت‌فرسا شده و از رفتن افراد به مکان‌هایی که امکان تعامل اجتماعی وجود دارد، جلوگیری کرده و تأثیر منفی شدیدی بر زندگی روزمره و شخصی آن ها می گذارد.

افسانه دوم: اختلال شخصیت اجتنابی همان درونگرایی است.

واقعیت: اختلال شخصیت اجتنابی و درونگرایی کاملاً متفاوت هستند.

برعکس این که بسیاری از افراد درون گرایی را مانند اختلال شخصیت اجتنابی می دانند. درونگرایی به هیچ وجه یک اختلال روانی نیست، بلکه یک ویژگی شخصیتی طبیعی و سالم می باشد. بسیاری از افراد درونگرا در واقع از معاشرت لذت می برند، دوستان زیادی دارند و دوست دارند با افراد جدید ملاقات کنند.

آن ها صرفاً به مقدار مشخصی زمان یا خلوت نیاز دارند تا احساس آرامش، استراحت یا شارژ داشته باشند. این افراد ممکن است در هر نقطه ای از طیف برون گرایی-درون گرایی قرار بگیرند و برخی از آن ها کم و بیش احساس درون گرایی دارند.

از سوی دیگر، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی ممکن است شرکت در موقعیت های اجتماعی را تقریبا غیرممکن بدانند. این اجتناب ناشی از تمایل به گذراندن زمان به صورت تنهایی نیست، بلکه به دلیل نگرانی بیش از حد در مورد انتقاد یا احساس خجالت است.

افسانه سوم: افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی دیگران را دوست ندارند.

واقعیت: افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی اغلب تمایل به صمیمیت و روابط نزدیک دارند.

اجتناب افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی از موقعیت های اجتماعی به این دلیل نیست که از افراد دیگر خوششان نمی آید. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال شخصیت اجتنابی تمایل شدیدی به دوستی یا ارتباط صمیمانه با دیگران دارند.

با این حال، آن ها اغلب از ایجاد این پیوندهای نزدیک به دلیل ترس شدیدشان از مورد منفور شدن، تمسخر یا قضاوت خشن باز می مانند. اغلب اوقات آن ها نقص‌های درک شده خود را دلیلی برای ناتوانی در برقراری روابط سالم می‌دانند و تنها زمانی وارد تعاملات اجتماعی می‌شوند که مطمئن باشند پذیرفته می‌شوند و مورد انتقاد قرار نمی‌گیرند

افسانه چهارم: اختلال شخصیت اجتنابی و اختلال شخصیت ضد اجتماعی یکی هستند.

واقعیت: اختلال شخصیت اجتنابی و اختلال شخصیت ضداجتماعی دو حالت متمایز هستند.

شباهت های متعددی بین اختلال شخصیت اجتنابی و اختلال شخصیت ضد اجتماعی وجود دارد. در هر دو مورد، افراد اغلب از رفتارهای اجتماعی معمولی پیروی نمی کنند. آن ها ممکن است در حفظ روابط سالم با دیگران مشکل داشته باشند یا ترس از وابستگی عاطفی به افراد دیگر داشته باشند که به عنوان اضطراب دلبستگی شناخته می شود .

با این حال، این دو اختلال شخصیت از چند جهت کلیدی کاملاً متفاوت هستند. اختلال شخصیت ضد اجتماعی با ترس از موقعیت های اجتماعی مانند اختلال شخصیت اجتنابی مشخص نمی شود

. در عوض، افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی به گونه ای رفتار می کنند که هنجارهای اجتماعی را نقض می کند. آن ها همچنین انتخاب می کنند که با افراد دیگر تعامل داشته باشند، اما فقط به روشی که خودشان دوست دارند.

افسانه پنجم: اختلال شخصیت اجتنابی قابل درمان نیست.

واقعیت: اختلال شخصیت اجتنابی قابل درمان است.

درمان اختلال شخصیت اجتنابی گاهی اوقات می تواند چالش برانگیز باشد زیرا بیماران ممکن است تمایلی به درخواست کمک نداشته باشند. تماس گرفتن برای جلسه درمان برای افراد مبتلا به این اختلال یک چالش سخت می باشد.

با این حال، با درمان مناسب، اغلب افراد می توانند یاد بگیرند که با موفقیت شرایط خود را مدیریت کنند. درمان اختلال شخصیت اجتنابی معمولاً شامل روان درمانی، مانند درمان شناختی رفتاری است. از طریق این نوع گفتگو درمانی و مشاوره رفتاری، بیماران می توانند یاد بگیرند که اضطراب خود را در مورد تمسخر یا طرد شدن مدیریت کنند.

در اغلب اوقات، بیماران مبتلا به این عارضه دارای اختلالات همزمانی مانند افسردگی یا اضطراب نیز هستند که با دارو درمانی قابل پیشگیری و درمان است.

با این حال، در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند به طور مستقیم اختلال شخصیت اجتنابی را درمان کند. اگرچه این یک فرآیند طولانی است اما درمان از طریق روان درمانی معمولاً موفقیت آمیز می باشد.

اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت اجتنابی اغلب همراه با اختلالات مصرف مواد رخ می دهد . اگر شما یا یکی از عزیزانتان با اختلال شخصیت و اعتیاد به مواد مخدر یا الکل دست و پنجه نرم می کنید در اولین فرصت باید به روانشناس و درمانگر متخصص مراجعه کنید.

منبع: ۵ افسانه در مورد اختلال شخصیت اجتنابی

علائم بیش فعالی در کودکان| کودک بیش فعال حادثه ساز می شود

بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی از علائم بیش فعالی در کودکان (ADHD) هستند که گاهی اوقات به عنوان اختلال کمبود توجه یا ADD شناخته می شوند.

بیش فعالی یک اختلال عصبی شایع است که معمولاً در اوایل کودکی، قبل از هفت سالگی ظاهر می شود. این اختلال مهار پاسخ‌های خود به خودی را برای کودکان دشوار می‌کند، همه ما بچه‌هایی را می‌شناسیم که نمی‌توانند آرام بنشینند، به نظر می‌رسد هرگز گوش نمی‌دهند، دستورالعمل‌ها را هر چقدر هم که واضح ارائه کنید، دنبال نمی‌کنند، یا در زمان‌های نامناسب نظرات عجیبی را بیان می‌کنند. 

علائم بیش فعالی در کودکان

اگر فرزند شما درگیر بیش فعالی باشد ممکن است علائم زیر را تجربه کند.

  • در متمرکز ماندن مشکل دارند. به راحتی حواسش پرت می شود و قبل از اتمام کار خسته می گردد.
  • به نظر می رسد وقتی با او صحبت می شود گوش نمی دهد.
  • در به خاطر سپردن چیزها و پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارد و به جزئیات توجه نمی کند.
  • در سازماندهی، برنامه ریزی و به پایان رساندن پروژه ها مشکل دارد.
  • مکرراً تکالیف، کتاب‌ها، اسباب‌بازی‌ها یا سایر اقلام را گم می کند.

مهمترین علائم بیش فعالی

در صورتی که فرزندتان از این اختلال رنج ببرد ممکن است علائم زیر را نشان دهد:

  • بی قراری و غر زدن به صورت مداوم
  • در یک جا نشستن، آرام بازی کردن یا استراحت کردن مشکل دارد.
  • به طور مداوم در اطراف حرکت می کند، اغلب در حال دویدن یا بالا رفتن از مکان های نامناسب است.
  • زیاد حرف می زند.
  • بدون فکر عمل می کند.
  • اگر معلم سوالی بپرسد بدون اجازه گرفتن یا فکر کردن پاسخ را بیان می کند.
  • در مکالمات یا بازی های دیگران دخالت می کند.
  • اغلب حرف دیگران را قطع می کند. 
  • قادر به کنترل احساسات نیست.

علائم بیش فعالی در کودکان ۹ ساله

کودک نه ساله به صورت زیر بیش فعالی را نشان می دهد:

  1. بی توجهی
  2. مشکل در گوش دادن
  3. پیروی نکردن از دستورالعمل ها
  4. اشتباهات بی دقتی
  5. حواس پرتی
  6. خیال بافی
  7. فراموش کردن
  8. عدم انجام وظایف
  9. به راحتی خسته می شود
  10. بی قرار است
  11.  بدون اجازه صندلی را ترک می کند
  12. زیاد حرف می زند
  13. نمی تواند منتظر بماند
  14. در نوبت گرفتن مشکل دارند
  15. قبل از اینکه سوال کامل شود پاسخ می دهد

برای کودکان 6 سال و بالاتر، درمان شامل دارودرمانی و رفتار درمانی با هم می باشد، والدین و مدارس نیز در درمان نقش زیادی دارند بنابراین آن ها نیز باید آموزش لازم را ببینند.

درمان کودکان 9 ساله شامل موارد زیر می شود:

  • آموزش والدین در مدیریت رفتار
  • مداخلات رفتاری در کلاس درس
  • آموزش مهارت های سازمانی

علائم بیش فعالی در کودکان 6 ساله

  • اغلب در حفظ توجه در کار یا بازی مشکل دارد.
  • اغلب به نظر می رسد به آنچه به او گفته می شود گوش نمی دهد.
  • از انجام کارهایی (مانند تکالیف مدرسه) که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند، اجتناب می کند یا به شدت از آنها متنفر است
  • بیش تر اوغات فراموشکار است و ممکن است وظایف خود را فراموش کند.
  • بیش از حد صحبت می کند.
  • زیاد رویاپردازی کند.
  • همیشه در حرکت است.
  • رفتار پرخاشگرانه در بازی که ممکن است باعث تنهایی آن ها شود.
  • رفتار بیش از حد جسورانه
  • به خطر انداختن خود یا دیگران به دلیل نترسی

توجه داشته باشید که مشکلات فرزند شما باید به اندازه کافی شدید باشد که به طور قابل توجهی به تعاملات اجتماعی یا عملکرد تحصیلی او آسیب برساند. درمان بیش فعالی در کودکان 6 ساله شامل موارد زیر می باشد:

  • آموزش مهارت های لازم به والدین برای مدیریت رفتار 
  • عوارض جانبی دارو ها توضیح داده می شود.
  • اثرات طولانی مدت داروهای ADHD بر کودکان خردسال توضیح داده می شود و مورد توافق قرار می گیرد.

عوارض

ADHD می تواند زندگی را برای کودکان دشوار کرده و باعث شود که با مشکلات زیر روبرو شوند:

  • در کلاس درس با مشکل جدی مواجه می شوند و افت تحصیلی را تجربه می کنند.
  • ممکن است بیش از اندازه آسیب ببینند.
  • در معرض خطر مصرف الکل و مواد مخدر قرار دارند.

اختلالات مرتبط به ADHD

برخی از کودکان ممکن است اختلال دیگری را در کنار بیش فعالی داشته باشند،که شامل موارد زیر می باشد:

  1. اضطراب. که با نگرانی و اضطراب کودک همراه است و می تواند علائمی مانند ضربان قلب بالاذو سرگیجه را به همراه داشته باشد.
  2. اختلال سلوک. رفتارهای ضد اجتماعی، مانند سرقت، دعوا، قتل و آسیب رساندن به دیگران جزو این اختلال می باشد..
  3. افسردگی
  4. مشکلات خواب
  5. اختلال اوتیسم (ASD)  
  6. صرع
  7. مشکلات یادگیری

علائم بیش فعالی در بزرگسالان

در ادامه علائم تشخیص بیش فعالی در بزرگسالان ذکر شده است:

  • بی دقتی به جزئیات
  •  سازمانی دهی ضعیف
  • از دست دادن یا جاگذاشتن وسایل
  • فراموشی
  • عصبانیت و پرخاشگری
  • ناتوانی در رعایت نوبت
  • نوسانات خلقی
  • ناتوانی در مقابله با استرس
  • بی صبری
  • ریسک کردن بدون توجه به عواقب و حتی به خطر انداختن جان دیگران

زندگی کودکان مبتلا به بیش فعالی

کودکان مبتلا به ADHD می توانند خلاقانه به فعالیت هایی بپردازند که دوست دارند و بسیار دوست دارند که کارهای جدید را امتحان کنند. این کودکان معمولا در به خواب رفتن و خواب ماندن مشکل دارند و این امر ممکن است باعث مشکل برای والدین شود.

 اغلب در مدرسه مشکلاتی از جمله اختلالات یادگیری را تجربه می کنند که ممکن است باعث افت تحصیلی آن ها شود، به همین دلیل گفته می شود که در صورتی که بیش فعالی درمان نشود باعث اضطراب و افسردگی کودک می شود.

درمان بیش فعالی در کودکان

ADHD با ترکیبی از رفتار درمانی و دارو درمانی، درمان می شود. برنامه های درمانی نتیجه بخش شامل نظارت دقیق، پیگیری و ایجاد تغییرات خواهد بود.

نکاتی برای والدین

  • سعی کنید یک برنامه روتین برای زندگی خوب داشته باشید، به طور مثال سر ساعت مشخص بیدار شوید.
  • فرزندتان را تشویق کنید تا وسایل خود را در جای مشخص قرار دهد، این امر باعث می شود وسایل خود را گم نکنند.
  • حواس پرتی را کم کنید به طور مثال هنگامی که فرزندتان در حال درس خواندن است تلویزیون را خاموش کنید.
  • وقتی با فرزندتان صحبت می کنید واضح و مشخص باشید جملات طولانی و قوانین پیچیده باعث می شود که نتواند قوانین را رعایت کند.
  • به فرزندتان کمک کنید برنامه ریزی کند.
  • از پاداش استفاده کنید تا به فرزندتان نشان دهید که از رفتار خوب او سپاس گزاری می کنید.

منبع : علائم بیش فعالی در کودکان| کودک بیش فعال حادثه ساز می شود 

اختلال شخصیت هیستریونیک (HPD)

اختلال شخصیت هیستریونیک (HPD)

اختلال شخصیت هیستریونیک با احساسات و توجه بیش از حد مشخص می شود. تشخیص اختلال شخصیت هیستریونیک با معیارهای بالینی مشخص می شود. درمان آن با روان درمانی روان پویشی انجام می شود.

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک از ظاهر فیزیکی خود استفاده می کنند و به شیوه های نامناسب اغواکننده یا تحریک آمیز عمل می کنند تا توجه دیگران را جلب کنند.

شیوع اختلال شخصیت هیستریونیک کمتر از ۲٪ از جمعیت می باشد و اغلب در زنان تشخیص داده می شود، اما این یافته ممکن است تنها نشان دهنده شیوع بیشتر در میان زنان در محیط های بالینی باشد، در برخی از مطالعات دیگر، شیوع در زنان و مردان مشابه بود.

اختلالات همراه اختلال شخصیت هیستریونیک ، به‌ویژه سایر اختلالات شخصیت ( ضداجتماعی، مرزی، خودشیفتگی ) شایع می باشند، که نشان می‌دهد این افراد دارای آسیب‌پذیری بیولوژیکی هستند. برخی از بیماران همچنین دارارخیی ب علائم جسمی هستند که ممکن است دلیل مراجعه آن ها برای ارزیابی باشد.

 اختلال افسردگی اساسی، اختلال افسردگی مداوم  و اختلال تبدیلی نیز ممکن است همزمان با اختلال تبدیلی وجود داشته باشد.

علائم و نشانه های اختلال شخصیت هیستریونیک

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک به طور مداوم خواستار این هستند که در مرکز توجه قرار گیرند و از این که توجه دیگران را نداشته باشند عصبی می شوند. آن ها اغلب پر جنب و جوش، نمایشی، مشتاق و جذاب هستند و گاهی اوقات افراد جدید را جذاب می کنند.

این بیماران اغلب به شیوه های نامناسب اغواکننده و تحریک آمیز لباس میپوشند، نه تنها در زمان معاشقه بلکه در بسیاری از موقعیت ها (مانند محل کار، مدرسه) لباس نامناسب می پوشند و رفتار می کنند. آن ها می خواهند دیگران را با ظاهر خود تحت تأثیر قرار دهند و بنابراین اغلب درگیر ظاهر خود هستند.

بیان احساسات در این افراد ممکن است سطحی باشد (خیلی سریع خاموش و روشن شود) و اغراق آمیز باشد. آن ها به طرز چشمگیری صحبت می کنند، نظرات قوی را بیان می کنند، اما جزئیات کمی برای دفاع از نظریه خود دارند.

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک به راحتی تحت تأثیر دیگران و روندهای فعلی قرار می گیرند. آن ها تمایل دارند بیش از حد اعتماد کنند، به خصوص به شخصیت های معتبری که فکر می کنند ممکن است بتوانند همه مشکلات آن ها را حل کنند. آن ها اغلب فکر می کنند که روابط صمیمی با دیگران دارند.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک به چیزهای جدید علاقه داشته و به راحتی خسته می شوند. بنابراین، آن ها ممکن است مرتباً شغل و دوستان خود را تغییر دهند.

دستیابی به صمیمیت عاطفی یا جنسی برای این افراد ممکن است دشوار باشد. آن ها ممکن است سعی کنند شریک زندگی خود را با استفاده از اغواگرانه یا دستکاری های عاطفی کنترل کنند در حالی که به شریک زندگی خود وابسته می شوند.

تشخیص اختلال شخصیت هیستریونیک

  • معیارهای بالینی ( براساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ، ویرایش پنجم [DSM-5])

برای تشخیص اختلال شخصیت هیستریونیک، بیماران باید علائم زیر را داشته باشند:

  • احساسات و توجه بیش از حد
  • ناراحتی هنگامی که آن ها مرکز توجه نیستند
  • تعامل با دیگران که به طور نامناسب از نظر جنسی
  • به سرعت در حال تغییر هستند
  •  بیان کم عمق و سطحی احساسات
  • استفاده مداوم از ظاهر فیزیکی برای جلب توجه به خود
  • سخنانی به شدت کلی و مبهم است
  • نمایشی بودن و بیان افراطی احساسات
  • به راحتی تحت تاثیر دیگران یا موقعیت ها قرار می گیرد.
  • تصور می کند روابط صمیمی با دیگران دارد حتی وقتی که اینگونه نیست.

همچنین، علائم باید از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد.

اختلال های مرتبط

اختلالات شخصیت هیستریونیک را می توان از سایر اختلالات شخصیت بر اساس ویژگی های زیر متمایز کرد:

  • اختلال شخصیت خودشیفتهبیماران مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته نیز به دنبال توجه هستند، اما آن ها، بر خلاف مبتلایان به اختلال شخصیت هیستریونیک، می‌خواهند با آن احساس تحسین یا تعالی را تجربه کنند.

بیماران مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک در مورد نوع توجهی که به آن ها می شود چندان حساس نیستند و بدشان نمی آید که زیبا یا حتی احمق تصور شوند.

  • اختلال شخصیت مرزیبیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی خود را بد می دانند و احساسات را به شدت و عمیق تجربه می کنند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک خود را بد نمی بینند، حتی اگر وابستگی آن ها به واکنش دیگران ناشی از اعتماد به نفس ضعیف آن ها باشد.
  • اختلال شخصیت وابستهبیماران مبتلا به اختلال شخصیت وابسته، مانند مبتلایان به اختلال شخصیت هیستریونیک، سعی می‌کنند در نزدیکی دیگران باشند، اما بیشتر مضطرب  و مطیع هستند (زیرا نگران طرد شدن هستند). بیماران مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک کمتر مهار شده و پرزرق و برق تر می باشند.

اختلال های مرتبط برای اختلال شخصیت هیستریونیک نیز شامل اختلال علائم جسمی و اختلال اضطراب بیماری است .

درمان اختلال های مرتبط

  • روان درمانی روان پویشی

درمان کلی اختلال شخصیت هیستریونیک مانند درمان دیگر اختلالات شخصیتی می باشد.

اطلاعات کمی در مورد اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و دارودرمانی برای اختلال شخصیت هیستریونیک وجود دارد.

روان درمانی روان پویشی، که بر تعارضات اساسی تمرکز دارد، نیز ممکن است نتیجه بخش باشد. درمانگر ممکن است با تشویق بیماران به جایگزینی گفتار به جای رفتار شروع کند و بنابراین، بیماران می توانند خود را درک کنند و با دیگران به شیوه ای کمتر نمایشی ارتباط برقرار کنند.

سپس، درمانگر می تواند به بیماران کمک کند تا بفهمند که چگونه رفتارهای هیستریونیک آن ها راهی ناسازگار برای جلب توجه دیگران و مدیریت عزت نفس آن ها می باشد.

منبع : اختلال شخصیت هیستریونیک (HPD)

مشاوره خواستگاری| نکات+ سوالات اساسی

ازدواج زندگی شما را تغییر می دهد بنابراین باید در انتخاب همسر آینده خود دقت زیادی داشته باشید. مشاوره خواستگاری به شما کمک می کند تا از نکات خواستگاری و سوالاتی که باید پرسیده شود اطلاع کافی را کسب کنید.

خانواده داماد در خواستگاری چه بگویند

خانواده داماد باید در مورد رفتار خود در جلسه دقت زیادی به خرج بدهند، بخصوص مادر داماد زیرا از گذشته تاکنون رفتار مادرشوهر و عروس زیر ذره بین بوده است. از طرفی عروس ممکنه است نگران وابستگی همسر آینده خود به خانواده اش باشد بنابراین رفتار خانواده داماد اهمیت خاصی دارد.

صحبت هایی که در جلسه اول خواستگاری گفته می شود بیش تر مربوط به عروس و داماد می باشد و خانواده ها صحبت های کلی را انجام می دهند تا به شناختی از یکدیگر برسند.

در جلسات بعدی در مورد مسائل دیگر مانند مهریه و رسومات خانوادگی صحبت می شود، دقت داشته باشید که اگر خانواده ها با یکدیگر آشنا نیستند باید تمام رسومات و سنت ها به طور کامل بیان شود تا بعدا دلخوری میان خانواده ها ایجاد نشود.

نحوه خواستگاری تلفنی

بسیاری اوقات در ازدواج های سنتی خانواده ها از طریق تلفن خواستگاری اولیه را انجام می دهند و سپس حضوری دختر و پسر یکدیگر را می بینند. در این شرایط پیشنهاد می شود که حتما به زوجین زمان کافی برای آشنایی حضوری داده شود.

البته گاهی به دلیل فاصله خواستگاری از پشت تلفن انجام می شود و حضوری نمی باشد اما در این حالت زوجین نمی توانند به شناخت کافی از یکدیگر برسند. 

در جلسه اول خواستگاری تلفنی معمولا سن، شغل، تحصیلات و مسائل کلی مطرح می شود. سوالاتی که مد نظر دارید را حتما روی برگه بنویسید تا فراموش نکنید.

سوالات جلسه آخر خواستگاری

جلسه آخر خواستگاری معمولا زمانی برگذار میشود که زوجین به نتیجه رسیده و سوالات اساسی و اولیه را مطرح کرده اند. در این جلسه خانواده ها بیش ترین صحبت را داشته و زمانی را برای عقد و مراسم دیگری که مد نظر دارند انتخاب می کنند. در این جلسه ممکن است مهریه نیز تعیین بشود، البته پیشنهاد ما این است که قبل از خانواده ها زوجین به نظر مشترک برسند تا در جلسه خواستگاری دلخوری پیش نیاید.

نکات مهم در جلسه خواستگاری

ادب، احترام و شخصیت شما در جلسه خواستگاری بررسی می شود بنابراین باید به ظاهر خود اهمیت زیادی بدهید. به دختران پیشنهاد داده می شود که بیش از اندازه آرایش نکنند و لباسی مجلسی انتخاب کنند. مردان نیز بهترین لباس خود را بپوشند و در طی مراسم از صحبت های نابجا خودداری کنند.

نکته دیگر مهم در جلسه خواستگاری صداقت و راستگویی طرفین می باشد، سعی نکنید خودتان را چیزی نشان بدهید که نیستید یا برای تحت تاثیر قرار دادن دیگران وانمود کنید. 

رفتار پسر در جلسه اول خواستگاری

رفتار پسرها در جلسه خواستگاری باید معقو باشد تا دختر و خانواده دختر احساس کنند که از پس مسئولیت های زندگی مشترک بر می آید و با سنجیدن شرایط مختلف تصمیم به ازدواج گرفته است.

پسران و دخترها در جلسه خواستگاری باید به موارد زیر توجه کنند، این نکات ممکن است باعث اختلاف و درگیری در آینده شود بنابراین در جلسات خواستگاری باید به این موارد پرداخته شود.

  1. هزینه عروسی یکی از عوامل مهم در مورد ازدواج هزینه است. حتی اگر یک عروسی ساده دارید، باز هم باید هزینه های اولیه عروسی را بپردازید. بنابراین مهم است که اطمینان حاصل کنید که موقعیت مالی لازم را دارید.
  2. دین. اگر شما و شریک زندگیتان مذاهب متفاوتی دارید و قصد دارید که باهم ازدواج کنید، بهتراست به مشاور مراجعه کنید زیرا تفاوت دینی می تواند باعث اختلاف و درگیری میان شما شود.
  3.  تعهد و اعتماد. این امر چیزی است که نمی توانید از آن اجتناب کنید. باید از خود بپرسید که آیا ۱۰۰ درصد به شریک زندگی‌تان اعتماد دارید و می‌دانید که در طول زندگی مشترک از شما حمایت می‌کند و از شما مراقبت خواهد کرد؟
  4.  پذیرش یکدیگر. دوست داشتن یک نفر یعنی پذیرفتن او حتی با وجود عیب هایی که دارد. اگر واقعاً کسی را دوست داشته باشید، نقص های او را خواهید دید و او را همان طور که هستند دوست خواهید داشت
  5.  بخشش. هیچ کس کامل نیست و همه پشیمانی هایی دارند. اگر شما یا شریک زندگیتان در گذشته اشتباهی انجام داده اید، باید یاد بگیرید که قبل از ازدواج یکدیگر را ببخشید. اگر این امکان پذیر نیست، باید در نظر داشته باشید که این امر چه اثراتی ممکن است داشته باشد.
  6. ازدواج نیاز به مهارت دارد. برای اینکه یک ازدواج در طول زمان شکوفا شود، به مهارت های مختلفی نیاز دارید. مهارت ارتباطی به شما کمک می کند شریک زندگی خود را درک کنید، بدانید چه زمانی باید گوش دهید و چه زمانی صحبت کنید. مهارت های حل مسئله به شما کمک می کند تا برای مدیریت موقعیت های پیچیده با یکدیگر همکاری کنید و به بهترین نتیجه برسید.
  7.  از انتظارات غیر واقعی آگاه باشید. بسیاری از زوج ها با توقعات غیرواقعی در مورد موضوعاتی مانند رابطه جنسی، پول و اینکه چگونه اوقات تنهایی و با هم بودن خود را سپری می کنند وارد ازدواج می شوند. صحبت کردن با همسرتان تا حد زیادی به تعدیل مسائلی که از انتظارات غیرواقعی آن ها ناشی می شوند کمک می کند. 

سوالات خواستگاری همراه با جواب

  1. آیا بچه می خواهید؟ شاید الان به فکر بچه نباشید ولی در آینده باید در مورد آن تصمیم گیری کنید. حتما در مورد آن با یکدیگر صحبت کنید زیرا شاید همسر شما علاقه ای به بچه نداشته باشد یا بخواهد بلافاصله بعد از ازدواج بچه دار شود.
  2. برای چه چیزی می خواهید پس انداز کنید؟ برخی از زوجین برای سفر، برخی برای خرید خانه، برخی برای سرمایه گذاری و موارد مختلف پس انداز می کنند. نظر شما چیست؟
  3. تعطیلات رویایی شما چیست؟ افراد درونگرا و برونگرا تعطیلات متفاوتی را متصور می شوند بنابراین از این سوال می توانید به شباهت ها و تفاوت های یکدیگر پی ببرید. آیا می توانید این تفاوت ها را تحمل کنید؟
  4. چقدر به تنهایی نیاز دارید؟ این سوال کوچک تاثیر زیادی دارد. با کمک آن می توانید بفهمید که هر دوی شما چقدر زمان نیاز دارید تا تنها باشید.
  5. در مورد حیوانات خانگی چه احساسی دارید؟
  6.  مهم ترین فرد دنیا برای شما کیست؟
  7. چگونه با مسائل سخت برخورد می کنید؟ 

برای سوالات دیگر می توانید 1000 سوالات ازدواج | کاملترین سوالات ازدواج به تفکیک جلسه، را مطالعه کنید.

منبع : مشاوره خواستگاری| نکات+ سوالات اساسی 

اعتیاد به بازی های ویدیویی تا حد جنون و خودکشی

اعتیاد به بازی های ویدیویی

اعتیاد به بازی های ویدیویی (VGA) استفاده اجباری یا بیش از حد نسبت به بازی های ویدیویی است که می تواند پ بر جنبه های مختلف زندگی افراد از جمله سلامت جسمی و مالی و همچنین رفاه اجتماعی تاثیرات منفی داشته باشد.

بازی‌های مدرن به گونه‌ای توسعه یافته‌اند که در حال حاضر راه‌های مختلفی وجود دارد که افراد می‌توانند به آن‌ها معتاد شوند و بازی‌ها را روی رایانه، کنسول‌ یا حتی با تلفن همراه انجام دهند.

افراد مبتلا به اعتیاد بازی های ویدیویی ممکن است برایشان سخت باشد که سایر فعالیت های روزانه را بر بازی های ویدیویی اولویت دهند،

زیرا وابستگی عاطفی قوی به بازی ها دارند و احساس می کنند نمی توانند از بازی دور شوند. افراد مبتلا به این عارضه بیشتر احتمال دارد افسردگی و اضطراب را تجربه کنند و گزارش دهند که از نظر اجتماعی منزوی شده اند.

دلایل اعتیاد به بازی های ویدیویی چیست؟

اعتیاد به بازی های ویدیویی به دلیل صرف زمان زیاد برای بازی ایجاد می شود. اشاره شده است که بازی‌های چندنفره می‌تواند اعتیاد بیش تری ایجاد کند.

بازی‌های چند نفره می‌توانند باعث شوند کاربران زمان را از دست بدهند، علاوه بر این بازی هایی که شامل قمار می شوند نیز توسط بسیاری از دولت ها به دلیل اعتیاد زیاد ممنوع شده است.

سازمان جهانی بهداشت (WHO) به افرادی که بازی های ویدیویی انجام می دهند توصیه می کند که نسبت به مدت زمانی که صرف فعالیت های بازی می کنند هوشیار باشند و زمان مشخصی را باید به آن اختصاص دهند.

مراحل مختلف اعتیاد به بازی های ویدیویی چیست؟

چهار مرحله اعتیاد به بازی های ویدیویی وجود دارد:

  1.  علاقه  گاه به گاه:مردم اغلب برای اوقات فراغت شروع به بازی های ویدیویی می کنند و چند ساعت در هفته را صرف این فعالیت می کنند.
  2.  علاقه  عمیق تر:زمانی این علاقه عمیق تر می شود که علاقه به بازی افزایش می یابد و عمیق تر می شود. به مرور بازی‌های ویدیویی اهمیت بیشتری در زندگی افراد پیدا می‌کنند و ممکن است پول بیشتری برای آن خرج کنند.
  3.  علاقه فزاینده: این زمانی است که بازی های ویدیویی تمرکز اصلی افراد می شوند و دیگر به فعالیت های دیگر علاقه نشان نمی دهند. بنابراین زمانی که بازی های ویدیویی انجام نمی دهند، ممکن است بی قرار یا مضطرب شوند و سایر سرگرمی ها را نادیده بگیرند.
  4. اعتیاد به  بازی:فرد دچار وسواس شده و الگوی خواب و غذا خوردن او نامنظم شده است. آن ها تمام وقت و انرژی خود را روی بازی متمرکز می کنند. کسانی که اعتیاد به بازی های ویدیویی را تجربه می کنند ممکن است خود را از دوستان، خانواده و همکاران دور کنند. همچنین ممکن است زمان کمتری را برای بهداشت شخصی صرف کنند.

سازمان جهانی بهداشت می‌گوید که برای تشخیص اختلال بازی، الگوی رفتاری باید «شدت کافی» داشته باشد تا منجر به آسیب‌های قابل‌توجه در عملکرد فردی، خانوادگی، اجتماعی، آموزشی، شغلی یا سایر زمینه‌های مهم شود و حداقل به مدت ۱۲ ماه طول بکشد.

چگونه اعتیاد به بازی های ویدیویی را تشخیص دهید؟

علائم مشخص یک فرد مبتلا به اعتیاد به بازی های ویدیویی عبارتند از:

  • فکر می کنید یا می خواهید دائماً بازی های ویدیویی انجام دهید.
  • دروغ گفتن در مورد اینکه چقدر زمان صرف بازی های ویدیویی می شود.
  • احساس ناتوانی در کاهش زمان بازی
  • نادیده گرفتن سایر سرگرمی ها با دوستان یا خانواده
  • عملکرد تحصیلی ضعیف
  • علائم تحریک پذیری، اضطراب یا عصبانیت هنگام بازی نکردن
  • عدم رعایت بهداشت فردی مناسب
  • بیخوابی

آیا اعتیاد به بازی می تواند مضر باشد؟ عواقب آن چیست؟

سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است که اعتیاد به بازی می تواند منجر به تغییراتی در سلامت جسمی یا روانی و عملکرد اجتماعی فرد شود. مبتلایان می توانند سلامت روانی ضعیف تری را تجربه کنند و بیش تر به افسردگی یا اضطراب مبتلا می شوند.

افرادی که دارای اعتیاد به بازی ویدیویی هستند، به ویژه کودکان، افزایش پرش افکار و رفتارهای پرخاشگرانه را تجربه می کنند.

سایر پیامدهای مضر این اعتیاد عبارتند از:

  • رابطه اجتماعی ضعیف
  • افزایش وزن
  • مشکلات وضعیت بدن که منجر به کمردرد می شود

درمان اعتیاد به بازی های ویدیویی

اعتراف به مشکل و جستجوی کمک حرفه ای اولین قدم برای داشتن یک زندگی رضایت بخش، سالم و شاد است.

افرادی که VGA را تجربه می کنند می توانند از درمان شناختی رفتاری (CBT) برای درمان اعتیاد بهره ببرند .

همچنین ممکن است به آن ها توصیه شود که درمان انگیزشی (MT) را همراه با CBT و همچنین درمان های دیگر مانند فیتنس درمانی را انجام دهند.

درمان اعتیاد به بازی در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان

در مرکز مشاوره ستاره ایرانیان، برنامه‌های درمان اعتیاد به بازی‌های ویدیویی به صورت شخصی سازی شده ارائه می شود که به فرد کمک می کند با همراهی مشاور درمان را شروع و ادامه دهد.

با رویکرد استراتژیک، روش‌های درمانی ترکیبی و مشاورانی با سال ها تجربه، مرکز مشاوره ستاره ایرانیان منابع و ابزارهای لازم را برای بهبودی کامل افراد فراهم می‌کنند.

اگر به بازی های ویدیویی اعتیاد دارید، یا نگران یکی از عزیزان خود هستید، لطفاً برای اطلاع در مورد گزینه های درمان با ما تماس بگیرید، ما اینجا هستیم تا به شما کمک کنیم.

منبع : اعتیاد به بازی های ویدیویی تا حد جنون و خودکشی

بهترین مشاوره ازدواج در تهران

مشاوره ازدواج در تهران نوعی مشاوره مشترکی است که در آن زن و شوهر معمولاً به دلیل مسائل مربوط به رابطه به دنبال کمک هستند. این روش با سایر انواع درمان متفاوت است زیرا در هر جلسه دو فرد شرکت می کنند.

براساس گزارش انجمن روانشناسی آمریکا، حدود 75 درصد( از هر چهار مراجعه سه زوج) از زوج هایی که مشاوره ازدواج می گیرند، بیان می کنند که این درمان روابط آن ها را بهبود می بخشد و به آن ها در ارتباط با یکدیگر کمک می کند.

مشاوره ازدواج می تواند به شما، همسر یا شریک زندگی تان کمک کند تا متوجه مشکلات زیر شوید و در صورت احتیاج برای مقابله با آن ها تکنیک های لازم را بیاموزید:

  • خیانت
  • طلاق
  • سوء مصرف مواد
  • اختلالات جسمی یا روحی
  • تناقضات فرهنگی
  • افسردگی
  • امور مالی
  • بیکاری
  • مشکلات ارتباطی
  • اضطراب
  • مشکلات جنسی
  • تعارضات در مورد تربیت کودک
  • ناباروری
  • ناتوانی در کنترل خشم

مشاوره ازدواج حضوری تهران

مشاور یا درمانگر به زوج‌ها کمک می‌کند تا مشکلات خود را مشخص و درک کرده و سعی کند آن‌ها را به بهترین شکل حل کنند. در جلسات مشاوره ازدواج مشاور به شما کمک می کند تا هر دو بخش خوب و بد رابطه را تجزیه و تحلیل کنید و مشکلات خود را ریشه یابی کنید.

مشاوره ازدواج می تواند به شما کمک کند تا مهارت هایی اساسی را برای تقویت رابطه خود بیاموزید. این مهارت ها ممکن است شامل برقراری ارتباط، حل مسئله، آشنایی با تفاوت ها و کنار آمدن با آن ها باشد. 

بعد از چند جلسه متوجه خواهید شد که رابطه تان رو به بهبود است. از سوی دیگر، ممکن است در نهایت متوجه شوید که اختلافات شما واقعاً حل شدنی است و با کمک مشاور می توانید برای بهبود آن تلاش کنید.

مشاوره ازدواج رایگان

مشاوره ازدواج رایگان از روش های زیر به زوجین کمک می کند و روابط آن ها را به طور موثری بهبود می بخشد:

  • با شناسایی الگوهای سمی و مخرب روند تغییر واقعی را شناسایی می کنند.
  • زوجین می توانند مشکلات خود را از منظری جدید بررسی کنند و مشاور می تواند راه های جدیدی برای تشخیص و حل تعارضات به آن ها بیاموزند.
  • زوجین شروع به ایجاد اعتماد و بهبود ارتباطات می کنند.
  • زوجین می‌توانند تصمیم بگیرند که ازدواج خود را بازسازی کنند یا با آرامش و بدون تصمیم گیری عجولانه در مورد طاق و جدایی صحبت کنند.

برای مشاوره ازدواج کجا برم

در تمامی صفحات سایت، مشاوره به صورت رایگان صورت می گیرد. البته در برخی از مراکز مانند مرکز مشاوره ستاره ایرانیان برای افرادی که توان مالی مناسبی ندارند تخفیف هایی نیز ارائه می شود. برای اطلاع از این موضوعات می توانید با شماره های 02122354282 و 02122247100 تماس حاصل فرمایید

بهترین مشاور ازدواج

زوج درمانی و مشاوره ازدواج هرگز آسان نیست، اما با داشتن یک مشاور مناسب، می توانید روند مشاوره را به بهترین شکل طی کنید. انتخاب مشاور ازدواج هرگز آسان نیست، اما رعایت موارد زیر به شما کمک می کند تا انتخاب های خود را محدود کنید:

  1.  آیا با تجربه هستند؟
  2. آیا آن ها بی طرف هستند؟
  3. آیا با آن ها راحت هستید؟

مشاور ازدواج آنلاین

مشاوره آنلاین یک گزینه عالی برای کسانی است که نمی خواهند یا نمی توانند خانه را ترک کنند. علاوه بر این معمولا از نظر مالی به صرفه تر می باشد، البته نباید از نکات منفی آن غافل شد. به طور کلی مشاوره آنلاین در مقایسه با مشاوره حضوری تاثیر کم تری دارد.

به یاد داشته باشید که مشاوره ازدواج زمانی می‌تواند موثر باشد که هر دو نفر به صورت فردی و زوجی تمایل به یادگیری، رشد و بهبودی داشته باشند، اما نتایج تا حد زیادی به تعهد زوجین به مشاوره بستگی دارد.

مشاوره آنلاین رایگان می تواند به شرایط و اختلالات خاصی کمک کند، مانند:

  • اضطراب
  • مسائل رابطه
  • افسردگی جزئی

از نکات مثبت مشاوره آنلاین می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • راحت تر است
  • هزینه کم
  • امکان دسترسی مداوم

دکتر روانشناس ازدواج

بهترین راه برای  موفقیت در تمام مراحل زندگی، مشاوره با افراد با تجربه می باشد، با توجه به ارزشمند بودن عمر و زمان می توانیم در همه زمینه ها از تجربیات این افراد کمک بگیریم و به آن ها اجازه دهیم تا به بهترین شکل ما را راهنمایی کنند.

قبل ا‌‌‌‌‌‌‌‌ز ازدواج راه های ی برای شناخت همسرتان وجود دارد که می تواند موفقیت آینده رابطه شما را تعیین کند. خوشبختانه مشاوره ازدواج برای همه زوجین مفید می باشد، بنابراین حتما با مراجعه به مشاور و انجام تست های شخصیت، اختلالات و صمیمیت زوجین شناخت کامل و درستی نسبت به یکدیگر پیدا کنید.

چه کسانی باید به دنبال مشاوره ازدواج باشند؟

  1. زوج هایی که احساس می کنند به طور مداوم در مورد یک موضوع مشخص دعوا می کنند و راهی برای حل آن ندارند.
  2. در مورد روش های تربیتی، مالی یا سبک زندگی اختلاف نظر دارید.
  3. احساس می کنند که نمی توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
  4. زوج هایی که احساس می کنند رابطه شان به سمت سردی می رود.
  5. زوج هایی که با مسائل سوء مصرف مواد و اختلالات روانی سر و کار دارند.
  6.  زوج هایی که احساس می کنند مسئولیت های خانه نابرابر است و نمی توانند راه حل آن را پیدا کنند.

چه کسانی از مشاوره ازدواج بیشتر بهره می برند؟

  1. زوج های جوان 
  2. زوج هایی که هنوز عاشق یکدیگر هستند.
  3. زوج هایی که آماده تغییر می باشند.
  4. افرادی که آماده دیدن خود و نقص هایشان هستند.


وقت مشاوره ازدواج

مرکز مشاوره ستاره ایرانیان در برخی از ایام امکان مشاوره رایگان تلفنی را برای مراجعان فراهم نموده است که برای اطلاعات بیش تر می توانید با شماره های مرکز تماس حاصل فرمایید.

منبع : بهترین مشاوره ازدواج در تهران 

کمک به فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

کمک به فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

اینکه یکی از از عزیزانتان اختلال استرس پس از سانحه رنج می برد، طاقت فرساست. اما مراحل زیر به شما کمک می کند تا به دوست یا همسرتان کمک کرده و آن ها را به زندگی عادی و طبیعی بازگردانید.

، دوست یا یکی از اعضای خانواده شما به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شما را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. زندگی با فرد دچار اختلال استرس پس از سانحه آسان نیست و آسیب ها

زندگی با کسی که اختلال استرس پس از سانحه دارد

ابتلا شریک ی زیادی به روابط و زندگی خانوادگی می زند.از سردی و بدخلقی عزیزتان آزار می‌بینید و همیشه سعی می کنید او را درک کنید، چرا که آن ها کمتر می‌توانند محبت کنند و بی ثبات هستند. احساس می کنید که زندگی شکننده و بی ثباتی دارید یا با یک غریبه زندگی می کنید. همچنین مجبور می شوید سهم بیشتری از کارهای خانه را بر عهده بگیرید و با ناامیدی عزیزتان کنار بیایید.

علائم اختلال استرس پس از سانحه حتی منجر به از دست دادن شغل، سوء مصرف مواد و سایر مشکلاتی شود که کل خانواده را تحت تأثیر قرار می دهد.

به یاد داشته باشید که فرد مبتلا به استرس پس از سانحه کنترلی روی رفتارهای خود ندارد و نباید رفتارهای آن ها را به دل بگیرید یا ناراحتی های آن ها را به خودتان ربط دهید. سیستم عصبی فرد مورد علاقه شما در حالت هوشیاری دائمی «قفل» شده است و باعث می شود که دائماً احساس آسیب پذیری و ناامنی کند یا مجبور شود بارها و بارها تجربه آسیب زا را دوباره مرور کند.

همۀ اینها منجر به عصبانیت، تحریک پذیری، افسردگی، بی اعتمادی و سایر علائم اختلال استرس پس از سانحه می شود که فرد مورد علاقه شما نمی تواند به سادگی آن ها را متوقف کند.

با این حال، با حمایت مناسب از سوی شما و سایر اعضای خانواده و دوستان، سیستم عصبی او به حالت عادی برمی گردد. با این نکات به آن‌ها کمک کنید تا از رویداد آسیب‌زا خارج شوند و زندگی مشترکتان را به حالت عادی بازگردانید.

کمک به فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

نکته۱: حمایت اجتماعی ارائه دهید

معمولاً افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه از خانواده و دوستان کناره گیری می کنند. آن ها احساس شرمندگی می کنند، نمی خواهند سربار کسی باشند یا باور پیدا کرده اند که دیگران متوجه احساسات آن ها نمی شوند.

اگرچه مهم است که به حریم خصوصی عزیزتان احترام بگذارید، اما آرامش و حمایت شما به او کمک می کند بر احساس درماندگی، اندوه و ناامیدی غلبه کند. در واقع، متخصصان بر این باورند که ارتباط چهره به چهره از سوی دیگران مهم ترین عامل در بهبود اختلال استرس پس از سانحه است.

اینکه چگونه عشق و حمایت خود را به بهترین شکل به فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه نشان دهید، همیشه آسان نیست. شما نمی توانید فرد مورد علاقه خود را مجبور به بهبودی کنید، اما می توانید صرفا با گذراندن وقت در کنار او، نقش مهمی در روند بهبودی او داشته باشید.

به عزیزتان فشار نیاورید تا صحبت کند. برای افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه صحبت در مورد تجربیات آسیب زا بسیار دشوار است. برای برخی حتی باعث بدتر شدن احساس آن ها می شود. درعوض، به او آگاهی بدهید که اگر خواست حرف بزند، در کنارش هستید که گوش بدهید. احساس همراهی و پذیرفته شدن از سوی شماست که به فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه آرامش می‌دهد، نه لزوما صحبت کردن.

همراه عزیزتان کارهای عادی و روزمره انجام دهید، کارهایی که ربطی به اختلال استرس پس از سانحه یا تجربه آسیب زا ندارد. فرد مورد علاقه خود را تشویق کنید که دوستانی داشته باشد، سرگرمی هایی را دنبال کند که برای او لذت بخش است و به ورزش هایی مانند پیاده روی، دویدن، شنا یا صخره نوردی بپردازد. با هم در یک کلاس تناسب اندام شرکت کنید، به رقص بروید یا یک قرار ناهار هفتگی با دوستان و خانواده داشته باشید.

به جای اینکه به او بگویید چه کاری باید انجام دهد، اجازه دهید عزیزتان رهبری را بر عهده بگیرد. با اینکه افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مانند یکدیگر نیستند. اما بیشتر آن ها به طور غریزی می دانند که چه چیزی باعث می شود احساس آرامش و امنیت کنند. راهنمایی بگیرید که چگونه می توانید به بهترین شکل عزیزتان را حمایت و همراهی کنید.

استرس خود را مدیریت کنید

هر چه آرام تر و متمرکزتر باشید، بهتر می توانید به عزیزتان کمک کنید.

صبور باشید

بهبودی فرآیندی است که زمان می برد و اغلب با شکست‌هایی همراه است. نکته مهم این است که مثبت بمانید و از همسر خود حمایت کنید.

درباره اختلال استرس پس از سانحه آموزش ببینید.

هر چه بیشتر در مورد علائم، اثرات و گزینه‌های درمانی بدانید، برای کمک به عزیزتان و درک آنچه که او از سر می‌گذراند، مجهزتر بوده و نگاه جامع تری به موضوع پیدا می کنید.

احساسات منفی را بپذیرید 

وقتی که در حال گذراندن شرایط هیجانی هستید، برای ترکیب پیچیده ای از احساسات آماده باشید مانند، چیزهایی که هرگز نمی خواستید بشنوید. فقط به یاد داشته باشید، داشتن احساسات منفی نسبت به اعضای خانواده به معنی دوست نداشتن آن ها نیست.

نکته ۲: شنونده خوبی باشید

اگرچه نباید فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه را مجبور به صحبت کنید، اما اگر خود او تصمیم به گفتن گرفت، سعی کنید بدون توقع یا قضاوت گوش دهید. او را متوجه کنید که به موضع علاقه مند هستید و برایتان مهم است، اما نگران راهنمایی هایی که باید در پاسخ بدهید، نباشید. همین گوش دادن با دقت، برای محبوب شما مفید است، نه آنچه می گویید.

لازم است که یک فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بارها و بارها در مورد رویداد آسیب زا صحبت کند. این بخشی از روند بهبودی است، بنابراین به عزیزتان نگویید که از تکرار وقایع گذشته خودداری کند، درعوض، به او پیشنهاد دهید که هر چند بار که نیاز دارد صحبت کند.

ممکن است گوش دادن به برخی از چیزهایی که عزیزتان به شما می گوید بسیار سخت باشد. حتی اگر از حرف های او خوشتان نمی آید به احساسات و واکنش های او احترام بگذارید. اگر با شنیدن حرف های او ناراضی، وحشت زده یا قضاوتگر شوید، بعید است که دوباره با شما صحبت کند.

مشکلات ارتباطی که باید از آن ها اجتناب کرد:

نبایدها:

  • پاسخ‌های دم دستی یا اینکه فقط به عزیزتان بگویید همه چیز درست می‌شود.
  • اینکه اجازه ندهید عزیزتان در مورد احساسات یا ترس های خود صحبت کند.
  • توصیه کردن یا اینکه به عزیزتان بگویید که چه کاری باید انجام دهد.
  • همه مشکلات مربوط به رابطه یا خانواده خود را به اختلال استرس پس از سانحه عزیزتان مربوط کرده و او را سرزنش کنید
  • تجربه آسیب‌زای او را نفی کنید، دست کم بگیرید یا انکار کنید.
  • او را تهدید کنید.
  • کاری کنید که عزیزتان احساس ضعف کند، زیرا دیگران بهتر از او با همین مشکل کنار آمده اند.
  • اینکه به عزیزتان بگویید خوش شانس بوده که وضعیتش بدتر نشده است.
  • با تجربیات یا احساسات شخصی خود روند را مدیریت کنید و به همسرتان اجازه دخالت ندهید.

نکته ۳: اعتماد و ایمنی را بازسازی کنید

برخی از حوادث نگرش فرد به جهان را تغییر داده و آن را مکانی همیشه خطرناک و ترسناک جلوه می‌دهد، همچنین به توانایی افراد برای اعتماد به دیگران و خود آسیب می رساند. اگر راهی پیدا کنید که بتوانید احساس امنیت عزیزتان را بازسازی کنید، به بهبود او کمک خواهید کرد.

تعهد خود را به رابطه ابراز کنید.

به عزیزتان آگاهی بدهید که شما برای مدت طولانی در کنار او هستید، تا او احساس کند که مورد علاقه و حمایت قرار گرفته است.

برنامه هایی ایجاد کنید.

سازماندهی و ایجاد برنامه های قابل پیش بینی حس ثبات و امنیت را به افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه اعم از بزرگسالان و کودکان باز می گرداند: برنامه‌های روزمره مانند وادار کردن عزیزتان به کمک در تهیه مواد غذایی یا کارهای خانه، زمان‌بندی منظم برای وعده‌های غذایی، یا صرفاً «در کنار او بودن» از این دست برنامه ها می باشد.

استرس را در خانه به حداقل برسانید.

مطمئن شوید که فرد مورد علاقه شما فضا و زمان مناسب برای استراحت و آرامش دارد. از هرگونه استرس یا اضطرابی دوری کنید، حتی ممکن است لازم باشد شنیدن اخبار را به حداقل برسانید.

از آینده صحبت کنید و برنامه ریزی کنید.

این کار به مقابله با این احساس مشترک در بین افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه کمک می کند که فکر می کنند آینده ای ندارند.

به وعده های خود عمل کنید

با نشان دادن اینکه قابل اعتماد هستید، به بازسازی اعتماد کمک کنید. ثبات داشته باشید و حتما آنچه را که می گویید انجام دهید.

بر نقاط قوت عزیزتان تاکید کنید.

به عزیزتان بگویید که فکر می کنید او خوب می شود و به تمام ویژگی های مثبت و موفقیت های او اشاره کنید، البته حتما توجه داشته باشید که زیاده روی در این امر اثر عکس را به دنبال دارد.

به دنبال راه هایی برای توانمندسازی او باشید.

به جای اینکه کارهایی را برای او انجام دهید که او خودش قادر به انجام آن هست، بهتر است با دادن قدرت انتخاب و کنترل بیشتر، اعتماد به نفس او را تقویت کنید.

نکته ۴: محرک ها را پیش بینی و مدیریت کنید

محرک هر چیزی می تواند باشد (یک فرد، مکان، شیء یا موقعیت) که به فرد مورد علاقه شما آسیب یا حادثه را یادآوری و علائم اختلال استرس پس از سانحه را در او بیدار کند، مانند خاطرات.

گاهی اوقات، محرک ها آشکار هستند. برای مثال، یک کهنه سرباز نظامی با دیدن دوستان رزمندۀ خود یا صداهای بلندی که شبیه شلیک گلوله است، تحریک می شود. برخی دیگر مدتی طول می کشد تا شناسایی و درک شوند، مثلاً شنیدن آهنگی که در زمان وقوع حادثه آسیب زا در حال پخش بوده. همچنین محرک ها لزوما خارجی نیستند: احساسات و عواطف درونی نیز علائم اختلال استرس پس از سانحه را تحریک می کنند.

محرک های خارجی رایج PTSD

  • مناظر، صداها یا بوهای مرتبط با حوادث.
  • افراد، مکان ها یا چیزهایی که آسیب را به یاد می آورند.
  • تاریخ ها یا زمان های مهم، مانند سالگردها یا زمان خاصی از روز.
  • طبیعت (انواع خاصی از آب و هوا، فصل ها و غیره).
  • مکالمات یا پوشش رسانه ای در مورد حادثه های مشابه.
  • موقعیت هایی که احساس محدودیت می دهند (گیر کردن در ترافیک، مطب دکتر یا یک جمعیت).
  • روابط، خانواده، مدرسه
  • کار یا فشارها و مشاجرات مالی.
  • مراسم تشییع جنازه، بیمارستان یا درمان پزشکی.

محرک های داخلی رایج PTSD

  • ناراحتی جسمی، مانند گرسنگی، تشنگی، خستگی، بیماری و ناکامی جنسی.
  • هر گونه احساس بدنی که حوادث را به یاد می آورد، از جمله درد، زخم های قدیمی یا آسیب های مشابه.
  • احساسات شدید، به ویژه احساس درماندگی بیش از حد یا به دام افتادن.
  • احساسات نسبت به اعضای خانواده، مانند آمیزه ای از حس عشق، آسیب پذیری و رنجش.

صحبت با فرد مورد علاقه خود در مورد محرک های PTSD

از عزیزتان بیش تر در مورد کارهایی که در گذشته انجام داده بپرسید تا دربارۀ محرکی که کمک کننده بوده (و همچنین اقداماتی که کمک نکرده است) پاسخ دهد. سپس برای نحوه پاسخگویی در آینده نشانه ها و قرارهایی بگذارید.

با عزیزتان تصمیم بگیرید که وقتی دچار کابوس، خاظرات یا حمله هراس می شود، چگونه واکنش نشان دهید. برنامه داشتن از پیش، ترسناکی وضعیت را برای هر دوی شما کمتر می کند. همچنین در موقعیت بسیار بهتری خواهید بود تا به عزیزتان کمک کنید آرام شود.

چگونه به فردی که دچار فلاش بک یا حمله هراس شده است کمک کنیم

در طول خاطرات، اغلبِ انسان ها احساس می‌کنند که گویی از بدن خود جدا شده اند. هر کاری که بتواند آن ها را به زمان حال برگرداند مفید خواهد بود. اقدامات زیر می تواند در این کار شما را یاری کنند:

  • به عزیزتان بگویید که اگرچه به نظر می‌رسد در آن شرایط قرار می گیرد، اما رویداد واقعاً دوباره تکرار نمی شود.
  • به او کمک کنید تا اطراف خود را مرور کند (مثلاً از او بخواهید به اطراف اتاق نگاه کرده و آنچه را که می بیند با صدای بلند توصیف کند).
  • او را تشویق کنید که نفس های عمیق و آهسته بکشد (تنفس سریع و نامنظم باعث افزایش احساس وحشت می شود).
  • از حرکات ناگهانی یا هر چیزی که ممکن است او را شگفت زده کند خودداری کنید.
  • قبل از اینکه او را لمس کنید اجازه بگیرید. لمس کردن یا قرار دادن بازوهای خود در اطراف فرد ممکن است باعث شود او احساس کند در دام افتاده که منجر به تحریک بیشتر و حتی خشونت می شود.

نکته ۵: با نوسانات خلقی و عصبانیت مقابله کنید

اختلال استرس پس از سانحه منجر به مشکلاتی در مدیریت احساسات و تکانه ها می شود. در این شرایط عزیزتان دچار تحریک پذیری شدید، بدخلقی، یا خشم شدید می‌شود.

افرادی که از اختلال استرس پس از سانحه رنج می برند در یک وضعیت دائمی استرس جسمی و عاطفی زندگی می کنند. از آنجا که آن ها معمولاً با خوابیدن مشکل دارند، دائماً خسته، پرخاشگر و از نظر جسمی ضعیف هستند. این مشکلات باعث می‌شود که به استرس های روزانه بیش از حد واکنش نشان دهند.

برای بسیاری از افراد مبتلا به PTSD، خشم تنها پوششی برای سایر احساسات مانند غم و اندوه، درماندگی یا احساس گناه است. خشم باعث می شود به جای اینکه ضعیف و آسیب پذیر باشند، احساس قدرت کنند. برخی دیگر سعی می کنند خشم خود را تا زمانی که شما انتظارش را ندارید سرکوب کنند.

مراقب نشانه‌های عصبی بودن مانند فک قفل شده یا مشت‌های گره شده، بلند صحبت کردن یا آشفته شدن، باشید. به محض مشاهده علائم هشدار دهنده اولیه، اقداماتی را برای خنثی کردن وضعیت انجام دهید.

سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید.

در طول پ طغیان عاطفی، تمام تلاش خود را بکنید تا آرام بمانید. این کار به عزیزتان نشان می دهد که شما «امن» هستید و از تشدید وضعیت جلوگیری می کند.

به فرد فضا بدهید.

از شلوغ کردن اطراف یا گرفتن فرد خودداری کنید زیرا باعث می شود که فرد آسیب دیده احساس خطر کند.

بپرسید چگونه می توانید کمک کنید.

مثلا این سؤال: در حال حاضر چه کاری می توانم برای کمک به تو انجام دهم؟ می تواند مفید باشد، شما همچنین می توانید زمان استراحت یا رفتن به جایی دیگر برای عوض شدن حال و هوا را پیشنهاد بدهید.

ایمنی را اولویت قرار دهید

اگر وضعیت فرد با وجود تلاش های شما برای آرام کردن اوضاع بدتر شد، خانه را ترک یا خود را در اتاق حبس کنید. اگر می ترسید که عزیزتان به خودش یا دیگران صدمه بزند با پلیس یا دکتر تماس بگیرید.

به فرد مورد علاقه خود کمک کنید خشم خود را مدیریت کند.

خشم یک احساس طبیعی و سالم است، اما زمانی که مزمن، انفجاری و خارج از کنترل شود، تأثیرات جدی بر روابط، سلامت و وضعیت ذهنی فرد می‌گذارد. عزیزتان می تواند با تحقیق درباره مسائل ریشه ای و یادگیری روش های سالم تر برای ابراز احساسات، خشم خود را کنترل کند.

نکته ۶: درمان حمایتی

عشق و حمایت شما و نزدیکان اگر چه ضروری است، اما همیشه کافی نیست. بسیاری از افرادی که آسیب دیده اند به درمان حرفه ای اختلال استرس پس از سانحه نیاز دارند. اما مطرح کردن آن می تواند حساسیت برانگیز باشد. به این فکر کنید که اگر کسی پیشنهاد کند که شما به درمان نیاز دارید چه احساسی خواهید داشت.

منتظر زمان مناسب برای مطرح کردن نگرانی های خود باشید.

وقتی در حال مشاجره یا در وسط بحران هستید، آن را مطرح نکنید. همچنین مراقب زبان خود باشید. از هر جمله ای که دلالت بر «دیوانه یا بیمار بودن» همسر شما دارد اجتناب کنید. در عوض موضوع را در یک چشم انداز مثبت و عملی ارائه دهید: درمان راهی برای یادگیری مهارت های جدید است که می تواند برای مدیریت طیف گسترده ای از چالش های مرتبط با اختلال استرس پس از سانحه مورد استفاده قرار گیرد.

بر مزایای آن تاکید کنید.

به عنوان مثال، درمان به او کمک می کند تا مستقل تر و تحت کنترل باشد یا به کاهش اضطراب و اجتنابی کمک می کند که او را از انجام کارهایی که می خواهد انجام دهد باز می دارد.

روی مشکلات خاص تمرکز کنید.

زمانی که در مورد اختلال استرس پس از سانحه یا مشاوره صحبت می‌کنید و عزیزتان واکنش تندی ندارد و گوش می دهد، بر این تمرکز کنید که چگونه درمان می‌تواند به مسائل خاصی مانند مدیریت خشم، اضطراب، یا مشکلات تمرکز و حافظه کمک کند.

مشکلات و محدودیت های درمان را بپذیرید.

برای مثال، می‌توانید بگویید: «می‌دانم که درمان یک راه حل سریع یا جادویی نیست و پیدا کردن درمانگر مناسب ممکن است کمی طول بکشد. اما حتی اگر کمی کمک کند، ارزشش را دارد.»

از افرادی که عزیزتان به آن ها احترام می گذارد و به آن ها اعتماد دارد کمک بگیرید.

اگر این ایده از جانب شخص دیگری مطرح شود، ممکن است فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بهتر بپذیرد. به فرد پیشنهاد دهید که به پزشک مراجعه کند یا مثلاً با یک دوست، معلم، مربی یا روحانی خاص صحبت کند.

فرد مورد علاقه خود را تشویق کنید تا به یک گروه پشتیبانی بپیوندد.

برقراری ارتباط با افراد دیگری که تجربیات آسیب زای مشابهی را پشت سر گذاشته به برخی از افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه کمک می کند که کمتر احساس آسیب دیدگی و تنهایی کنند.

نکته ۷: مراقب خود باشید

اگر به اختلال استرس پس از سانحۀ عزیزتان اجازه دهید بر زندگی شما مسلط شود و نیازهای خود را نادیده بگیرید حتما فرسوده و حتی ممکن است دچار آسیب ثانویه شوید. شما هم ممکن است با گوش دادن به داستان ها یا قرار گرفتن در معرض علائم آزاردهنده مانند خاطرات دچار مشکل شوید. هر چه بیشتر احساس فرسودگی و غرق شدن کنید، خطر آسیب دیدنتان بیشتر است.

برای اینکه قدرت این را داشته باشید که در طولانی مدت در کنار عزیزتان باشید و خطر آسیب ثانویه را کاهش دهید، باید خودتان را قوی نگه دارید، اگر احساس نیاز می کنید حتما به مشاور مراجعه کنید.

به نیازهای جسمانی خود توجه کنید

به اندازه کافی بخوابید، به طور منظم ورزش کنید، به درستی غذا بخورید، و مراقب هرگونه مشکل پزشکی باشید.

یک گروه پشتیبانی برای خود ایجاد کنید

به سایر اعضای خانواده، دوستان مورد اعتماد، درمانگر یا گروه پشتیبانی خود تکیه کنید. صحبت کردن در مورد احساسات خود و آنچه که از سر می گذرانید بسیار مفید است و می تواند به آرامش شما کمک کند.

برای زندگی خود وقت بگذارید.

دوستان، سرگرمی ها یا فعالیت هایی که شما را خوشحال می کند را رها نکنید. مهم است که چیزهایی در زندگی خود داشته باشید که در شما اشتیاق ایجاد می‌کنند.

مسئولیت را تقسیم کنید.

از سایر اعضای خانواده و دوستان هم کمک بخواهید تا بتوانید به اندازه کافی استراحت کنید. همچنین می توانید به دنبال مددکار اجتماعی در محل خود باشید.

حدود را مشخص کنید

در مورد آنچه می توانید انجام بدهید واقع بین باشید. محدودیت‌های خود را بشناسید، آن‌ها را با اعضای خانواده‌ و دیگران مطرح کرده و به آن‌ها پایبند باشید.

حمایت از افرادی که از جانبازان مراقبت می کنند

اگر شخصی که از او مراقبت می کنید یک کهنه سرباز است، مطلب اختلال استرس پس از سانحه در کهنه سربازان را بخوانید. همچنین برای گرفتن حمایت مالی و مراقبتی به بنیاد شهید و ایثارگران مراجعه کنید.

منبع : کمک به فرد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

درمان ترس از آینه| از تشخیص تا درمان

ترس از آینه (Spectrophobia) شامل ترس از آینه ها یا آنچه ممکن است در آن ها منعکس شود، می باشد. افراد مبتلا به آینه هراسی ممکن است به شدت از انعکاس خود در آینه، یا از ظاهر شدن ارواح در آن ها ترس داشته باشند.

این فوبیا بسیار نادر است، اما می تواند کاملاً جدی و خطرناک باشد. مانند سایر فوبیاها، طیف هراسی می تواند تمام جنبه های زندگی فرد را مختل کند و منجر به رفتارهای اجتنابی شود. تجربه علائم اسپکتروفوبیا یا فوبیا آینه می تواند فوق العاده ناتوان کننده بوده و بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد.

علائم فوبیا آینه

علائم آینه هراسی بسته به فرد متفاوت است، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد: 

  • علائم اضطراب یا ترس (مانند لرزش، تعریق، افزایش ضربان قلب و وحشت) هنگام مواجهه یا فکر کردن به آینه ها یا بازتاب ها تجربه کند.
  • ترس بیش از اندازه و غیرقابل کنترل.
  • رفتارهای اجتنابی
  • پرهیز از آینه
  • پریشانی و اختلال قابل توجه
  • فریاد زدن، گریه کردن، تلاش برای فرار

برای تشخیص فوبیای خاص، علائم باید حداقل به مدت شش ماه وجود داشته باشد و به دلیل وجود اختلالات اضطرابی دیگر نباشد.

توجه به این نکته مهم است که افرادی که آینه هراسی را تجربه می کنند ممکن است درگیر فوبیا دیگری نیز باشند.

تشخیص

فوبیا خاص ممکن است توسط پزشک یا متخصص سلامت روان با استفاده از راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-5) تشخیص داده شود. DSM-5 معیارهای تشخیص که باید رعایت شوند را شرح می دهد. روانشناس شما ممکن است از شما بخواهد که علائم، شدت و فراوانی آن ها را توضیح دهید. آن ها همچنین ممکن است از شما بخواهند که سطح ترس یا اضطراب خود را در یک مقیاس ارزیابی کنید تا تجربه و احساسات خود را بهتر درک کنید.

اختلالات مرتبط

در طول فرآیند تشخیص، روانشناس احتمال وجود سایر اختلالات را رد می کند. با صرف زمان لازم برای درک علائم شما، پزشک شما می تواند بهترین درمان را به شما ارائه دهد. اختلالات مشابه با فوبیا آینه شامل موارد زیر می باشند:

  • فاسموفوبیا
  • اختلال بدشکلی بدن
  • تاناتوفوبیا
  • هراس
  • اختلال وسواس فکری عملی
  • اختلال استرس پس از سانحه
  • اختلال اضطراب فراگیر
  • اختلال اضطراب اجتماعی

بیماری های همراه با آینه هراسی

تحقیقات نشان می‌دهد که فوبیا خاص به شدت با اختلالات دیگر سلامت روانی مرتبط است که شایع‌ترین آن ها اختلالات خلقی، اضطرابی و مصرف مواد است. 

علل

فوبیا خاص ممکن است در اثر رویداد آسیب زا ایجاد شود، اما این مورد برای همه کسانی که آن را تجربه می کنند صدق نمی کند. تحقیقات نشان می دهد که عوامل ژنتیکی و محیطی نیز ممکن است در ایجاد فوبی خاص نقش داشته باشند. عوامل زیاد از علل فوبیا به شمار می آیند:

  • کودکان و بزرگسالان مبتلا به آمیگدال بیش از حد فعال (بخشی از مغز که در احساسات و رفتار دخالت دارد) ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به فوبیای خاص باشند.
  • کودکان و بزرگسالانی که مشکلاتی را با پردازش عادت تجربه می کنند ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به فوبیا هستند.
  • ترس های زمینه ای ممکن است توسط تجربیات ژنتیکی، محیطی یا آسیب زا تشدید شوند. افراد مبتلا به آینه هراسی ممکن است به ارواح یا جن اعتقاد داشته باشند.

آینه هراسی ناشی از تروما

فردی که یک رویداد آسیب زا شامل یک آینه را تجربه کرده است ممکن است به ترس از آینه مبتلا شود. به عنوان مثال، کودکی که یک یا چند بار توسط شخصی در آینه ترسیده است، ممکن است در نهایت دچار اینه هراسی شود.

انواع

آینه هراسی ممکن است برای توصیف انواع مختلف ترس مربوط به آینه استفاده شود. در ادامه این انواع توصیف شده اند:

ترس از آینه و تصویر بدن

اگر مشکلات مربوط به تصویر بدن را تجربه می کنید، فکر آینه ها یا انعکاس ظاهرتان ممکن است باعث فوبیا شود. همچنین ممکن است علائم اسپکتروفوبیا را همراه با اختلال تغذیه یا اختلال بدشکلی بدن تجربه کنید.

ترس از بازتاب

ترس از آینه ممکن است با ترس عمومی بازتاب مرتبط باشد. علاوه بر آینه ها، ممکن است از هر گونه بازتاب مانند اتومبیل بسیار صیقلی یا برخی از انواع عینک بترسید. بازتاب ها گاهی باعث می شوند تا اشیا کمی غیر واقعی به نظر برسند، که ممکن است برای برخی افراد آزاردهنده باشد.

ترس های خرافاتی

آینه ها از دیرباز با آداب و رسوم و خرافات مرتبط بوده اند. برخی معتقدند که آینه روح انسان را منعکس می کند. در برخی فرهنگ‌ها، افراد آینه‌های خانه یک فرد تازه فوت شده را می‌پوشانند، چه برای جلوگیری از ظهور ارواح مرده و چه برای جلوگیری از علامت‌گذاری مرگ بر عزیزان بازمانده.

پیوند بین آینه و روح منجر به طیف گسترده ای از افسانه ها شده است که ممکن است به ترس فرد از مرگ یا ارواح مربوط باشد.

درمان فوبیا آینه

رفتار درمانی

درمان آینه هراسی به علائم منحصر به فرد شما بستگی دارد، اگرچه معمولاً شامل نوعی روان درمانی می باشد. نگران نباشید و بدانید که مجبور نیستید این را به تنهایی تجربه کنید و منابع و پزشکان ماهر در دسترس هستند تا به شما کمک کنند کهبر ترس های خود غلبه کنید.

مواجهه درمانی رایج ترین روش مورد استفاده برای درمان فوبیای خاص است. 

دارودرمانی

درمان آینه هراسی معمولاً نیازی به دارو ندارد، اما داروهای روانگردان در برخی از شرایط ختص ضروری هستند، به ویژه اگر فرد یک اختلال سلامت روانی همزمان داشته باشد. تحقیقات نشان داده است که دارو برای درمان فوبیای خاص زمانی که همراه با روان درمانی استفاده می شود بهترین نتیجه را دارد. گزینه دارویی برای درمان اضطراب ناشی از فوبیا شامل موارد زیر باشد:

  • مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین
  • مسدود کننده های بتا
  • مهارکننده های مونوآمین اکسیداز
  • بنزودیازپین ها

روان درمانی

روان درمانی اغلب یک گزینه درمانی موثر برای افرادی است که علائم آینه هراسی را تجربه می کنند. روان درمانی ممکن است همراه با دارو یا به تنهایی مورد استفاده قرار گیرد. تکنیک های درمانی بسته به نیازهایفرد و همچنین سبک درمان مشاور متفاوت خواهد بود. برخی از تکنیک های رایج مورد استفاده برای درمان فوبیای خاص عبارتند از: 6

  • درمان شناختی رفتاری
  • مواجهه درمانی
  • مواجهه درمانی با واقعیت مجازی
  • حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکات چشم
  • گروه درمانی

خود درمانی

تجربه اسپکتروفوبیا می تواند به طرز باورنکردنی طاقت فرسا باشد و می تواند کیفیت زندگی شما را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. چه در حال حاضر به دنبال درمان آینه هراسی هستید یا خیر، یافتن راه‌های سالم برای مقابله با آن ممکن است برخی از علائم شما را کاهش دهد.

  • هر روز به خود کلمات تأییدی بگویید. چیزی که شما تجربه می کنید ممکن است ترسناک، طاقت فرسا و ناتوان کننده باشد بنابراین حتما با کلمات محبت آمیز از خود حمایت کنید.
  • تکنیک های تمدد اعصاب را تمرین کنید. 
  • با دوستان حامی و اعضای خانواده خود ارتباط برقرار کنید.
  • برای ارزیابی اینکه ترس از آینه چگونه بر زندگی شما تأثیر می گذارد، زمان بگذارید.

منبع : درمان ترس از آینه| از تشخیص تا درمان 

درمان استرس تروماتیک

چگونه با حوادث آسیب زا کنار بیاییم و درمان استرس تروماتیک چگونه است؟

هر رویداد آسیب زا  (از یک تراژدی شخصی گرفته تا یک بحران جهانی) عوارض عاطفی دارد و باعث استرس می‌شود. اما راه هایی وجود دارد تا کنترل زندگی خود را دوباره به دست آورید.

رویدادهای آسیب زا و تروماتیک

تجربه استرس پس از یک رویداد ناراحت کننده رخ می‌دهد، مانند یک حادثۀ رانندگی، سقوط هواپیما، جنایت خشونت بار، حمله تروریستی، بیماری همه گیر جهانی یا بلایای طبیعی مانند زلزله، طوفان یا سیل.

در این مواقع احساس شوک، سردرگمی و ترس شدید یا احساس بی‌حسی یا حتی در آن واحد، ترکیبی از احساسات متضاد پیدا می کنید. این احساسات فقط به افرادی که این رویداد را تجربه کرده اند محدود نمی شود. اخبار شبانه روزی و پوشش مداوم رسانه های اجتماعی هر روز همۀ ما را با تصاویر وحشت، مصیبت، رنج و از دست دادن در همۀ نقاط جهان روبه‌رو می‌کند.

تداوم این روند سیستم عصبی شما را تحت الشعاع قرار داده و استرس آسیب زا ایجاد می‌کند، درست مثل وقتی که شما این رویداد را از نزدیک تجربه کرده باشید.

استرس آسیب زا احساس امنیت شما را از بین می‌برد و احساس می‌کنید که در یک دنیای ناامن قرار داشته و آسیب پذیر و ناتوان‌اید، به خصوص اگر حادثه آسیب زا ساخته دست انسان باشد،

مانند تیراندازی یا اقدام تروریستی. ممکن است از نظر جسمی و عاطفی احساس فرسودگی کنید، غم و اندوه بر شما غلبه کند یا تمرکز، خواب یا کنترل خلق و خوی خود برایتان دشوار باشد. همه اینها پاسخ های طبیعی به رویدادهای غیرعادی هستند.

اغلب افکار و احساسات ناراحت کننده استرس آسیب زا با بازگشت تدریجی زندگی به حالت عادی در طی روزها یا هفته های پس از یک رویداد یا بحران فاجعه آمیز شروع به محو شدن می کنند.

اما اقدامات زیادی نیز وجود دارد که می توانید برای کمک به بهبودی خود انجام داده و بهتر با آسیبی که تجربه کرده اید کنار بیایید. چه سانحه برای خودتان رخ داده باشد و چه شاهد آن بوده باشید ممکن است پس از آن استرس آسیب زا را تجربه کرده باشید، راه های زیادی برای آرام کردن سیستم عصبی و بازیابی تعادل عاطفی وجود دارد.

درمان استرس تروماتیک

علائم و نشانه های استرس شدید

فارغ از اینکه رویداد آسیب زا مستقیماً روی شما تأثیر گذاشته است یا خیر، طبیعی است که در مورد آنچه ممکن است در آینده رخ دهد احساس اضطراب، ترس و عدم اطمینان کنید. سیستم عصبی شما تحت تأثیر استرس قرار گرفته، طیف گسترده ای از احساسات شدید و واکنش های فیزیکی را برانگیخته است.

علائم استرس از خفیف تا شدید متغیر است و اغلب به صورت نوسانی، می آیند و می روند. ممکن است مواقعی  احساس برانگیختگی و اضطراب کنید و مواقعی دیگر احساس بی‌حسی داشته باشید.

علائم عاطفی استرس عبارتند از:

  • شوک و ناباوری، به سختی می توانید واقعیت آنچه را که اتفاق افتاده است بپذیرید و احساسات خود را خنثی می‌کنید.
  • ترس، نگران هستید که دوباره همان اتفاق تکرار شود یا کنترل خود را از دست بدهید.
  • غم یا اندوه، مخصوصا اگر افرادی که می شناسید فوت کرده اند یا متحمل مصیبت‌هایی شده‌اند که به کلی زندگیشان را تغییر داده است.
  • درماندگی، ماهیت ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی جنایات خشونت‌آمیز، تصادفات، بیماری‌های همه‌گیر یا بلایای طبیعی باعث ایجاد احساس آسیب‌پذیری و درماندگی و حتی اضطراب و افسردگی می‌شود.
  • احساس گناه برای اینکه پس از مرگ دیگران زنده مانده اید یا فکر می کنید که می توانستید کمک بیشتری به دیگران بکنید و کم کاری کرده اید.
  • خشم، شما از خداوند، دولت یا دیگر کسانی که فکر می کنید مسئول این ماجرا هستند عصبانی می باشید.
  • شرم، به خصوص در مورد احساسات یا ترس هایی که نمی توانید آن ها را کنترل کنید، شرم‌زده می‌شوید.
  • تسکین، از اینکه بدترین اتفاقات افتاده و تمام شده و از اینکه به اندازه دیگران تحت تأثیر قرار نگرفته اید، احساس آرامش می‌کنید و حتی امیدوارید که زندگی شما به حالت عادی بازگردد.

علائم فیزیکی عبارتند از:

  • احساس سرگیجه یا غش، مشکلات معده، تعریق بیش از حد.
  • لرزیدن، رعشه، عرق سرد، تورم و درد در گلو یا احساس خفگی.
  • تنفس سریع، تپش قلب، درد قفسه سینه یا مشکل در تنفس.
  • هجوم سیل‌آسای افکار، ناتوانی در استراحت کردن.
  • عدم تمرکز
  • برنامه خواب شما به هم ریخته و دچار بی خوابی یا کابوس می شوید.
  • دردهایی که متوجه علت آن ها نمی‌شوید مانند سردرد یا تغییرات در عملکرد جنسی.
  • از دست دادن یا افزایش اشتها.
  • مصرف بیش از حد الکل، نیکوتین یا مواد مخدر.

تفاوت بین استرس تروماتیک و PTSD چیست؟

اگرچه علائم استرس و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بلافاصله پس از یک فاجعه یا رویداد آزاردهنده بسیار شبیه به نظر می رسند، اما روند آن ها بسیار متفاوت است. با اینکه علائم استرس بسیار ناخوشایند هستند، به تدریج در طول زمان بهبود می یابند، به خصوص اگر اقداماتی را برای مراقبت از سلامت عاطفی خود انجام دهید.

اما اگر علائم استرس کاهش نیابد و سیستم عصبی شما در آن حالت باقی بماند، و برای مدت طولانی نتواند از رویداد گذر کند، ممکن است دچار PTSD شده باشید.

با PTSD، شما در شوک روانی باقی می‌مانید. علائم کاهش نمی یابد و نه تنها بهتر نشده بلکه حتی بدتر هم می‌شوید.

مقابله با استرس تروماتیک

همان طور که معمولاً پاکسازی آثار ویرانی‌ها و ترمیم خسارت‌های ناشی از یک فاجعه یا رویداد آسیب‌زا زمان می‌برد، بازیابی تعادل عاطفی و بازسازی زندگی شما نیز به زمان نیاز دارد. اما راهکارهایی وجود دارد که با انجام آن ها می‌توانید به خود و عزیزانتان کمک کنید تا با عواقب عاطفی پس از آسیب بهتر کنار آمده و راهی برای ادامۀ زندگی خود بیابید.

به یاد داشته باشید که هیچ «درست» یا «نادرستی» برای احساس کردن وجود ندارد. انسان ها به طرق مختلف نسبت به تروما واکنش نشان می دهند، بنابراین به خود (یا دیگران) نگویید که باید چگونه فکر یا احساس کنید.

احساسات خود را نادیده نگیرید،

زیرا این کار فقط بهبود را کند می کند. در لحظه به نظر می رسد که بهتر است از تجربۀ احساسات خود اجتناب کنید، اما چه به آنه ا توجه کنید و چه نه، وجود دارند. اگر به راحتی به خود اجازه دهید آنچه را که احساس می کنید تجربه کنید، حتی احساسات شدید نیز از بین خواهند رفت.

از مرور وسواس گونه رویداد آسیب زا اجتناب کنید

فکر کردن مکرر یا تماشای تصاویر وحشتناک برای بارها و بارها، سیستم عصبی شما را تحت تأثیر قرار داده و باعث می شود خود را در آنجا حس کنید. فعالیت هایی انجام دهید که ذهن شما را مشغول می کند (خواندن، تماشای فیلم، آشپزی، بازی با بچه هایتان)، این کار باعث می شود تمام انرژی و توجه خود را وقف رویداد آسیب زا نکنید.

روال عادی را دوباره برقرار کنید

پس از یک فاجعه، بازگشت (تا حد امکان) به روال عادی به شما کمک می کند تا استرس آسیب زا، اضطراب و ناامیدی را به حداقل برسانید. حتی اگر روال کار یا تحصیل شما مختل شود، می توانید روزهای خود را با زمان‌بندی‌های منظم برای خوردن، خوابیدن، گذراندن وقت با خانواده و استراحت تنظیم کنید.

صمیمات مهم زندگی را به حالت تعلیق درآورید

گرفتن تصمیمات بزرگ زندگی در مورد خانه، کار، یا خانواده در حالی که دچار آسیب هستید، تنها باعث افزایش استرس در زندگی می شود. در صورت امکان، سعی کنید ابتدا آرامش پیدا کنید و تعادل عاطفی خود را به دست آورید تا بتوانید شفاف تر فکر کنید.

اگر نخستین پاسخ دهنده یا عضو کادر درمان بوده اید که از سانحه خبردار شده اید…

هنگام وقوع فاجعه یا بحران همیشه زودتر از همه، امدادگران اورژانس و کادر درمانی را فرا می‌خوانند. اگرچه کمک به دیگران در زمان نیاز می تواند بسیار مفید باشد، اما چالش ها و عوامل استرس زا نیز به همراه دارد.

مشاهده مصیبت و درد و رنج، تصمیم گیری دربارۀ مرگ و زندگی و حتی رفتن به مکان سانحه، می تواند بر سلامت روان شما تأثیر گذاشته و باعث استرس آسیب زا شود و از آنجا که ممکن است در طول زندگی حرفه ای خود مجبور شوید بارها و بارها با عواقب وقایع آسیب زا دست و پنجه نرم کنید،

تأثیر عاطفی آن حالت گلوله برفی پیدا می‌کند که به مرور بزرگ تر می شود. اگر استرس کنترل نشود، منجر به فرسودگی شغلی، حالت خستگی عاطفی، ذهنی و فیزیکی می شود.

باید به یاد داشته باشید که مراقبت از خود، حتی در زمان بحران، خودخواهانه نیست، بلکه یک ضرورت است. به هر حال، با اجازه دادن به خود برای استراحت، تکیه کردن به دیگران برای حمایت و کار گروهی به جای تنهایی، برای مدت طولانی تری، انرژی و قدرت لازم را برای کمک به دیگران در مواقع نیاز، خواهید داشت.

نکته ۱ مقابله با حوادث: ارتباط با رسانه را به حداقل برسانید

اگرچه برخی از بازماندگان یا شاهدان یک رویداد آسیب‌زا با تماشای پوشش رسانه‌ای رویداد یا مشاهده تلاش‌های امدادگران و درمانگران، احساس کنترل خود را به دست می آورند، اما یادآوری‌ها برای برخی دیگر، آسیب‌زاتر است.

تماشا کردن بیش از حد تصاویر رویدادهای آزاردهنده (مانند تماشای مکرر کلیپ‌های ویدئویی در رسانه‌های اجتماعی یا سایت‌های خبری) حتی در افرادی که مستقیماً تحت تأثیر این رویداد نبوده‌اند استرس آسیب‌زا ایجاد می‌کند و در کسانی که در معرض رویداد بوده‌اند آسیب‌دیدگی مجدد را به همراه دارد.

تماشای رسانه را محدود کنید

قبل از خواب اخبار نگاه نکنید، از رسانه‌های اجتماعی دوری و از تماشای مکرر ویدیوهای  ناراحت کننده خودداری کنید.

سعی کنید از تصاویر  و کلیپ های ویدیویی ناراحت کننده خودداری کنید

اگر می خواهید در جریان رویدادها باشید، به جای تماشای تلویزیون یا تماشای کلیپ های ویدیویی، گزارش های روزنامه را بخوانید.

اگر پوشش رسانه‌ای باعث می‌شود شما احساس غم کنید، از اخبار فاصله بگیرید. از تلویزیون و اخبار آنلاین خودداری کنید و برای چند روز یا چند هفته از مرور رسانه های اجتماعی دوری کنید تا وقتی که علائم استرس آسیب زا کاهش یابد و بتوانید ادامه دهید.

نکته ۲: احساسات خود را بپذیرید

استرس آسیب زا باعث می شود که انواع احساسات دشوار و غافلگیرکننده از جمله شوک، عصبانیت و احساس گناه را تجربه کنید. این احساسات واکنش های عادی به از دست دادن ایمنی و امنیت (و همچنین جان، اعضای بدن و اموال) هستند که در پی یک فاجعه رخ می دهد. پذیرش این احساسات و اجازه دادن به خود برای تجربۀ آنچه احساس می کنید، لازمۀ بهبودی است.

مقابله با احساسات دردناک

  • به خودتان زمان بدهید تا هر گونه خسرانی را که داشته اید، بهبود ببخشید یا برایش سوگواری کنید.
  • سعی نکنید روند بهبودی را تندتر کنید.
  • با سرعت بهبودی صبورانه برخورد کنید.
  • برای احساسات دشوار و فرّار آماده باشید.
  • به خود اجازه دهید احساساتتان را بدون قضاوت یا احساس گناه تجربه کنید.
  • یاد بگیرید که بدون اینکه تحت تأثیر قرار بگیرید، با احساسات ناخوشایند خود دوباره ارتباط برقرار کنید.

نکته ۳: احساس درماندگی خود را به چالش بکشید

با فعالیت و اقدام کردن می‌توانید بر استرس آسیب زا غلبه کنید. عمل مثبت می تواند به شما کمک کند بر احساسات ترس، درماندگی و ناامیدی غالب شوید. حتی اقدامات کوچک می توانند تفاوت بزرگی ایجاد کنند.

کار داوطلبانه انجام دهید

خون بدهید، به یک موسسه خیریه کمک کنید یا دیگران را نجات دهید. اگر کار داوطلبانه رسمی بیش از حد برایتان متعهدانه است، صرفاً مفید بودن و رفتار دوستانه با دیگران هم می تواند باعث کاهش استرس شده و احساس درماندگی شما را به چالش بکشد. خریدهای همسایه خود را برایش حمل کنید، دری را برای یک غریبه باز نگه دارید، به افرادی که در طول روز ملاقات می کنید لبخند بزنید.

با افراد دیگری که تحت تأثیر همان رویداد آسیب زا قرار گرفته اند ارتباط برقرار کنید یا در یادبودها و سایر مراسم عمومی شرکت کنید. احساس ارتباط با دیگران و یادآوری زندگی های از دست رفته یا مخدوش شده به غلبه بر حس ناامیدی که اغلب به دنبال یک مصیبت رخ می دهد کمک می کند.

نکته ۴: تحرک و فعالیت بدنی داشته باشید

شاید در هنگام تجربه استرس اصلا دوست نداشته باشید این کار را انجام دهید، اما ورزش آدرنالین را می‌سوزاند و با ترشح اندورفین خلق و خوی شما را تقویت می کند. فعالیت‌های بدنی که به طور آگاهانه انجام شود همچنین می تواند سیستم عصبی شما را از آن حالت «قفل شدگی» بیرون آورده و به شما کمک کند تا از رویداد آسیب زا گذر کنید.

ورزشی را امتحان کنید که ریتمیک باشد و هر دو دست و هر دو پای شما را درگیر کند. پیاده روی، دویدن، شنا، بسکتبال یا رقص انتخاب های خوبی هستند.

با تمرکز بر بدن خود و احساس آن در حین حرکت، ذهنتان را هم متمرکز کنید. به عنوان مثال به احساس برخورد پاهایتان با زمین، یا ریتم تنفس یا جریان هوا روی پوست خود توجه کنید. صخره نوردی، بوکس، تمرین با وزنه یا هنرهای رزمی می تواند هوشیاری و تمرکز روی حرکات بدن خود را آسان تر کند. در نهایت، اگر ورزش نکنید، ممکن است به خود آسیب بزنید.

انرژی و انگیزه خود را افزایش دهید

اگر به دنبال انگیزه و انرژی برای ورزش هستید، با پخش موسیقی مورد علاقه خود و حرکات بدنی همراه با ریتم یا رقصیدن شروع کنید. به محض اینکه حرکت کنید، احساس انرژی بیشتری خواهید کرد.

چندبار فعالیت‌ کوتاه‌ به اندازه یک جلسه طولانی‌ مفید است

سعی کنید هر روز ۳۰ دقیقه یا بیشتر ورزش کنید یا اگر برایتان راحت تر است، در سه بازۀ ۱۰ دقیقه ای ورزش کنید.

نکته ۵: با دیگران ارتباط برقرار کنید

به دنبال رویداد آسیب زا وسوسه می شوید که از دوستان و فعالیت های اجتماعی کناره گیری کنید، اما ارتباط چهره به چهره با افراد دیگر برای بهبودی حیاتی است. عمل ساده صحبت رو در رو با انسان های دیگر می تواند هورمون هایی را تحریک کند که استرس آسیب زا را از بین می برد.

لازم نیست در مورد تجربیات آسیب زای خود صحبت کنید

ارتباط با دیگران لزوماً به معنای صحبت در مورد رویداد آسیب زا نیست. صرفِ ارتباط و تعامل با کسانی که به آن ها اعتماد دارید شما را آرام خواهد کرد. در مورد چیزهای «معمولی» با دوستان و عزیزان خود صحبت کنید، چیزهایی که هیچ ارتباطی با رویدادی که باعث استرس آسیب زا شده است ندارد.

شبکه اجتماعی خود را گسترش دهید

اگر تنها زندگی می کنید یا شبکه اجتماعی شما محدود است، بدانید که هیچ وقت برای ارتباط با دیگران و پیدا کردن دوستان جدید دیر نیست. از گروه های حمایتی، گردهمایی های مذهبی و سازمان های اجتماعی بهره ببرید. برای ملاقات با افراد با علایق مشابه به تیم ورزشی یا باشگاه بپیوندید.

زمانی که از دیگران جدا مانده‌اید، با آن ها ارتباط برقرار کنید

اگرچه جایگزین‌ها به اندازۀ تماس چهره به چهره برای سلامت روان مفید نیستند، اما گاهی اوقات پس از فاجعه نمی‌توان دوستان و عزیزان خود را به صورت حضوری دید.

مثلاً ممکن است در سفر باشید، یا در طول یک بیماری همه گیر در قرنطینه بوده و موقتاً از هم دور شده باشید. در این شرایط، از طریق چت ویدیویی، تلفن، رسانه‌های اجتماعی یا پیام‌های متنی با عزیزان خود ارتباط برقرار کنید. به هر طریقی که می‌توانید ارتباط برقرار کرده و به خود یادآوری کنید که در این زمان تنها نیستید.

نکته ۶: کاهش استرس را در اولویت قرار دهید

اگرچه استرسِ به اندازه، طبیعی است و حتی می‌تواند مفید باشد، اما در چالش‌هایی که پس از یک فاجعه یا رویداد غم‌انگیز پیش می‌آیند، استرس بیش از حد باعث اختلال در بهبودی می‌شود.

استرس را در لحظه از بین ببرید

برای  آرام کردن سریع خود در هر موقعیتی، فقط کافی است۶۰ بار نفس بکشید به هر «بازدم» خود توجه کنید یا یک یا چند تا از حواس خود (بینایی، شنوایی، چشایی، بویایی، لامسه) را درگیر کرده و تحرک داشته باشید.

به عنوان مثال، آیا گوش دادن به یک آهنگ نشاط آور باعث ایجاد آرامش در شما می شود؟ یا بوی قهوه آسیاب شده حالتان را بهتر می کند؟ یا شاید نوازش یک حیوان به سرعت شما را متمرکز می کند؟ هرکسی به ورودی های حسی متفاوت پاسخ می دهد، بنابراین راهکارهای مختلف را امتحان کنید تا بهترین گزینه را برای خودتان پیدا کنید.

تکنیک های آرامش بخشی

برای کاهش استرس، کاهش اضطراب و افسردگی و بهبود خواب، مدیتیشن، یوگا یا تکنیک تنفس عمیق را تمرین کنید.

زمانی را برای فعالیت‌هایی که به شما شادی می‌بخشند، اختصاص دهید

یک بازی یا سرگرمی که به آن علاقه دارید یا گپ زدن با یک دوست عزیز می تواند مفید باشد.

از اوقات فراغت خود برای استراحت استفاده کنید

کتاب بخوانید، حمام کنید یا از یک فیلم نشاط آور یا خنده دار لذت ببرید.

چگونه هنگام آسیب دیدگی احساس زمین گیر بودن نکنید

وقتی احساس می کنید تحت فشار روانی شدید هستید، این تمرینات ساده را امتحان کنید:

روی یک صندلی بنشینید، پاهای خود را روی زمین گذاشته و پشت خود را به صندلی تکیه دهید.

به اطراف خود نگاه کنید و شش شیء را انتخاب کنید که رنگ قرمز یا آبی در آن ها وجود دارد. این کار به شما امکان می‌دهد که در زمان حال، مستقرتر بوده و بدن خود را بیشتر احساس کنید. توجه کنید که چگونه تنفستان عمیق تر و آرام تر می شود.

هر از گاهی هم ممکن است بخواهید از منزل بیرون بروید و مکانی آرام برای نشستن روی چمن پیدا کنید و احساس کنید که زمین با آنجا ارتباط دارد.

نکته ۷: تغذیه و خواب خوب و کافی داشته باشید

غذایی که می خورید خلق و خوی شما را بهتر یا بدتر کرده و بر توانایی شما برای مقابله با استرس آسیب زا تأثیر می گذارد. رژیم غذاییِ پر از خوراکی‌های فرآوری شده، کربوهیدرات های تصفیه شده و میان وعده های شیرین می تواند علائم استرس آسیب زا را بدتر کند.

برعکس، رژیم غذایی سرشار از میوه‌ها و سبزیجات تازه، پروتئین با کیفیت و  چربی‌های سالم، به‌ویژه اسیدهای چرب امگا ۳،  به شما کمک می کند تا بهتر با فراز و نشیب‌هایی که به دنبال یک رویداد غم‌انگیز رخ می‌دهد کنار بیایید.

با جایگزینی غذای سالم به جای غذاهای فرآوری شده، یک برنامه غذایی ایجاد کنید که نه تنها به کاهش استرس آسیب زا کمک می کند، بلکه انرژی، دیدگاه و احساس شما را نیز بهبود می بخشد.

به اندازه کافی بخوابید

پس از تجربه رویداد آسیب زا، ممکن است به سختی خوابتان ببرد. نگرانی ها و ترس ها شما را در طول شب بیدار نگه می دارند یا رویاهای مزاحم آزارتان دهند. از آنجا که کمبود خواب باعث استرس بسیار زیادی شده و به ذهن و بدنتان ضربه می‌زند( و حفظ تعادل عاطفی را برای شما دشوارتر می کند) بعد از یک فاجعه استراحتِ باکیفیت ضروری است.

تدابیر زیر می تواند به بهبود خواب شما کمک کند:

  • هر روز در ساعت معینی بخوابید و سر ساعت معین بیدار شوید
  • از مصرف کافئین در بعدازظهر یا عصر خودداری و مصرف الکل را محدود کنید، زیرا خواب را مختل می کند.
  • قبل از خواب کارهای آرامش بخش انجام دهید، مانند گوش دادن به موسیقی آرام بخش، خواندن کتاب یا مدیتیشن.
  • اتاق خواب خود را تا حد امکان ساکت، تاریک و آرام کنید.
  • ورزش منظم داشته باشید (اما نه خیلی نزدیک به زمان خواب).

چه زمانی باید به دنبال درمان حرفه ای بود

معمولاً احساس اضطراب، بی حسی، سردرگمی، گناه و ناامیدی پس از یک فاجعه یا رویداد آسیب زا در مدت نسبتاً کوتاهی شروع به محو شدن می کند. اما اگر واکنش استرس شما آنقدر شدید و مداوم باشد که مانع عملکرد شما گردد، ممکن است به کمک یک متخصص سلامت روان نیاز داشته باشید.

علائم هشدار استرس تروماتیک عبارتند از:

  • شش هفته از حادثه گذشته است و شما هنوز احساس بهتری ندارید.
  • در عملکرد خانه و محل کار خود مشکل دارید.
  • در حال مرور خاطرات و دیدن کابوس های وحشتناک هستید.
  • برای برقراری ارتباط با دیگران به طور فزاینده ای دچار مشکل می شوید.
  • افکار یا احساسات خودکشی دارید.
  • مدام و مدام از چیزهایی که شما را به یاد فاجعه یا رویداد آسیب زا می اندازد دوری می کنید.

منبع : درمان استرس تروماتیک